Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. vos nolite pati nostrum vanescere luctum,
  2. sed quali solam Theseus me mente reliquit,
  3. tali mente, deae, funestet seque suosque.”
  4. has postquam maesto profudit pectore voces
  5. supplicium saevis exposcens anxia factis,
  6. adnuit invicto caelestum numine rector,
  7. quo nutu tellus atque horrida contremuerunt
  8. aequora concussitque micantia sidera mundus.
  9. ipse autem caeca mentem caligine Theseus
  10. consitus oblito dimisit pectore cuncta
  11. quae mandata prius constanti mente tenebat,
  12. dulcia nec maesto sustollens signa parenti
  13. sospitem Erechtheum se ostendit visere portum
  14. namque ferunt olim, classi cum moenia divae
  15. linquentem gnatum ventis concrederet Aegeus,
  16. talia complexum iuveni mandata dedisse:
  17. “gnate mihi longe iucundior unice vita,
  18. gnate, ego quem in dubios cogor dimittere casus
  19. reddite in extrema nuper mihi fine senectae,
  20. quandoquidem fortuna mea ac tua fervida virtus
  21. eripit invito mihi te, cui languida nondum
  22. lumina sunt gnati cara saturata figura,
  23. non ego te gaudens laetanti pectore mittam,
  24. nec te ferre sinam fortunae signa secundae,
  25. sed primum multas expromam mente querelas
  26. canitiem terra atque infuso pulvere foedans,
  27. inde infecta vago suspendam lintea malo,
  28. nostros ut luctus nostraeque incendia mentis
  29. carbasus obscurata decet ferrugine Hibera.
  30. quod tibi si sancti concesserit incola Itoni,
  31. quae nostrum genus ac sedes defendere Erechthei
  32. adnuit, ut tauri respergas sanguine dextram,