Scholia in Lucianum

καὶ σὺ* τοίνυν κτλ.] καλῶς ἂν εἶχε τῷ δυστυχεστάτῳ τούτῳ μειρακίῳ μὴ καθ’ ἓν τῶν βιβλίων ἀλλὰ πᾶσαν τὴν βιβλιοθήκην προῖκα Λουκιανῷ τῷ παρόντι ἐπιδοῦναι, ἢ τοιαύτην σφηκιὰν καθ’ ἑαυτοῦ κινῆσαι ἑνὸς ἐγκρατείᾳ βιβλίου. ~ VΟΩ

subscript.: Διώρθωσα ἐγὼ Ἀλέξανδρος ἐπίσκοπος Νικαίας τῆς ἐν Βιθυνίᾳ μετὰ Ἰακώβου τοῦ ὁμοψύχου ἀδελ⸤φ⸥οῦ ⸤. . .⸥σ Λαρίσσης τοῦ πρῶτον μετὰ τὴν καταδρομὴν τῶν Βουλγαρῶν ἰδίοις αὐτ⸤ὴν⸥ ἀναλώμασιν ἀναστήσαντος καὶ κόσμον αὐτῇ τε καὶ τοῖς κτήμασι δόντος πλείονα. ~ ⸤Γ2⸥

οὐκέτι μέμνημαι*] ὁ τὰ σχήματα τῶν φανέντων τοῖς ὀφθαλμοῖς ἐντετυπωμένα φέρων καὶ τὴν φωνὴν ἔναυλον ἆρα τὴν ἔννοιαν τῶν εἰρημένων οὕτω ταχέως ἐξήμβλωκας; καινὸν τοῦτο. ~ ΔVUΩ

ἕρμαιον*] τὸ ἀπροσδόκητον κέρδος, ἀπὸ τῶν ἐν ταῖς ὁδοῖς τιθεμένων ἀπαρχῶν, ἃς οἱ ὁδοιπόροι κατεσθίουσιν. ~ Δ

τὴν μὲν τέχνην κτλ.] ὡραῖον. ΓV

τὴν ψυχὴν — κατακοσμήσω κτλ.] ⸤ἀλλὰ μ⸥ὴν ψευδεῖς αἱ τῆς διδασκαλίας ὑποσχέσεις ἀπεφάνησαν· οὐ γὰρ τοιαύ

εὐπάρυφος*] εὐκατέργαστα καλῶς ὑφασμένα φορῶν ἱμάτια. ~Δ

subscript.: Διώρθωσα ἐγὼ Ἀλέξανδρος ἐπίσκοπος Νικαίας τῆς πρὸς τῇ Ἀσκανίᾳ μετὰ Ἰωάννου τοῦ ἐπὶ τῇ ἀδελφῇ κηδεστοῦ. ~ Γ2

Τῶν πάνυ σπουδαιοτάτων ὁ λόγος καὶ τοσούτῳ πλέον, ὅσῳ καὶ γελοιότατος εἶναι ὑποδύεται. ~ φUΩ

μὰ Δία*] τὰ ⸢ἀπωμοτικὰ⸣ συν ⸢ἀκουομένην⸣ ἔχουσι τὴν ἄρ⸢νησιν, διὸ⸣ οὐδὲ πρ⸢όσκειται⸣. ~ ⸢V⸣ Γ2φUΩ

φιλοσοφίας ] δηλονότι τῆς σοφίας. ~Γ2

ἐγὼ* μὲν κτλ.] σημείωσαι. τὸ ἑξῆς ο⸢ὕτως· ἐγὼ μέν⸣, εἰ δυνατὸν κα⸢κόν με εἶναι⸣, καὶ πλεῖον, οὗ σὺ ⸢φῄς, βού⸣λομαι κακὸς εἶ⸢ναι· φη⸣μὶ γὰρ κακὸν ἐ⸢μαυτὸν⸣ καὶ χείρω, οὗ σὺ ⸢δοκεῖς⸣· ὥστε μὴ ἀγ⸢νοοῦν⸣ τί μοι τοῦτο δό⸢κει ὀ⸣νειδίσαι, ἀλλ’ ὡς ⸢εἰδότι⸣ καὶ σεμνυνομένῳ ⸢ἐπὶ τῷ⸣ κακὸς εἶναι. ἢ οὕτως ἁπλούστερον· ἐγ⸢ὼ μέν⸣, εἰ οἷόν τε εἶναι, ⸢ὃ βούλο⸣μαι, καὶ πλεῖον ἀ⸢πέχειν⸣ βούλομαι, ὡ⸢ς μηδὲ⸣ δόκησιν παρέχει⸢ν ἀ⸣γνοίας, ὁπηνίκα ⸢τοῦτό⸣ μέ τις ὀνειδίζει, ἀλλὰ πράγματος ἀλήθειαν καὶ καθ’ ἑκούσιον γνώμην τὸ τοιοῦτο ὑποδυόμενος ἐπιτή⸢δευμα καὶ πλεῖον τῆς παρὰ σοὶ δοκήσεως. ~ ⸢V⸣ ΓφUΩ

