Carmina
Catullus
Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.
- vellera virgati custodibant calathisci.
- haec tum clarisona vellentes vellera voce
- talia divino fuderunt carmine fata,
- carmine perfidiae quod post nulla arguet aetas:
- “o decus eximium magnis virtutibus augens,
- Emathiae tutamen opis, clarissime nato,
- accipe quod laeta tibi pandunt luce sorores,
- veridicum oraclum. sed vos, quae fata secuntur,
- currite ducentes subtegmina, currite, fusi.
- adveniet tibi iam portans optata maritis
- Hesperus, adveniet fausto cum sidere coniunx,
- quae tibi flexanimo mentem perfundat amore
- languidulosque paret tecum coniungere somnos
- levia substernens robusto bracchia collo.
- currite ducentes subtegmina, currite, fusi.
- nulla domus tales unquam contexit amores,
- nullus amor tali coniunxit foedere amantes
- qualis adest Thetidi, qualis concordia Peleo.
- currite ducentes subtegmina, currite, fusi.
- nascetur vobis expers terroris Achilles,
- hostibus haud tergo, sed forti pectore notus,
- qui persaepe vago victor certamine cursus
- flammea praevertet celeris vestigia cervae.
- currite ducentes subtegmina, currite, fusi.
- non illi quisquam bello se conferet heros,
- cum Phrygii Teucro manabunt sanguine campi
- Troicaque obsidens longinquo moenia bello
- periuri Pelopis vastabit tertius heres.
- currite ducentes subtegmina, currite, fusi.
- illius egregias virtutes claraque facta
- saepe fatebuntur gnatorum in funere matres,
- cum incultum cano solvent a vertice crinem
- putridaque infirmis variabunt pectora palmis.