Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. Iuppiter omnipotens, utinam ne tempore primo
  2. Gnosia Cecropiae tetigissent litora puppes,
  3. indomito nec dira ferens stipendia tauro
  4. perfidus in Creta religasset navita funem,
  5. nec malus hic celans dulci crudelia forma
  6. consilia in nostris requiesset sedibus hospes!
  7. nam quo me referam? quali spe perdita nitor?
  8. Idaeosne petam montes? ah, gurgite lato
  9. discernens ponti truculentum ubi dividit aequor?
  10. an patris auxilium sperem, quemne ipsa reliqui
  11. respersum iuvenem fraterna caede secuta?
  12. coniugis an fido consoler memet amore,
  13. quine fugit lentos incurvans gurgite remos?
  14. praeterea nullo litus, sola insula, tecto,
  15. nec patet egressus pelagi cingentibus undis:
  16. nulla fugae ratio, nulla spes: omnia muta,
  17. omnia sunt deserta, ostentant omnia letum.
  18. non tamen ante mihi languescent lumina morte,
  19. nec prius a fesso secedent corpore sensus
  20. quam iustam a divis exposcam prodita multam
  21. caelestumque fidem postrema comprecer hora.
  22. quare, facta virum multantes vindice poena
  23. Eumenides, quibus anguino redimita capillo
  24. frons exspirantis praeportat pectoris iras,
  25. huc huc adventate, meas audite querelas,
  26. quas ego, vae miserae, extremis proferre medullis
  27. cogor inops, ardens, amenti caeca furore.
  28. quae quoniam verae nascuntur pectore ab imo,
  29. vos nolite pati nostrum vanescere luctum,
  30. sed quali solam Theseus me mente reliquit,
  31. tali mente, deae, funestet seque suosque.”
  32. has postquam maesto profudit pectore voces
  33. supplicium saevis exposcens anxia factis,
  34. adnuit invicto caelestum numine rector,
  35. quo nutu tellus atque horrida contremuerunt
  36. aequora concussitque micantia sidera mundus.
  37. ipse autem caeca mentem caligine Theseus
  38. consitus oblito dimisit pectore cuncta