Scholia in Lucianum
Scholia in Lucianum
Scholia in Lucianum. Rabe, Hugo, editor. Leipzig: Teubner, 1906.
παρασάγγας] παρασάγγαι εἶδος μέτρου Περσικοῦ, ὅ ἐστι στάδια τριάκοντα. — Δ
τὴν ἐμὴν πατρίδα τὰ Σαμόσατα] ὅτι Σαμοσατεὺς Λουκιανός. ~ ERΔ
θραυσμάτων] θραῦσμα καὶ θραῦσις λέγεται· φθορά, ἧττα ἐν πολέμῳ, θάνατος, ἀρρωστία, συντριβή, πληγή. ~ Δ
θάψας οὖν κτλ.] παύου, ταλαίπωρε· ἱκανῶς σοι πέπαισται. μέχρι πόσου διαγελάσεις τοὺς καταράτους; ~ EΔ
λοπάδων: ἡ περικειμένη ἔξωθεν τοῦ κρομμύου λεπὶς καὶ πᾶν λέπος, φλοιός, δέρμα λεπτὸν ξηρόν. λωπάσι δὲ διὰ τοῦ ω̄ μεγάλου σημαίνει τοῖς κλέπταις. ~ Δ
καὶ ἐτρώθη περὶ κτλ.] ἀπόλοιο, μιαρέ, αὐτῇ γελωτοποιίᾳ καὶ εἰρωνείᾳ. ~ ERΔ
τῶν ἀκριβῶς εἰδότων κτλ. ] σημείωσαι. ~ Γ
τὴν μέντοι ἐπιγραφὴν κτλ.] μέχρι τίνος; οὐ παύσῃ, ματαιολόγε; ~ ERΔ
δολιχόν*] κύκλον μακρὸν ἢ πολύν. ~
θρίαμβον*] θρίαμβος ἐπίδειξις νίκης, πομπὴ καὶ τὸ σεμνύνεσθαι. ~ Δ
κορύζης* — γέμουσα] μεμωραμένης καὶ μυξώσης. ~ Δ
ἀμέσων*] τῶν ἐναντίων τὰ μὲν ἄμεσα ὡς ἄρτιον καὶ περιττόν, ζωὴ καὶ θάνατος, φῶς καὶ σκότος, τὰ δὲ ἔμμεσα καὶ τούτων τὰ μὲν ἓν ἔχουσι τὸ μέρος ὡς δίκαιον καὶ ἄδικον — τούτων γὰρ μέσον τὸ μηδέτερον —, τὰ δὲ πλείονα ἔχουσι τὰ μεταξὺ ὡς λευκὸν καὶ μέλαν — τούτων γὰρ μέσα πολλά, φαιόν, ὠχρόν, πυρρόν, ξανθόν, κυανοῦν. ~ Δ
— ] ἄμεσον· εἰ μὴ θνητόν, πάντως ἀθάνατον. ἔμμεσον· εἰ μὴ λευκόν, οὐ πάντως μέλαν, ἀλλ’ ἢ φαιὸν ἢ ἐρυθρὸν ἢ κιρρὸν ἤ τι τοιοῦτον. ~ Δ
ἐρείπια: τὰ εἰς γῆν πεπτωκότα. ἐρείπω δὲ σημαίνει ἐνέργειαν καὶ πάθος· σημαίνει γὰρ τὸ καταβάλλω καὶ τὸ πίπτω. ~ Δ
Ἴκκος* κτλ.] γυμνασταὶ περιώνυμοι οὗτοι. ~ ERVφ
οὐ γὰρ ποιητὴς κτλ.] ὡραῖον. ~ E
κάνδυν] κάνδυς χιτὼν Περσικός. ~
πολὺ ἀναγκαιότερον κτλ. ] ὡραῖον. ~ E
κάρχαρον; τραχεῖαν. ~
ἀγκύλην*] ἀγκύλη ἡ καμπύλη καὶ ἐπικαμπής. ~ Δ
ἐφιππίου*] ἤγουν τῆς ἀστράβης, ἣν ἄρτι σέλλαν οἱ πολλοὶ καλοῦσιν. ~ Δ
ἥκιστα: οὐδαμῶς, οὐχ ἧττον. καὶ Λιβάνιος ἔφη εἴ τινα
ἄλλον τρόπον, ὃν ἥκιστα ὤφθη, μετελθών ἐν τῷ 〈βίῳ ὁ〉 ἐπὶ τῇ φιάλῃ ἔμπορος, ἀντὶ τοῦ 〈οὐ〉 πάνυ. ~χρηματιζέτω*] καὶ ἐν τῷ Ἰκαρομένιππός [23] φησιν οὕτως χρηματίσαντες περὶ ὧν ἧκες ἤγουν διοικήσαντες ἀποπέμψομεν. ~ Δ
ἄλλως εἰς τὸ χρηματιζέτω. χρήματα πραττέτω. σημαίνει δὲ καὶ τὸ πράγμασι χρήσασθαι· χρηματίζει ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος, οἷον πράγμασι σχολάζει· ἀφ’ οὗ χρήματα τὰ πράγματα. χρηματίζεσθαι πλουτεῖν. χρηματισάμενοι ἀντὶ τοῦ πραγματευσάμενοι. καὶ χρηματίσαι μέν ἐστι τὸ πρᾶξαι, χρηματίσασθαι δὲ τὸ κερδᾶναι. ~ Δ
ῥυθμιζέτω: διατυπούτω, κανονιζέτω, εὐθυνέτω. ~ Δ