Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. quos vinctos, Cameri, mihi dicares:
  2. defessus tamen omnibus medullis
  3. et multis langoribus peresus
  4. essem te mihi, amice, quaeritando.
  1. Bononiensis Rufa Rufulum fellat,
  2. uxor Meneni, saepe quam in sepulcretis
  3. vidistis ipso rapere de rogo cenam,
  4. cum devolutum ex igne prosequens panem
  5. ab semiraso tunderetur ustore.
  1. Num te leaena montibus Libystinis
  2. aut Scylla latrans infima inguinum parte
  3. tam mente dura procreavit ac taetra,
  4. ut supplicis vocem in novissimo casu
  5. contemptam haberes, ah nimis fero corde?
  • Collis o Heliconii
  • cultor, Uraniae genus,
  • qui rapis teneram ad virum
  • virginem, o Hymenaee Hymen,
  • o Hymen Hymenaee,
  • cinge tempora floribus
  • suave olentis amaraci,
  • flammeum cape, laetus huc,
  • huc veni niveo gerens
  • luteum pede soccum,
  • excitusque hilari die
  • nuptialia concinens
  • voce carmina tinnula
  • pelle humum pedibus, manu
  • pineam quate taedam.
  • namque Vinia Manilo,
  • qualis Idalium colens
  • venit ad Phrygium Venus
  • iudicem, bona cum bona
  • nubet alite virgo,
  • floridis velut enitens
  • myrtus Asia ramulis,
  • quos hamadryades deae
  • ludicrum sibi rosido