Carmina
Catullus
Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.
- quaeque Durrachium Hadriae tabernam,
- acceptum face redditumque votum,
- si non inlepidum neque invenustum est.
- at vos interea venite in ignem,
- pleni ruris et inficetiarum
- Annales Volusi, cacata charta.
- Salax taberna vosque contubernales,
- a pilleatis nona fratribus pila,
- solis putatis esse mentulas vobis,
- solis licere quidquid est puellarum
- confutuere et putare ceteros hircos?
- an, continenter quod sedetis insulsi
- centum an ducenti, non putatis ausurum
- me una ducentos irrumare sessores?
- atqui putate: namque totius vobis
- frontem tabernae sopionibus scribam.
- puella nam mi, quae meo sinu fugit,
- amata tantum quantum amabitur nulla,
- pro qua mihi sunt magna bella pugnata,
- consedit istic. hanc boni beatique
- omnes amatis, et quidem, quod indignum est,
- omnes pusilli et semitarii moechi:
- tu praeter omnes une de capillatis,
- cuniculosae Celtiberiae fili,
- Egnati, opaca quem bonum facit barba
- et dens Hibera defricatus urina.
- Male est, Cornifici, tuo Catullo,
- male est me hercule ei et laboriose,
- et magis magis in dies et horas.
- quem tu, quod minimum facillimumque est,
- qua solatus es adlocutione?
- irascor tibi. sic meos amores?
- paulum quid libet adlocutionis,
- maestius lacrimis Simonideis.
- Egnatius, quod candidos habet dentes,
- renidet usque quaque. si ad rei ventum est
- subsellium, cum orator excitat fletum,
- renidet ille. si ad pii rogum fili
- lugetur, orba cum flet unicum mater,
- renidet ille. quidquid est, ubicumque est,
- quodcumque agit, renidet. hunc habet morbum
- neque elegantem, ut arbitror, neque urbanum.
- quare monendum est te mihi, bone Egnati.
- si urbanus esses aut Sabinus aut Tiburs
- aut parcus Umber aut obesus Etruscus
- aut Lanuvinus ater atque dentatus
- aut Transpadanus, ut meos quoque attingam,