Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. tenens in gremio “mea,” inquit, “Acme,
  2. ni te perdite amo atque amare porro
  3. omnes sum adsidue paratus annos
  4. quantum qui pote plurimum perire,
  5. solus in Libya Indiaque tosta
  6. caesio veniam obvius leoni.”
  7. hoc ut dixit, Amor, sinistra ut ante,
  8. dextra sternuit adprobationem.
  9. at Acme leviter caput reflectens
  10. et dulcis pueri ebrios ocellos
  11. illo purpureo ore saviata
  12. “sic,” inquit, “mea vita, Septimille,
  13. huic uni domino usque serviamus,
  14. ut multo mihi maior acriorque
  15. ignis mollibus ardet in medullis.”
  16. hoc ut dixit, Arnor, sinistra ut ante,
  17. dextra sternuit adprobationem.
  18. nunc ab auspicio bono profecti
  19. mutuis animis amant amantur.
  20. unam Septimius misellus Acmen
  21. mavult quam Syrias Britanniasque:
  22. uno in Septimio fidelis Acme
  23. facit delicias libidinesque.
  24. quis ullos homines beatiores
  25. vidit, quis Venerem auspicatiorem?
  1. Iam ver egelidos refert tepores,
  2. iam caeli furor aequinoctialis
  3. iucundis Zephyri silescit auris.
  4. linquantur Phrygii, Catulle, campi
  5. Nicaeaeque ager uber aestuosae:
  6. ad claras Asiae volemus urbes.
  7. iam mens praetrepidans avet vagari,
  8. iam laeti studio pedes vigescunt.
  9. o dulces comitum valete coetus,
  10. longe quos simul a domo profectos
  11. diversae variae viae reportant.
  1. Porci et Socration, duae sinistrae
  2. Pisonis, scabies famesque mundi,
  3. vos Veraniolo meo et Fabullo
  4. verpus praeposuit Priapus ille?
  5. vos convivia lauta sumptuose
  6. de die facitis? mei sodales
  7. quaerunt in trivio vocationes?
  1. Mellitos oculos tuos, Iuventi,
  2. siquis me sinat usque basiare,