Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. tum tremuli salis adversas procurrere in undas
  2. mollia nudatae tollentem tegmina surae,
  3. atque haec extremis maestam dixisse querelis,
  4. frigidulos udo singultus ore cientem:
  5. “sicine me patriis avectam, perfide, ab aris,
  6. perfide, deserto liquisti in litore, Theseu?
  7. sicine discedens neglecto numine divum
  8. immernor ah devota domum periuria portas?
  9. nullane res potuit crudelis flectere mentis
  10. consilium? tibi nulla fuit clementia praesto
  11. immite ut nostri vellet miserescere pectus?
  12. at non haec quondam blanda promissa dedisti
  13. voce mihi, non haec miserae sperare iubebas,
  14. sed conubia laeta, sed optatos hymenaeos:
  15. quae cuncta aerii discerpunt irrita venti.
  16. nunc iam nulla viro iuranti femina credat,
  17. nulla viri speret sermones esse fideles:
  18. quis dum aliquid cupiens animus praegestit apisci,
  19. nil metuunt iurare, nihil promittere parcunt:
  20. sed simul ac cupidae mentis satiata libido est,
  21. dicta nihil meminere, nihil periuria curant.
  22. certe ego te in medio versantem turbine leti
  23. eripui et potius germanum amittere crevi
  24. quam tibi fallaci supremo in tempore deessem:
  25. pro quo dilaceranda feris dabor alitibusque
  26. praeda neque iniecta tumulabor mortua terra.
  27. quaenam te genuit sola sub rupe leaena,
  28. quod mare conceptum spumantibus exspuit undis.
  29. quae Syrtis, quae Scylla rapax, quae vasta Charybdis,
  30. talia qui reddis pro dulci praemia vita?
  31. si tibi non cordi fuerant conubia nostra,
  32. saeva quod horrebas prisci praecepta parentis,
  33. at tamen in vestras potuisti ducere sedes
  34. quae tibi iucundo famularer serva labore
  35. candida permulcens liquidis vestigia lymphis
  36. purpureave tuum constemens veste cubile.
  37. sed quid ego ignaris nequiquam conqueror auris
  38. exsternata malo, quae nullis sensibus auctae
  39. nec missas audire queunt nec reddere voces?
  40. ille autem prope iam mediis versatur in undis,
  41. nec quisquam adparet vacua mortalis in alga.
  42. sic nimis insultans extremo tempore saeva
  43. fors etiam nostris invidit questibus auris.
  44. Iuppiter omnipotens, utinam ne tempore primo
  45. Gnosia Cecropiae tetigissent litora puppes,
  46. indomito nec dira ferens stipendia tauro
  47. perfidus in Creta religasset navita funem,
  48. nec malus hic celans dulci crudelia forma
  49. consilia in nostris requiesset sedibus hospes!
  50. nam quo me referam? quali spe perdita nitor?
  51. Idaeosne petam montes? ah, gurgite lato
  52. discernens ponti truculentum ubi dividit aequor?
  53. an patris auxilium sperem, quemne ipsa reliqui
  54. respersum iuvenem fraterna caede secuta?
  55. coniugis an fido consoler memet amore,
  56. quine fugit lentos incurvans gurgite remos?
  57. praeterea nullo litus, sola insula, tecto,
  58. nec patet egressus pelagi cingentibus undis:
  59. nulla fugae ratio, nulla spes: omnia muta,
  60. omnia sunt deserta, ostentant omnia letum.
  61. non tamen ante mihi languescent lumina morte,
  62. nec prius a fesso secedent corpore sensus
  63. quam iustam a divis exposcam prodita multam
  64. caelestumque fidem postrema comprecer hora.
  65. quare, facta virum multantes vindice poena
  66. Eumenides, quibus anguino redimita capillo
  67. frons exspirantis praeportat pectoris iras,
  68. huc huc adventate, meas audite querelas,
  69. quas ego, vae miserae, extremis proferre medullis
  70. cogor inops, ardens, amenti caeca furore.
  71. quae quoniam verae nascuntur pectore ab imo,
  72. vos nolite pati nostrum vanescere luctum,
  73. sed quali solam Theseus me mente reliquit,
  74. tali mente, deae, funestet seque suosque.”
  75. has postquam maesto profudit pectore voces
  76. supplicium saevis exposcens anxia factis,
  77. adnuit invicto caelestum numine rector,
  78. quo nutu tellus atque horrida contremuerunt
  79. aequora concussitque micantia sidera mundus.
  80. ipse autem caeca mentem caligine Theseus
  81. consitus oblito dimisit pectore cuncta
  82. quae mandata prius constanti mente tenebat,
  83. dulcia nec maesto sustollens signa parenti
  84. sospitem Erechtheum se ostendit visere portum
  85. namque ferunt olim, classi cum moenia divae
  86. linquentem gnatum ventis concrederet Aegeus,
  87. talia complexum iuveni mandata dedisse:
  88. “gnate mihi longe iucundior unice vita,
  89. gnate, ego quem in dubios cogor dimittere casus
  90. reddite in extrema nuper mihi fine senectae,
  91. quandoquidem fortuna mea ac tua fervida virtus
  92. eripit invito mihi te, cui languida nondum
  93. lumina sunt gnati cara saturata figura,
  94. non ego te gaudens laetanti pectore mittam,
  95. nec te ferre sinam fortunae signa secundae,
  96. sed primum multas expromam mente querelas
  97. canitiem terra atque infuso pulvere foedans,
  98. inde infecta vago suspendam lintea malo,
  99. nostros ut luctus nostraeque incendia mentis
  100. carbasus obscurata decet ferrugine Hibera.
  101. quod tibi si sancti concesserit incola Itoni,
  102. quae nostrum genus ac sedes defendere Erechthei
  103. adnuit, ut tauri respergas sanguine dextram,
  104. tum vero facito ut memori tibi condita corde
  105. haec vigeant mandata, nec ulla oblitteret aetas,
  106. ut simul ac nostros invisent lumina collis,
  107. funestam antennae deponant undique vestem
  108. candidaque intorti sustollant vela rudentes,
  109. quam primum cernens ut laeta gaudia mente
  110. agnoscam, cum te reducem aetas prospera sistet.”
  111. haec mandata prius constanti mente tenentem
  112. Thesea ceu pulsae ventorum flamine nubes
  113. aerium nivei montis liquere cacumen.
  114. at pater, ut summa prospectum ex arce petebat
  115. anxia in adsiduos absumens lumina fletus,
  116. cum primum inflati conspexit lintea veli,