Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  1. decoctoris amica Formiani.
  2. propinqui, quibus est puella curae,
  3. amicos medicosque convocate:
  4. non est sana puella, nec rogare
  5. qualis sit solet aes imaginosum.
  1. Adeste, hendecasyllabi, quot estis
  2. omnes undique, quotquot estis omnes.
  3. iocum me putat esse moecha turpis
  4. et negat mihi vestra reddituram
  5. pugillaria, si pati potestis.
  6. persequamur eam, et reflagitemus.
  7. quae sit quaeritis? illa quam videtis
  8. turpe incedere, mimice ac moleste
  9. ridentem catuli ore Gallicani.
  10. circumsistite eam, et reflagitate:
  11. “moecha putida, redde codicillos,
  12. redde, putida moecha, codicillos.”
  13. non assis facis? o lutum, lupanar,
  14. aut si perditius potes quid esse.
  15. sed non est tamen hoc satis putandum.
  16. quod si non aliud potest, ruborem
  17. ferreo canis exprimamus ore.
  18. conclamate iterum altiore voce
  19. “moecha putida, redde codicillos,
  20. redde, putida moecha, codicillos.”
  21. sed nil proficimus, nihil movetur.
  22. mutanda est ratio modusque nobis,
  23. si quid proficere amplius potestis,
  24. “pudica et proba, redde codicillos.”
  1. Salve, nec minimo puella naso
  2. nec bello pede nec nigris ocellis
  3. nec longis digitis nec ore sicco
  4. nec sane nimis elegante lingua,
  5. decoctoris amica Formiani.
  6. ten provincia narrat esse bellam?
  7. tecum Lesbia nostra comparatur?
  8. o saeclum insapiens et infacetum!
  1. O funde noster seu Sabine seu Tiburs
  2. (nam te esse Tiburtem autumant quibus non est
  3. cordi Catullum laedere: at quibus cordi est
  4. quovis Sabinum pignore esse contendunt),
  5. sed seu Sabine sive verius Tiburs,
  6. fui libenter in tua suburbana
  7. villa malamque pectore expuli tussim,
  8. non immerenti quam mihi meus venter,
  9. dum sumptuosas adpeto, dedit, cenas.
  10. nam, Sestianus dum volo esse conviva,
  11. orationem in Antium petitorem
  12. plenam veneni et pestilentiae legi.
  13. hic me gravido frigida et frequens tussis
  14. quassavit usque dum in tuum sinum fugi
  15. et me recuravi otioque et urtica.
  16. quare refectus maximas tibi grates
  17. ago, meum quod non es ulta peccatum.
  18. nec deprecor iam, si nefaria scripta
  19. Sesti recepso, quin gravedinem et tussim
  20. non mi, sed ipsi Sestio ferat frigus,
  21. qui tunc vocat me cum malum librum 1egi.
  1. Acmen Septimius suos amores
  2. tenens in gremio “mea,” inquit, “Acme,
  3. ni te perdite amo atque amare porro
  4. omnes sum adsidue paratus annos
  5. quantum qui pote plurimum perire,
  6. solus in Libya Indiaque tosta
  7. caesio veniam obvius leoni.”
  8. hoc ut dixit, Amor, sinistra ut ante,
  9. dextra sternuit adprobationem.
  10. at Acme leviter caput reflectens
  11. et dulcis pueri ebrios ocellos
  12. illo purpureo ore saviata
  13. “sic,” inquit, “mea vita, Septimille,
  14. huic uni domino usque serviamus,
  15. ut multo mihi maior acriorque
  16. ignis mollibus ardet in medullis.”
  17. hoc ut dixit, Arnor, sinistra ut ante,
  18. dextra sternuit adprobationem.
  19. nunc ab auspicio bono profecti
  20. mutuis animis amant amantur.
  21. unam Septimius misellus Acmen
  22. mavult quam Syrias Britanniasque:
  23. uno in Septimio fidelis Acme
  24. facit delicias libidinesque.
  25. quis ullos homines beatiores
  26. vidit, quis Venerem auspicatiorem?
  1. Iam ver egelidos refert tepores,
  2. iam caeli furor aequinoctialis
  3. iucundis Zephyri silescit auris.
  4. linquantur Phrygii, Catulle, campi
  5. Nicaeaeque ager uber aestuosae:
  6. ad claras Asiae volemus urbes.
  7. iam mens praetrepidans avet vagari,
  8. iam laeti studio pedes vigescunt.
  9. o dulces comitum valete coetus,
  10. longe quos simul a domo profectos
  11. diversae variae viae reportant.
  1. Porci et Socration, duae sinistrae
  2. Pisonis, scabies famesque mundi,
  3. vos Veraniolo meo et Fabullo
  4. verpus praeposuit Priapus ille?
  5. vos convivia lauta sumptuose
  6. de die facitis? mei sodales
  7. quaerunt in trivio vocationes?
  1. Mellitos oculos tuos, Iuventi,
  2. siquis me sinat usque basiare,
  3. usque ad milia basiem trecenta,
  4. nec unquam videar satur futurus,
  5. non si densior aridis aristis
  6. sit nostrae seges osculationis.
  1. Disertissime Romuli nepotum,
  2. quot sunt quotque fuere, Marce Tulli,
  3. quotque post aliis erunt in annis,
  4. gratias tibi maximas Catullus
  5. agit pessimus omnium poeta,
  6. tanto pessimus omnium poeta
  7. quanto tu optimus omnium patronus.
  1. Hesterno, Licini, die otiosi
  2. multum lusimus in meis tabellis,
  3. ut convenerat esse delicatos.
  4. scribens versiculos uterque nostrum
  5. ludebat numero modo hoc modo illoc,
  6. reddens mutua per iocum atque vinum.
  7. atque illinc abii tuo lepore
  8. incensus, Licini, facetiisque,
  9. ut nec me miserum cibus iuvaret,
  10. nec somnus tegeret quiete ocellos,
  11. sed toto indomitus furore lecto
  12. versarer cupiens videre lucem,
  13. ut tecum loquerer simulque ut essem.
  14. at defessa labore membra postquam
  15. semimortua lectulo iacebant,
  16. hoc, iucunde, tibi poema feci,
  17. ex quo perspiceres meum dolorem.
  18. nunc audax cave sis, precesque nostras,
  19. oramus, cave despuas, ocelle,
  20. ne poenas Nemesis reposcat a te.
  21. est vehemens dea: laedere hanc caveto.
  • Ille mi par esse deo videtur,
  • ille, si fas est, superare divos
  • qui sedens adversus identidem te
  • spectat et audit
  • dulce ridentem, misero quod omnis
  • eripit sensus mihi: nam simul te,
  • Lesbia, adspexi, nihil est super mi
  • ---
  • lingua sed torpet, tenuis sub artus
  • flamma demanat, sonitu suopte
  • tintinant aures, gemina teguntur
  • lumina nocte.
  • otium, Catulle, tibi molestum est:
  • otio exsultas nimiumque gestis.
  • otium et reges prius et beatas
  • perdidit urbes.
    1. Quid est, Catulle? quid moraris emori?
    2. sella in curuli struma Nonius sedet,