Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. lugebant, cum se Memnonis Aethiopis
  2. unigena impellens nutantibus aera pennis
  3. obtulit Arsinoes † elocridicos ales equus,
  4. isque per aetherias me tollens avolat umbras
  5. et Veneris casto conlocat in gremio.
  6. ipsa suum Zephyritis eo famulum legarat,
  7. Graia Canopiis incola litoribus,
  8. †hi dii ven ibi vario ne solum in lumine caeli
  9. ex Ariadneis aurea temporibus
  10. fixa corona foret, sed nos quoque fulgeremus
  11. devotae flavi verticis exuviae,
  12. uvidulam a fletu cedentem ad temple deum me
  13. sidus in antiquis diva novum posuit:
  14. Virginis et saevi contingens namque Leonis
  15. lumina, Callisto iuncta Lycaoniae,
  16. vertor in occasum, tardum dux ante Booten,
  17. qui vix sero alto mergitur Oceano.
  18. sed quamquam me nocte premunt vestigia divum,
  19. lux autem canae Tethyi restituit,
  20. (pace tua fari hic liceat, Rhamnusia virgo:
  21. namque ego non ullo vera timore tegam,
  22. nec si me infestis discerpent sidera dictis,
  23. condita quin veri pectoris evoluam)
  24. non his tam laetor rebus quam me afore semper
  25. afore me a dominae vertice discrucior,
  26. quicum ego, dum virgo quondam fuit, omnibus expers
  27. unguentis, una milia multa bibi.
  28. nunc vos optato quom iunxit lumine taeda,
  29. non prius unanimis corpora coniugibus
  30. tradite nudantes reiecta veste papillas,
  31. quam iucunda mihi munera libet onyx,
  32. vester onyx, casto colitis quae iura cubili.
  33. sed quae se impuro dedit adulterio,
  34. illius ah mala dona levis bibat irrita pulvis:
  35. namque ego ab indignis praemia nulla peto.
  36. sed magis, o nuptae, semper concordia vestras,
  37. semper amor sedes incolat adsiduus.
  38. tu vero, regina, tuens cum sidera divam
  39. placabis festis luminibus Venerem,
  40. unguinis expertem non siris esse tuam me,
  41. sed potius largis adfice muneribus.
  42. sidera cur retinent? utinam coma regia fiam
  43. proximus Hydrochoi fulgeret Oarion.
  1. O dulci iucunda viro, iucunda parenti,
  2. salve, teque bona Iuppiter auctet ope,
  3. Ianua, quam Balbo dicunt servisse benigne
  4. olim, cum sedes ipse senex tenuit,
  5. quamque ferunt rursus voto servisse maligne,
  6. postquam es porrecto facta marita sene,
  7. dic agedum nobis quare mutata feraris
  8. in dominum veterem deseruisse fidem.
  9. “non (ita Caecilio placeam, cui tradita nunc sum)