Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. non illi quisquam bello se conferet heros,
  2. cum Phrygii Teucro manabunt sanguine campi
  3. Troicaque obsidens longinquo moenia bello
  4. periuri Pelopis vastabit tertius heres.
  5. currite ducentes subtegmina, currite, fusi.
  6. illius egregias virtutes claraque facta
  7. saepe fatebuntur gnatorum in funere matres,
  8. cum incultum cano solvent a vertice crinem
  9. putridaque infirmis variabunt pectora palmis.
  10. currite ducentes subtegmina, currite, fusi.
  11. namque velut densas praecerpens messor aristas
  12. sole sub ardenti flaventia demetit arva,
  13. Troiugenum infesto prosternet corpora ferro.
  14. currite ducentes subtegmina, currite, fusi.
  15. testis erit magnis virtutibus unda Scamandri,
  16. quae passim rapido diffunditur Hellesponto,
  17. cuius iter caesis angustans corporum acervis
  18. alta tepefaciet permixta flumina caede.
  19. currite ducentes subtegmina, currite, fusi.
  20. denique testis erit morti quoque reddita praeda
  21. cum teres excelso coacervatum aggere bustum
  22. excipiet niveos percussae virginis artus.
  23. Currite ducentes subtegmina, currite, fusi.
  24. nam simul ac fessis dederit fors copiam Achivis
  25. urbis Dardaniae Neptunia solvere vincla,
  26. alta Polyxenia madefient caede sepulcra,
  27. quae, velut ancipiti succumbens victima ferro,
  28. proiciet truncum submisso poplite corpus.
  29. currite ducentes subtegmina, currite, fusi.
  30. quare agite optatos animi coniungite amores.
  31. accipiat coniunx felici foedere divam,
  32. dedatur cupido iam dudum nupta marito.
  33. currite ducentes subtegmina, currite, fusi.
  34. non illam nutrix orienti luce revisens
  35. hesterno collum poterit circumdare filo
  36. (currite ducentes subtegmina, currite, fusi),
  37. anxia nec mater discordis maesta puellae
  38. secubitu caros mittet sperare nepotes.
  39. currite ducentes subtegmina, currite, fusi.”
  40. talia praefantes quondam felicia Pelei
  41. carmina divino cecinerunt pectore Parcae.
  42. praesentes namque ante domos invisere castas
  43. heroum et sese mortali ostendere coetu
  44. caelicolae nondum spreta pietate solebant.
  45. saepe pater divum templo in fulgente, revisens
  46. annua cum festis venissent sacra diebus,
  47. conspexit terra centum procumbere tauros.
  48. saepe vagus Liber Parnasi vertice summo
  49. Thyiadas effusis euantis crinibus egit,
  50. cum Delphi tota certatim ex urbe ruentes
  51. acciperent laeti divum fumantibus aris.
  52. saepe in letifero belli certamine Mavors
  53. aut rapidi Tritonis era aut Rhamnusia virgo
  54. armatas hominum est praesens hortata catervas.
  55. sed postquam tellus scelere est imbuta nefando,
  56. iustitiamque omnes cupida de mente fugarunt,
  57. perfudere manus fraterno sanguine fratres,
  58. destitit exstinctos natus lugere parentes,
  59. optavit genitor primaevi funera nati
  60. Liber ut innuptae poteretur flore novercae,
  61. ignaro mater substernens se impia nato
  62. impia non verita est divos scelerare parentes,
  63. omnia fanda nefanda malo permixta furore
  64. iustificam nobis mentem avertere deorum.
  65. quare nec talis dignantur visere coetus
  66. nec se contingi patiuntur lumine claro.
  1. Etsi me adsiduo defectum cura dolore
  2. sevocat a doctis, Ortale, virginibus,
  3. nec potis est dulcis Musarum expromere fetus
  4. mens animi: tantis fluctuat ipsa malis,—
  5. namque mei nuper Lethaeo gurgite fratris
  6. pallidulum manans adluit unda pedem,
  7. Troia Rhoeteo quem subter litore tellus
  8. Ereptum nostris obterit ex oculis.
  9. ---
  10. nunquam ego te vita frater amabilior
  11. adspiciam posthac: at certe semper amabo,
  12. semper maesta tua carmina morte canam,
  13. qualia sub densis ramorum concinit umbris
  14. Daulias absumpti fata gemens Ityli,—
  15. sed tamen in tantis maeroribus, Ortale, mitto
  16. haec expressa tibi carmina Battiadae,
  17. ne tua dicta vagis nequiquam credita ventis
  18. effluxisse meo forte putes animo,
  19. ut missum sponsi furtivo munere malum
  20. procurrit casto virginis e gremio,
  21. quod miserae oblitae molli sub veste locatum,
  22. dum adventu matris prosilit, excutitur;
  23. atque illud prono praeceps agitur decursu,
  24. huic manat tristi conscius ore rubor.
  1. Omnia qui magni dispexit lumina mundi,
  2. qui stellarum ortus comperit atque obitus,
  3. flammeus ut rapidi solis nitor obscuretur,
  4. ut cedant certis sidera temporibus,
  5. ut Triviam furtim sub Latmia saxa relegans
  6. dulcis amor gyro devocet aerio,
  7. idem me ille Conon caelesti in lumine vidit
  8. e Bereniceo vertice caesariem
  9. fulgentem clare, quam cunctis illa deorum
  10. levia protendens bracchia pollicita est,
  11. qua rex tempestate novo auctus hymenaeo
  12. vastatum finis iuerat Assyrios,
  13. dulcia nocturnae portans vestigia rixae
  14. quam de virgineis gesserat exuviis.
  15. estne novis nuptis odio Venus, atque parentum
  16. frustrantur falsis gaudia lacrimulis
  17. ubertim thalami quas intra limina fundunt?
  18. non, ita me divi vera gemunt, iuerint.
  19. id mea me multis docuit regina querelis
  20. invisente novo proelia torva viro.
  21. at tu non orbum luxti deserta cubile,
  22. sed fratris cari flebile discidium?
  23. quam penitus maestas exedit cura medullas!