Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. purpureave tuum constemens veste cubile.
  2. sed quid ego ignaris nequiquam conqueror auris
  3. exsternata malo, quae nullis sensibus auctae
  4. nec missas audire queunt nec reddere voces?
  5. ille autem prope iam mediis versatur in undis,
  6. nec quisquam adparet vacua mortalis in alga.
  7. sic nimis insultans extremo tempore saeva
  8. fors etiam nostris invidit questibus auris.
  9. Iuppiter omnipotens, utinam ne tempore primo
  10. Gnosia Cecropiae tetigissent litora puppes,
  11. indomito nec dira ferens stipendia tauro
  12. perfidus in Creta religasset navita funem,
  13. nec malus hic celans dulci crudelia forma
  14. consilia in nostris requiesset sedibus hospes!
  15. nam quo me referam? quali spe perdita nitor?
  16. Idaeosne petam montes? ah, gurgite lato
  17. discernens ponti truculentum ubi dividit aequor?
  18. an patris auxilium sperem, quemne ipsa reliqui
  19. respersum iuvenem fraterna caede secuta?
  20. coniugis an fido consoler memet amore,
  21. quine fugit lentos incurvans gurgite remos?
  22. praeterea nullo litus, sola insula, tecto,
  23. nec patet egressus pelagi cingentibus undis:
  24. nulla fugae ratio, nulla spes: omnia muta,
  25. omnia sunt deserta, ostentant omnia letum.
  26. non tamen ante mihi languescent lumina morte,
  27. nec prius a fesso secedent corpore sensus
  28. quam iustam a divis exposcam prodita multam
  29. caelestumque fidem postrema comprecer hora.
  30. quare, facta virum multantes vindice poena
  31. Eumenides, quibus anguino redimita capillo
  32. frons exspirantis praeportat pectoris iras,
  33. huc huc adventate, meas audite querelas,
  34. quas ego, vae miserae, extremis proferre medullis
  35. cogor inops, ardens, amenti caeca furore.
  36. quae quoniam verae nascuntur pectore ab imo,
  37. vos nolite pati nostrum vanescere luctum,
  38. sed quali solam Theseus me mente reliquit,
  39. tali mente, deae, funestet seque suosque.”
  40. has postquam maesto profudit pectore voces
  41. supplicium saevis exposcens anxia factis,
  42. adnuit invicto caelestum numine rector,
  43. quo nutu tellus atque horrida contremuerunt
  44. aequora concussitque micantia sidera mundus.
  45. ipse autem caeca mentem caligine Theseus
  46. consitus oblito dimisit pectore cuncta
  47. quae mandata prius constanti mente tenebat,
  48. dulcia nec maesto sustollens signa parenti
  49. sospitem Erechtheum se ostendit visere portum
  50. namque ferunt olim, classi cum moenia divae
  51. linquentem gnatum ventis concrederet Aegeus,
  52. talia complexum iuveni mandata dedisse:
  53. “gnate mihi longe iucundior unice vita,
  54. gnate, ego quem in dubios cogor dimittere casus
  55. reddite in extrema nuper mihi fine senectae,
  56. quandoquidem fortuna mea ac tua fervida virtus
  57. eripit invito mihi te, cui languida nondum
  58. lumina sunt gnati cara saturata figura,
  59. non ego te gaudens laetanti pectore mittam,
  60. nec te ferre sinam fortunae signa secundae,
  61. sed primum multas expromam mente querelas
  62. canitiem terra atque infuso pulvere foedans,
  63. inde infecta vago suspendam lintea malo,
  64. nostros ut luctus nostraeque incendia mentis
  65. carbasus obscurata decet ferrugine Hibera.
  66. quod tibi si sancti concesserit incola Itoni,
  67. quae nostrum genus ac sedes defendere Erechthei
  68. adnuit, ut tauri respergas sanguine dextram,
  69. tum vero facito ut memori tibi condita corde
  70. haec vigeant mandata, nec ulla oblitteret aetas,
  71. ut simul ac nostros invisent lumina collis,
  72. funestam antennae deponant undique vestem
  73. candidaque intorti sustollant vela rudentes,
  74. quam primum cernens ut laeta gaudia mente
  75. agnoscam, cum te reducem aetas prospera sistet.”
  76. haec mandata prius constanti mente tenentem
  77. Thesea ceu pulsae ventorum flamine nubes
  78. aerium nivei montis liquere cacumen.
  79. at pater, ut summa prospectum ex arce petebat
  80. anxia in adsiduos absumens lumina fletus,
  81. cum primum inflati conspexit lintea veli,
  82. praecipitem sese scopulorum e vertice iecit