Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. hic, qualis flatu placidum mare matutino
  2. horrificans Zephyrus proclivas incitat undas
  3. aurora exoriente vagi sub limina solis,
  4. quae tarde primum clementi flamine pulsae
  5. procedunt, leviterque sonant plangore cachinni,
  6. post vento crescente magis magis increbescunt
  7. purpureaque procul nantes ab luce refulgent,
  8. sic tum vestibuli linquentes regia tecta
  9. ad se quisque vago passim pede discedebant.
  10. quorum post abitum princeps e vertice Peli
  11. advenit Chiron portans silvestria dona:
  12. nam quoscumque ferunt campi, quos Thessala magnis
  13. montibus ora creat, quos propter fluminis undas
  14. aura parit flores tepidi fecunda Favoni,
  15. hos indistinctis plexos tulit ipse corollis,
  16. quo permulsa domus iucundo risit odore.
  17. confestim Penios adest, viridantia Tempe,
  18. Tempe quae silvae cingunt super impendentes,
  19. naiasin linquens Doris celebranda choreis,
  20. non vacuus: namque ille tulit radicitus altas
  21. fagos ac recto proceras stipite laurus,
  22. non sine nutanti platano lentaque sorore
  23. flammati Phaethontis et aeria cupressu.
  24. haec circum sedes late contexta locavit,
  25. vestibulum ut molli velatum fronde vireret.
  26. post hunc consequitur sollerti corde Prometheus
  27. extenuata gerens veteris vestigia poenae
  28. quam quondam silici restrictus membra catena
  29. persolvit pendens e verticibus praeruptis.
  30. inde pater divum sancta cum coniuge natisque
  31. advenit, caelo te solum, Phoebe, relinquens
  32. unigenamque simul cultricem montibus Idri:
  33. Pelea nam tecum pariter soror adspernata est
  34. nec Thetidis taedas voluit celebrare iugalis.
  35. qui postquam niveis flexerunt sedibus artus,
  36. large multiplici constructae sunt dape mensae,
  37. cum interea infirmo quatientes corpora motu
  38. veridicos Parcae coeperunt edere cantus.
  39. his corpus tremulum complectens undique vestis