Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. usque ad milia basiem trecenta,
  2. nec unquam videar satur futurus,
  3. non si densior aridis aristis
  4. sit nostrae seges osculationis.
  1. Disertissime Romuli nepotum,
  2. quot sunt quotque fuere, Marce Tulli,
  3. quotque post aliis erunt in annis,
  4. gratias tibi maximas Catullus
  5. agit pessimus omnium poeta,
  6. tanto pessimus omnium poeta
  7. quanto tu optimus omnium patronus.
  1. Hesterno, Licini, die otiosi
  2. multum lusimus in meis tabellis,
  3. ut convenerat esse delicatos.
  4. scribens versiculos uterque nostrum
  5. ludebat numero modo hoc modo illoc,
  6. reddens mutua per iocum atque vinum.
  7. atque illinc abii tuo lepore
  8. incensus, Licini, facetiisque,
  9. ut nec me miserum cibus iuvaret,
  10. nec somnus tegeret quiete ocellos,
  11. sed toto indomitus furore lecto
  12. versarer cupiens videre lucem,
  13. ut tecum loquerer simulque ut essem.
  14. at defessa labore membra postquam
  15. semimortua lectulo iacebant,
  16. hoc, iucunde, tibi poema feci,
  17. ex quo perspiceres meum dolorem.
  18. nunc audax cave sis, precesque nostras,
  19. oramus, cave despuas, ocelle,
  20. ne poenas Nemesis reposcat a te.
  21. est vehemens dea: laedere hanc caveto.
  • Ille mi par esse deo videtur,
  • ille, si fas est, superare divos
  • qui sedens adversus identidem te
  • spectat et audit
  • dulce ridentem, misero quod omnis
  • eripit sensus mihi: nam simul te,