Carmina
Catullus
Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.
- ut convenerat esse delicatos.
- scribens versiculos uterque nostrum
- ludebat numero modo hoc modo illoc,
- reddens mutua per iocum atque vinum.
- atque illinc abii tuo lepore
- incensus, Licini, facetiisque,
- ut nec me miserum cibus iuvaret,
- nec somnus tegeret quiete ocellos,
- sed toto indomitus furore lecto
- versarer cupiens videre lucem,
- ut tecum loquerer simulque ut essem.
- at defessa labore membra postquam
- semimortua lectulo iacebant,
- hoc, iucunde, tibi poema feci,
- ex quo perspiceres meum dolorem.
- nunc audax cave sis, precesque nostras,
- oramus, cave despuas, ocelle,
- ne poenas Nemesis reposcat a te.
- est vehemens dea: laedere hanc caveto.
- Quid est, Catulle? quid moraris emori?
- sella in curuli struma Nonius sedet,
- per consulatum perierat Vatinius:
- quid est, Catulle? quid moraris emori?
- Risi nescio quem modo e corona,
- qui, cum mirifice Vatiniana
- meus crimina Calvus explicasset,
- admirans ait haec manusque tollens
- “di magni, salaputium disertum!”
- Othonis caput oppido est pusillum,
- ---et eri rustica semilauta crura,
- subtile et leve peditum Libonis,
- ---si non omnia, displicere vellem
- tibi et Fuficio, seni recocto
- ---irascere iterum meis iambis
- immerentibus, unice imperator.