Carmina

Catullus

Catullus, Gaius Valerius. Carmina. Merrill, Elmer Truesdell, editor. Boston: Ginn, 1893.

  • cum suis vivat valeatque moechis,
  • quos simul complexa tenet trecentos,
  • nullum amans vere, sed identidem omnium
  • ilia rumpens;
  • nec meum respectet, ut ante, amorem,
  • qui illius culpa cecidit velut prati
  • ultimi flos, praetereunte postquam
  • tactus aratro est.
    1. Marrucine Asini, manu sinistra
    2. non belle uteris in ioco atque vino:
    3. tollis lintea neglegentiorum.
    4. hoc salsum esse putas? fugit te, inepte!
    5. quamvis sordida res et invenusta est
    6. non credis mihi? crede Pollioni
    7. fratri, qui tua furta vel talento
    8. mutari velit; est enim leporum
    9. disertus puer ac facetiarum.
    10. quare aut hendecasyllabos trecentos
    11. exspecta, aut mihi linteum remitte,
    12. quod me non movet aestimatione,
    13. verum est mnemosynum mei sodalis.
    14. nam sudaria Saetaba ex Hiberis
    15. miserunt mihi muneri Fabullus
    16. et Veranius: haec amem necesse est
    17. et Veraniolum meum et Fabullum.
    1. Cenabis bene, mi Fabulle, apud me
    2. paucis, si tibi di favent, diebus,
    3. si tecum attuleris bonam atque magnam
    4. cenam, non sine candida puella
    5. et vino et sale et omnibus cachinnis.
    6. haec si, inquam, attuleris, venuste noster
    7. cenabis bene; nam tui Catulli
    8. plenus sacculus est aranearum.
    9. sed contra accipies meros amores
    10. seu quid suavius elegantiusve est:
    11. nam unguentum dabo, quod meae puellae
    12. donarunt Veneres Cupidinesque,
    13. quod tu cum olfacies, deos rogabis
    14. totum ut te faciant, Fabulle, nasum.
    1. Ni te plus oculis meis amarem,
    2. iucundissime Calve, munere isto
    3. odissem te odio Vatiniano:
    4. nam quid feci ego quidve sum locutus,
    5. cur me tot male perderes poetis?
    6. isti di mala multa dent clienti
    7. qui tantum tibi misit impiorum.
    8. quod si, ut suspicor, hoc novum ac repertum
    9. munus dat tibi Sulla litterator,
    10. non est mi male, sed bene ac beate,
    11. quod non dispereunt tui labores.
    12. di magni, horribilem et sacrum libellum,
    13. quem tu scilicet ad tuum Catullum
    14. misti, continuo ut die periret,
    15. Saturnalibus, optimo dierum!
    16. non, non hoc tibi, false, sic abibit:
    17. nam, si luxerit, ad librariorum
    18. curram scrinia, Caesios, Aquinos,
    19. Suffenum, omnia colligam venena,
    20. ac te his suppliciis remunerabor.
    21. vos hinc interea valete, abite
    22. illuc unde malum pedem attulistis,
    23. saecli incommoda, pessimi poetae.
    1. Si qui forte mearum ineptiarum
    2. lectores eritis manusque vestras
    3. non horrebitis admovere nobis,
    1. Commendo tibi me ac meos amores,
    2. Aureli. Veniam peto pudentem,
    3. ut, si quicquam animo tuo cupisti
    4. quod castum expeteres et integellum,
    5. conserves puerum mihi pudice,
    6. non dico a populo: nihil veremur
    7. istos qui in platea modo huc modo illuc
    8. in re praetereunt sua occupati;
    9. verum a te metuo tuoque pene
    10. infesto pueris bonis malisque.
    11. quem tu qua libet, ut libet moveto
    12. quantum vis, ubi erit foris paratum:
    13. hunc unum excipio, ut puto, pudenter.
    14. quod si te mala mens furorque vecors
    15. in tantam impulerit, sceleste, culpam,
    16. ut nostrum insidiis caput lacessas,
    17. ah tum te miserum malique fati,
    18. quem attractis pedibus patente porta
    19. percurrent raphanique mugilesque.
    1. Pedicabo ego vos et irrumabo,
    2. Aureli pathice et cinaede Furi,
    3. qui me ex versiculis meis putastis,
    4. quod sunt molliculi, parum pudicum.
