Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  • ultimi flos, praetereunte postquam
  • tactus aratro est.
    1. Marrucine Asini, manu sinistra
    2. non belle uteris in ioco atque vino:
    3. tollis lintea neglegentiorum.
    4. hoc salsum esse putas? fugit te, inepte!
    5. quamvis sordida res et invenusta est
    6. non credis mihi? crede Pollioni
    7. fratri, qui tua furta vel talento
    8. mutari velit; est enim leporum
    9. disertus puer ac facetiarum.
    10. quare aut hendecasyllabos trecentos
    11. exspecta, aut mihi linteum remitte,
    12. quod me non movet aestimatione,
    13. verum est mnemosynum mei sodalis.
    14. nam sudaria Saetaba ex Hiberis
    15. miserunt mihi muneri Fabullus
    16. et Veranius: haec amem necesse est
    17. et Veraniolum meum et Fabullum.
    1. Cenabis bene, mi Fabulle, apud me
    2. paucis, si tibi di favent, diebus,
    3. si tecum attuleris bonam atque magnam
    4. cenam, non sine candida puella
    5. et vino et sale et omnibus cachinnis.
    6. haec si, inquam, attuleris, venuste noster
    7. cenabis bene; nam tui Catulli
    8. plenus sacculus est aranearum.
    9. sed contra accipies meros amores
    10. seu quid suavius elegantiusve est:
    11. nam unguentum dabo, quod meae puellae
    12. donarunt Veneres Cupidinesque,
    13. quod tu cum olfacies, deos rogabis
    14. totum ut te faciant, Fabulle, nasum.
    1. Ni te plus oculis meis amarem,
    2. iucundissime Calve, munere isto
    3. odissem te odio Vatiniano:
    4. nam quid feci ego quidve sum locutus,
    5. cur me tot male perderes poetis?
    6. isti di mala multa dent clienti
    7. qui tantum tibi misit impiorum.
    8. quod si, ut suspicor, hoc novum ac repertum
    9. munus dat tibi Sulla litterator,
    10. non est mi male, sed bene ac beate,
    11. quod non dispereunt tui labores.
    12. di magni, horribilem et sacrum libellum,
    13. quem tu scilicet ad tuum Catullum
    14. misti, continuo ut die periret,
    15. Saturnalibus, optimo dierum!
    16. non, non hoc tibi, false, sic abibit:
    17. nam, si luxerit, ad librariorum
    18. curram scrinia, Caesios, Aquinos,
    19. Suffenum, omnia colligam venena,
    20. ac te his suppliciis remunerabor.
    21. vos hinc interea valete, abite
    22. illuc unde malum pedem attulistis,
    23. saecli incommoda, pessimi poetae.
    1. Si qui forte mearum ineptiarum
    2. lectores eritis manusque vestras
    3. non horrebitis admovere nobis,
    1. Commendo tibi me ac meos amores,
    2. Aureli. Veniam peto pudentem,
    3. ut, si quicquam animo tuo cupisti
    4. quod castum expeteres et integellum,
    5. conserves puerum mihi pudice,
    6. non dico a populo: nihil veremur
    7. istos qui in platea modo huc modo illuc
    8. in re praetereunt sua occupati;
    9. verum a te metuo tuoque pene
    10. infesto pueris bonis malisque.
    11. quem tu qua libet, ut libet moveto
    12. quantum vis, ubi erit foris paratum:
    13. hunc unum excipio, ut puto, pudenter.
    14. quod si te mala mens furorque vecors
    15. in tantam impulerit, sceleste, culpam,
    16. ut nostrum insidiis caput lacessas,
    17. ah tum te miserum malique fati,
    18. quem attractis pedibus patente porta
    19. percurrent raphanique mugilesque.
    1. Pedicabo ego vos et irrumabo,
    2. Aureli pathice et cinaede Furi,
    3. qui me ex versiculis meis putastis,
    4. quod sunt molliculi, parum pudicum.
    5. nam castum esse decet pium poetam
    6. ipsum, versiculos nihil necesse est,
    7. qui tum denique habent salem ac leporem,
    8. si sunt molliculi ac parum pudici
    9. et quod pruriat incitare possunt,