Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. non illam nutrix orienti luce revisens
  2. hesterno collum poterit circumdare filo
  3. (currite ducentes subtegmina, currite, fusi),
  4. anxia nec mater discordis maesta puellae
  5. secubitu caros mittet sperare nepotes.
  6. currite ducentes subtegmina, currite, fusi.”
  7. talia praefantes quondam felicia Pelei
  8. carmina divino cecinerunt pectore Parcae.
  9. praesentes namque ante domos invisere castas
  10. heroum et sese mortali ostendere coetu
  11. caelicolae nondum spreta pietate solebant.
  12. saepe pater divum templo in fulgente, revisens
  13. annua cum festis venissent sacra diebus,
  14. conspexit terra centum procumbere tauros.
  15. saepe vagus Liber Parnasi vertice summo
  16. Thyiadas effusis euantis crinibus egit,
  17. cum Delphi tota certatim ex urbe ruentes
  18. acciperent laeti divum fumantibus aris.
  19. saepe in letifero belli certamine Mavors
  20. aut rapidi Tritonis era aut Rhamnusia virgo
  21. armatas hominum est praesens hortata catervas.
  22. sed postquam tellus scelere est imbuta nefando,
  23. iustitiamque omnes cupida de mente fugarunt,
  24. perfudere manus fraterno sanguine fratres,
  25. destitit exstinctos natus lugere parentes,
  26. optavit genitor primaevi funera nati
  27. Liber ut innuptae poteretur flore novercae,
  28. ignaro mater substernens se impia nato
  29. impia non verita est divos scelerare parentes,
  30. omnia fanda nefanda malo permixta furore
  31. iustificam nobis mentem avertere deorum.
  32. quare nec talis dignantur visere coetus
  33. nec se contingi patiuntur lumine claro.
  1. Etsi me adsiduo defectum cura dolore
  2. sevocat a doctis, Ortale, virginibus,
  3. nec potis est dulcis Musarum expromere fetus
  4. mens animi: tantis fluctuat ipsa malis,—
  5. namque mei nuper Lethaeo gurgite fratris
  6. pallidulum manans adluit unda pedem,
  7. Troia Rhoeteo quem subter litore tellus
  8. Ereptum nostris obterit ex oculis.
  9. ---
  10. nunquam ego te vita frater amabilior
  11. adspiciam posthac: at certe semper amabo,
  12. semper maesta tua carmina morte canam,
  13. qualia sub densis ramorum concinit umbris
  14. Daulias absumpti fata gemens Ityli,—
  15. sed tamen in tantis maeroribus, Ortale, mitto
  16. haec expressa tibi carmina Battiadae,
  17. ne tua dicta vagis nequiquam credita ventis
  18. effluxisse meo forte putes animo,
  19. ut missum sponsi furtivo munere malum
  20. procurrit casto virginis e gremio,
  21. quod miserae oblitae molli sub veste locatum,
  22. dum adventu matris prosilit, excutitur;
  23. atque illud prono praeceps agitur decursu,
  24. huic manat tristi conscius ore rubor.
  1. Omnia qui magni dispexit lumina mundi,
  2. qui stellarum ortus comperit atque obitus,
  3. flammeus ut rapidi solis nitor obscuretur,
  4. ut cedant certis sidera temporibus,
  5. ut Triviam furtim sub Latmia saxa relegans
  6. dulcis amor gyro devocet aerio,
  7. idem me ille Conon caelesti in lumine vidit
  8. e Bereniceo vertice caesariem
  9. fulgentem clare, quam cunctis illa deorum
  10. levia protendens bracchia pollicita est,
  11. qua rex tempestate novo auctus hymenaeo
  12. vastatum finis iuerat Assyrios,
  13. dulcia nocturnae portans vestigia rixae
  14. quam de virgineis gesserat exuviis.
  15. estne novis nuptis odio Venus, atque parentum
  16. frustrantur falsis gaudia lacrimulis
  17. ubertim thalami quas intra limina fundunt?
  18. non, ita me divi vera gemunt, iuerint.
  19. id mea me multis docuit regina querelis
  20. invisente novo proelia torva viro.
  21. at tu non orbum luxti deserta cubile,
  22. sed fratris cari flebile discidium?
  23. quam penitus maestas exedit cura medullas!
  24. ut tibi tunc toto pectore sollicitae
  25. sensibus ereptis mens excidit! at te ego certe
  26. cognoram a parva virgine magnanimam.
  27. anne bonum oblita es facinus, quo regium adepta es
  28. coniugium, quod non fortior ausit alis?
  29. sed tum maesta virum mittens quae verba locuta es!
  30. Iuppiter, ut tristi lumina saepe manu !
  31. quis te mutavit tantus deus? an quod amantes
  32. non longe a caro corpore abesse volunt?
  33. atque ibi me cunctis pro dulci coniuge divis
  34. non sine taurino sanguine pollicita es,
  35. si reditum tetulisset. is haud in tempore longo
  36. captam Asiam Aegypti finibus addiderat.
  37. quis ego pro factis caelesti reddita coetu
  38. pristina vota novo munere dissolvo.
  39. invita, o regina, tuo de vertice cessi,
  40. invita: adiuro teque tuumque caput:
  41. digna ferat quod si quis inaniter adiurarit:
  42. sed qui se ferro postulet esse parem?
  43. ille quoque eversus mons est quem maximum in oris
  44. progenies Thiae clara supervehitur,