Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. sic domito saevum prostravit corpore Theseus
  2. nequiquam vanis iactantem cornua ventis.
  3. inde pedem sospes multa cum laude reflexit
  4. errabunda regens tenui vestigia filo,
  5. ne labyrintheis e flexibus egredientem
  6. tecti frustraretur inobservabilis error.
  7. sed quid ego a primo digressus carmine plura
  8. commemorem, ut linquens genitoris filia vultum,
  9. ut consanguineae complexum, ut denique matris,
  10. quae misera in gnata deperdita laetabatur,
  11. omnibus his Thesei dulcem praeoptarit amorem,
  12. aut ut vecta rati spumosa ad litora Diae
  13. venerit, aut ut eam devinctam lumina somno
  14. liquerit immemori discedens pectore coniunx?
  15. saepe illam perhibent ardenti corde furentem
  16. clarisonas imo fudisse ex pectore voces,
  17. ac tum praeruptos tristem conscendere montes
  18. unde aciem in pelagi vastos protenderet aestus,
  19. tum tremuli salis adversas procurrere in undas
  20. mollia nudatae tollentem tegmina surae,
  21. atque haec extremis maestam dixisse querelis,
  22. frigidulos udo singultus ore cientem:
  23. “sicine me patriis avectam, perfide, ab aris,
  24. perfide, deserto liquisti in litore, Theseu?
  25. sicine discedens neglecto numine divum
  26. immernor ah devota domum periuria portas?
  27. nullane res potuit crudelis flectere mentis
  28. consilium? tibi nulla fuit clementia praesto
  29. immite ut nostri vellet miserescere pectus?
  30. at non haec quondam blanda promissa dedisti
  31. voce mihi, non haec miserae sperare iubebas,
  32. sed conubia laeta, sed optatos hymenaeos:
  33. quae cuncta aerii discerpunt irrita venti.
  34. nunc iam nulla viro iuranti femina credat,
  35. nulla viri speret sermones esse fideles:
  36. quis dum aliquid cupiens animus praegestit apisci,
  37. nil metuunt iurare, nihil promittere parcunt:
  38. sed simul ac cupidae mentis satiata libido est,
  39. dicta nihil meminere, nihil periuria curant.
  40. certe ego te in medio versantem turbine leti
  41. eripui et potius germanum amittere crevi
  42. quam tibi fallaci supremo in tempore deessem:
  43. pro quo dilaceranda feris dabor alitibusque
  44. praeda neque iniecta tumulabor mortua terra.
  45. quaenam te genuit sola sub rupe leaena,
  46. quod mare conceptum spumantibus exspuit undis.
  47. quae Syrtis, quae Scylla rapax, quae vasta Charybdis,
  48. talia qui reddis pro dulci praemia vita?
  49. si tibi non cordi fuerant conubia nostra,
  50. saeva quod horrebas prisci praecepta parentis,
  51. at tamen in vestras potuisti ducere sedes
  52. quae tibi iucundo famularer serva labore
  53. candida permulcens liquidis vestigia lymphis
  54. purpureave tuum constemens veste cubile.
  55. sed quid ego ignaris nequiquam conqueror auris
  56. exsternata malo, quae nullis sensibus auctae
  57. nec missas audire queunt nec reddere voces?
  58. ille autem prope iam mediis versatur in undis,
  59. nec quisquam adparet vacua mortalis in alga.
  60. sic nimis insultans extremo tempore saeva
  61. fors etiam nostris invidit questibus auris.
  62. Iuppiter omnipotens, utinam ne tempore primo
  63. Gnosia Cecropiae tetigissent litora puppes,
  64. indomito nec dira ferens stipendia tauro
  65. perfidus in Creta religasset navita funem,
  66. nec malus hic celans dulci crudelia forma
  67. consilia in nostris requiesset sedibus hospes!
  68. nam quo me referam? quali spe perdita nitor?
  69. Idaeosne petam montes? ah, gurgite lato
  70. discernens ponti truculentum ubi dividit aequor?
  71. an patris auxilium sperem, quemne ipsa reliqui
  72. respersum iuvenem fraterna caede secuta?
  73. coniugis an fido consoler memet amore,
  74. quine fugit lentos incurvans gurgite remos?
  75. praeterea nullo litus, sola insula, tecto,
  76. nec patet egressus pelagi cingentibus undis:
  77. nulla fugae ratio, nulla spes: omnia muta,
  78. omnia sunt deserta, ostentant omnia letum.
  79. non tamen ante mihi languescent lumina morte,