    5. nam castum esse decet pium poetam
    6. ipsum, versiculos nihil necesse est,
    7. qui tum denique habent salem ac leporem,
    8. si sunt molliculi ac parum pudici
    9. et quod pruriat incitare possunt,
    10. non dico pueris, sed his pilosis,
    11. qui duros nequeunt movere lumbos.
    12. vos quod milia multa basiorum
    13. legistis, male me marem putatis?
    14. pedicabo ego vos et irrumabo.
    1. O Colonia, quae cupis ponte ludere longo,
    2. et salire paratum habes, sed vereris inepta
    3. crura ponticuli assulis stantis in redivivis,
    4. ne supinus eat cavaque in palude recumbat,
    5. sic tibi bonus ex tua pons libidine fiat,
    6. in quo vel Salisubsili sacra suscipiantur,
    7. munus hoc mihi maximi da, Colonia, risus.
    8. quendam municipem meum de tuo volo ponte
    9. ire praecipitem in lutum per caputque pedesque,
    10. verum totius ut lacus putidaeque paludis
    11. lividissima maximeque est profunda vorago.
    12. insulsissimus est homo, nec sapit pueri instar
    13. bimuli tremula patris dormientis in ulna:
    14. cui cum sit viridissimo nupta flore puella
    15. (et puella tenellulo delicatior haedo,
    16. adservanda nigerrimis diligentius uvis),
    17. ludere hanc sinit ut libet, nec pili facit uni,
    18. nec se sublevat ex sua parte, sed velut alnus
    19. in fossa Liguri iacet suppernata securi,
    20. tantundem omnia sentiens quam si nulla sit usquam
    21. talis iste meus stupor nil videt, nihil audit,
    22. ipse qui sit, utrum sit an non sit, id quoque nescit.
    23. nunc eum volo de tuo ponte mittere pronum,
    24. si pote stolidum repente excitare veternum
    25. et supinum animum in gravi derelinquere caeno,
    26. ferream ut soleam tenaci in voragine mula.
    1. ---Aureli, pater esuritionum,
    2. non harum modo, sed quot aut fuerunt
    3. aut sunt aut aliis erunt in annis,
    4. pedicare cupis meos amores.
    5. nec clam: nam simul es, iocaris una,
    6. haerens ad latus omnia experiris.
    7. frustra: nam insidias mihi instruentem
    8. tangam te prior irrumatione.
    9. atque id si faceres satur, tacerem:
    10. nunc ipsum id doleo, quod esurire,
    11. ah me me, puer et sitire discet.
    12. quare desine, dum licet pudico,
    13. ne finem facias, sed irrumatus.
    1. Suffenus iste, Vare, quem probe nosti,
    2. homo est venustus et dicax et urbanus,
    3. idemque longe plurimos facit versus.
    4. puto esse ego illi milia aut decem aut plura
    5. perscripta, nec sic, ut fit, in palimpsesto
    6. relata: chartae regiae, novi libri,
    7. novi umbilici, lora, rubra membrana,
    8. derecta plumbo et pumice omnia aequata.
    9. haec cum legas tu, bellus ille et urbanus
    10. Suffenus unus caprimulgus aut fossor
    11. rursus videtur: tantum abhorret ac mutat.
    12. hoc quid putemus esse? Qui modo scurra
    13. aut si quid hac re tritius videbatur,
    14. idem infaceto est infacetior rure
    15. simul poemata attigit, neque idem unquam
    16. aeque est beatus ac poema cum scribit:
    17. tam gaudet in se tamque se ipse miratur.
    18. nimirum idem omnes fallimur, neque est quisquam
    19. quem non in aliqua re videre Suffenum
    20. possis. Suus cuique attributus est error,
    21. sed non videmus manticae quod in tergo est.
    1. Furi, cui neque servus est neque arca
    2. nec cimex neque araneus neque ignis,
    3. verum est et pater et noverca, quorum
    4. dentes vel silicem comesse possunt,
    5. est pulchre tibi cum tuo parente
    6. et cum coniuge lignea parentis.
    7. nec mirum: bene nam valetis omnes,
    8. pulchre concoquitis, nihil timetis,
    9. non incendia, non graves ruinas,