Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. fagos ac recto proceras stipite laurus,
  2. non sine nutanti platano lentaque sorore
  3. flammati Phaethontis et aeria cupressu.
  4. haec circum sedes late contexta locavit,
  5. vestibulum ut molli velatum fronde vireret.
  6. post hunc consequitur sollerti corde Prometheus
  7. extenuata gerens veteris vestigia poenae
  8. quam quondam silici restrictus membra catena
  9. persolvit pendens e verticibus praeruptis.
  10. inde pater divum sancta cum coniuge natisque
  11. advenit, caelo te solum, Phoebe, relinquens
  12. unigenamque simul cultricem montibus Idri:
  13. Pelea nam tecum pariter soror adspernata est
  14. nec Thetidis taedas voluit celebrare iugalis.
  15. qui postquam niveis flexerunt sedibus artus,
  16. large multiplici constructae sunt dape mensae,
  17. cum interea infirmo quatientes corpora motu
  18. veridicos Parcae coeperunt edere cantus.
  19. his corpus tremulum complectens undique vestis
  20. candida purpurea talos incinxerat ora,
  21. at roseae niveo residebant vertice vittae,
  22. aeternumque manus carpebant rite laborem.
  23. laeva colum molli lana retinebat amictum,
  24. dextera tum leviter deducens fila supinis
  25. formabat digitis, tum prono in pollice torquens
  26. libratum tereti versabat turbine fusum,
  27. atque ita decerpens aequabat semper opus dens,
  28. laneaque aridulis haerebant morsa labellis
  29. quae prius in levi fuerant exstantia filo.
  30. ante pedes autem candentis mollia lanae
  31. vellera virgati custodibant calathisci.
  32. haec tum clarisona vellentes vellera voce
  33. talia divino fuderunt carmine fata,
  34. carmine perfidiae quod post nulla arguet aetas:
  35. “o decus eximium magnis virtutibus augens,
  36. Emathiae tutamen opis, clarissime nato,
  37. accipe quod laeta tibi pandunt luce sorores,
  38. veridicum oraclum. sed vos, quae fata secuntur,
  39. currite ducentes subtegmina, currite, fusi.