Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. quas ego, vae miserae, extremis proferre medullis
  2. cogor inops, ardens, amenti caeca furore.
  3. quae quoniam verae nascuntur pectore ab imo,
  4. vos nolite pati nostrum vanescere luctum,
  5. sed quali solam Theseus me mente reliquit,
  6. tali mente, deae, funestet seque suosque.”
  7. has postquam maesto profudit pectore voces
  8. supplicium saevis exposcens anxia factis,
  9. adnuit invicto caelestum numine rector,
  10. quo nutu tellus atque horrida contremuerunt
  11. aequora concussitque micantia sidera mundus.
  12. ipse autem caeca mentem caligine Theseus
  13. consitus oblito dimisit pectore cuncta
  14. quae mandata prius constanti mente tenebat,
  15. dulcia nec maesto sustollens signa parenti
  16. sospitem Erechtheum se ostendit visere portum
  17. namque ferunt olim, classi cum moenia divae
  18. linquentem gnatum ventis concrederet Aegeus,
  19. talia complexum iuveni mandata dedisse:
  20. “gnate mihi longe iucundior unice vita,
  21. gnate, ego quem in dubios cogor dimittere casus
  22. reddite in extrema nuper mihi fine senectae,
  23. quandoquidem fortuna mea ac tua fervida virtus
  24. eripit invito mihi te, cui languida nondum
  25. lumina sunt gnati cara saturata figura,
  26. non ego te gaudens laetanti pectore mittam,
  27. nec te ferre sinam fortunae signa secundae,
  28. sed primum multas expromam mente querelas
  29. canitiem terra atque infuso pulvere foedans,
  30. inde infecta vago suspendam lintea malo,
  31. nostros ut luctus nostraeque incendia mentis
  32. carbasus obscurata decet ferrugine Hibera.