Scholia in Lucianum
Scholia in Lucianum
Scholia in Lucianum. Rabe, Hugo, editor. Leipzig: Teubner, 1906.
τὰ μεγάλα θηρία] τοὺς ἐλέφαντας λέγει. ~ φMΩ Ω
καὶ τοῦτο ἀγαθὸν ἡγεῖτο] τοῦτο οὐκ ἔξω τοῦ εἰ⸤κότος⸥
οὐδ’ ἀποπλανώμενον π⸤ίστεως⸥ ἀλλὰ καὶ πάνυ ἐγγύτ⸤ατα⸥ ἧκον. ~ ⸤B⸥Κλεῖτον — Καλλισθένην] Κλεῖτον τὸν σωματοφύ⸤λακα⸥, λακα⸥, ὃν μεταξὺ εὐωχού⸤μενος διέ⸥πειρε τῷ δόρατι, Κ⸤αλλι⸥σθένην δὲ τὸν φιλόσοφ⸤ον, ον, ὅς⸥ λέοντι συγκαθ⸤ειρχθεὶς⸥ ὑπὸ Ἀλεξάνδ⸤ρου⸥ διεφθάρη. ~ ⸤ ⸤B⸥φΩ
ἀκέστραν*] ⸤ἀκέ⸥στρα ἡ βελόνη ἡ μείζων, ⸤ἣν ν⸥ῦν σακκοράφιον κα⸤λοῦ⸥σιν. ἀκέστρα δὲ παρὰ τὸ ἀκεῖσθαι ⸤ἤτοι⸥ συρράπτειν τὰ διερρωγό⸤τα τῆς⸥ ὀθόνης. τοῦτο δὲ καὶ ἠπή⸤τιόν τιόν φασιν⸥, ἐπεὶ καὶ ἠπήτρια καὶ ἠ⸤πητὴς⸥ καὶ ἀκέστρια καὶ ἀκεστής, ⸤οὓς ν⸥ῦν ῥάπτας καλοῦσι. χρὴ ⸤δὲ εἰδ⸥έναι, ὡς οἱ παλαιοὶ γυναιξὶν ⸤ἐχρῶν⸥το εἰς ταύτας τὰς ἐργασίας, ⸤καθ⸥ὰ καὶ νῦν Σκύθαι. ~ BCφMNΩ
παραλογιζόμενον*] παραψηφίζοντα. ~ ΓMΩ
ἐξῳδηκώς*] φυσηθείς. ~ ΓΜΩ