Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. heu misere exagitans immiti corde furores,
  2. sancte puer, curis hominum qui gaudia misces,
  3. quaeque regis Golgos quaeque Idalium frondosum,
  4. qualibus incensam iactastis mente puellam
  5. fluctibus in flavo saepe hospite suspirantem!
  6. quantos illa tulit languenti corde timores,
  7. quanto saepe magis fulgore expalluit auri,
  8. cum saevum cupiens contra contendere monstrum
  9. aut mortem appeteret Theseus aut praemia laudis.
  10. non ingrata tamen frustra munuscula divis
  11. promittens tacito succendit vota labello.
  12. nam velut in summo quatientem bracchia Tauro
  13. quercum aut conigeram sudanti cortice pinum
  14. indomitus turbo contorquens flamine robur
  15. eruit (illa procul radicitus exturbata
  16. prona cadit, † lateque cum eius obvia frangens),
  17. sic domito saevum prostravit corpore Theseus
  18. nequiquam vanis iactantem cornua ventis.
  19. inde pedem sospes multa cum laude reflexit
  20. errabunda regens tenui vestigia filo,
  21. ne labyrintheis e flexibus egredientem
  22. tecti frustraretur inobservabilis error.
  23. sed quid ego a primo digressus carmine plura
  24. commemorem, ut linquens genitoris filia vultum,
  25. ut consanguineae complexum, ut denique matris,
  26. quae misera in gnata deperdita laetabatur,
  27. omnibus his Thesei dulcem praeoptarit amorem,
  28. aut ut vecta rati spumosa ad litora Diae
  29. venerit, aut ut eam devinctam lumina somno
  30. liquerit immemori discedens pectore coniunx?
  31. saepe illam perhibent ardenti corde furentem
  32. clarisonas imo fudisse ex pectore voces,
  33. ac tum praeruptos tristem conscendere montes
  34. unde aciem in pelagi vastos protenderet aestus,
  35. tum tremuli salis adversas procurrere in undas
  36. mollia nudatae tollentem tegmina surae,
  37. atque haec extremis maestam dixisse querelis,
  38. frigidulos udo singultus ore cientem:
  39. “sicine me patriis avectam, perfide, ab aris,