Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. quantum qui pote plurimum perire,
  2. solus in Libya Indiaque tosta
  3. caesio veniam obvius leoni.”
  4. hoc ut dixit, Amor, sinistra ut ante,
  5. dextra sternuit adprobationem.
  6. at Acme leviter caput reflectens
  7. et dulcis pueri ebrios ocellos
  8. illo purpureo ore saviata
  9. “sic,” inquit, “mea vita, Septimille,
  10. huic uni domino usque serviamus,
  11. ut multo mihi maior acriorque
  12. ignis mollibus ardet in medullis.”
  13. hoc ut dixit, Arnor, sinistra ut ante,
  14. dextra sternuit adprobationem.
  15. nunc ab auspicio bono profecti
  16. mutuis animis amant amantur.
  17. unam Septimius misellus Acmen
  18. mavult quam Syrias Britanniasque:
  19. uno in Septimio fidelis Acme
  20. facit delicias libidinesque.
  21. quis ullos homines beatiores
  22. vidit, quis Venerem auspicatiorem?
  1. Iam ver egelidos refert tepores,
  2. iam caeli furor aequinoctialis
  3. iucundis Zephyri silescit auris.
  4. linquantur Phrygii, Catulle, campi
  5. Nicaeaeque ager uber aestuosae:
  6. ad claras Asiae volemus urbes.
  7. iam mens praetrepidans avet vagari,
  8. iam laeti studio pedes vigescunt.
  9. o dulces comitum valete coetus,
  10. longe quos simul a domo profectos
  11. diversae variae viae reportant.
  1. Porci et Socration, duae sinistrae
  2. Pisonis, scabies famesque mundi,
  3. vos Veraniolo meo et Fabullo
  4. verpus praeposuit Priapus ille?
  5. vos convivia lauta sumptuose
  6. de die facitis? mei sodales
  7. quaerunt in trivio vocationes?
  1. Mellitos oculos tuos, Iuventi,
  2. siquis me sinat usque basiare,
  3. usque ad milia basiem trecenta,
  4. nec unquam videar satur futurus,
  5. non si densior aridis aristis
  6. sit nostrae seges osculationis.
  1. Disertissime Romuli nepotum,