Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. nec deprecor iam, si nefaria scripta
  2. Sesti recepso, quin gravedinem et tussim
  3. non mi, sed ipsi Sestio ferat frigus,
  4. qui tunc vocat me cum malum librum 1egi.
  1. Acmen Septimius suos amores
  2. tenens in gremio “mea,” inquit, “Acme,
  3. ni te perdite amo atque amare porro
  4. omnes sum adsidue paratus annos
  5. quantum qui pote plurimum perire,
  6. solus in Libya Indiaque tosta
  7. caesio veniam obvius leoni.”
  8. hoc ut dixit, Amor, sinistra ut ante,
  9. dextra sternuit adprobationem.
  10. at Acme leviter caput reflectens
  11. et dulcis pueri ebrios ocellos
  12. illo purpureo ore saviata
  13. “sic,” inquit, “mea vita, Septimille,
  14. huic uni domino usque serviamus,
  15. ut multo mihi maior acriorque
  16. ignis mollibus ardet in medullis.”
  17. hoc ut dixit, Arnor, sinistra ut ante,
  18. dextra sternuit adprobationem.
  19. nunc ab auspicio bono profecti
  20. mutuis animis amant amantur.
  21. unam Septimius misellus Acmen
  22. mavult quam Syrias Britanniasque:
  23. uno in Septimio fidelis Acme
  24. facit delicias libidinesque.
  25. quis ullos homines beatiores
  26. vidit, quis Venerem auspicatiorem?
  1. Iam ver egelidos refert tepores,
  2. iam caeli furor aequinoctialis
  3. iucundis Zephyri silescit auris.
  4. linquantur Phrygii, Catulle, campi
  5. Nicaeaeque ager uber aestuosae:
  6. ad claras Asiae volemus urbes.
  7. iam mens praetrepidans avet vagari,
  8. iam laeti studio pedes vigescunt.
  9. o dulces comitum valete coetus,