παραιτεῖσθαι: ἀπολύειν. ~ Vφ

πάνυ ὠνείδισας] εἰρωνεία. ~ VU

ἀλλὰ μὴ καθάπερ καί: πλεονάζει Ἀττικῶς ἡ ἀπαγόρευσις

αὐτὸν* τὸν τεχνίτην] καὶ μήν, μάταιε, διὰ τοῦτο οὐ τέχνη, τῆς τέχνης πεφυκυίας καὶ ἕξιν αὑτῆς ἐμποιεῖν τῷ τεχνίτῃ καὶ τέλος τι ἕτερον παρὰ τὴν ἐνέργειαν κεκτῆσθαι, ὥσπερ οἰκοδομικὴ οἰκίαν. εἰ δὲ τὴν κιθαριστικὴν καὶ ὀρχηστικὴν ἀντιθῇς — οὐδὲν γὰρ αὗται παρὰ τὰς ἐνεργείας ἔχουσι τέλος —, πρῶτον μὲν οὐδεὶς φθόνος τῆς ὁμοιότητος· οὐδὲ γὰρ οὐδ’ αὗται τῶν σπουδαίων τεχνῶν τοῦ κατὰ βίον εὐχρήστου σεσυλημέναι. εἶτα δ’ ὅτι καὶ τούτων ἡ παρασιτικὴ τῷ μηδεμίαν ἕξιν ἐντιθέναι τῷ παρασίτῳ ἀπολειπομένη, καθὼς αὐτὸς σεμνύνων αὐτὴν ἀπεφήνω, πρὸς τὸ ἀνύπαρκτον συνωθεῖται τῆς τῶν τεχνῶν ὑποστάσεως ἐξοστρακιζομένη. ~ ΓφUΩ

τέχνη] οὐ τέχνη ἀλλὰ ψυχῆς πονηρᾶς ἐπιτήδευμα, ὡς ἰκτίνων καὶ κοράκων τὸ ἁρπακτικόν. ~ φUΩ

ἀλλ’ ἐκεῖνο*] ἐλλειπτικῶς τοῦ σκόπει, οἷον ἄλλ’ ἐκεῖνο σκόπει· ἔστι δὲ Ἀττικόν. ~ ΓUΩ

φιλοσόφων*] εἰς τοὺς Ἐπικουρείους αἰνίττεται, οἳ τέλος τἀγαθοῦ τὴν ἡδονὴν ἀπεφαίνοντο. ~ ΓVUΩ

οὐδὲν Ἐπικούρῳ μέλει*] σημείωσαι διὰ τὴν σύνταξιν· ὅμοιον τῷ μελήσουσι δέ μοι ἵπποι’· εὐθείᾳ γάρ, οὐ γενικῇ συνέταξε τοῦτο. ἢ ἀντὶ τοῦ πεφρόντισται, σπουδῆς ἠξίωται. ~ ΓφUΩ

τῶν* ἄλλων τεχνῶν] τὰς βαναύσους λέγει τέχνας· καὶ γὰρ αὗται πορισμοῦ χάριν βίου τοῖς κεκτημένοις μεταχειρίζονται. ~ ΓVφUΩ

ὀλιγοσιτίαις κτλ.] τοιαύτη γὰρ ἡ τῷ ὄντι κατὰ ἄνθρωπον ζωὴ ὡς μόνου τοῦ κατὰ τὸ δεῖ ζῆν αὐξητική τε καὶ συντηρητικὴ οὖσα, ὅπερ ἐστὶ τὸ κατὰ νοῦν καὶ λόγον.

σχολῇ* δηλονότι κτλ.] σημείωσαι διὰ τὴν σύνταξιν· ἀντὶ γὰρ τοῦ περιττῶς ἢ διαφερόντως κεῖται. ~ ΓVφUΩ

ἀρχὴν* γάρ φημι μήτε εἶναι τέχνην, ἧς οὐκ ἔστιν ὑπόστασις . . . ἀριθμητικὴ μὲν μία ἐστὶ καὶ αὐτὴ κτλ.] ⸤ ⸥ πάσαις τ⸤αῖς⸥ κατ’ αὐτ⸤ὴν⸥ αἱρέσεσ⸤ιν⸥· πάσαις γὰρ δοκεῖ τὸ μέν τι θεωρητικ⸤ὸν⸥ αὐτ⸤ῆς⸥ εἶναι τὸ δὲ πρακτικ⸤όν⸥. εἰ δὲ ⸤ ⸥ οἱ μὲν ταῦτα οἱ δὲ ἐκεῖνα περὶ πλείστου ποιούμενοι, οὐδὲν πρὸς ἔπος. οὐδὲ γὰρ ἀριθμητικὴν διαστασιάσει καὶ τῷ μηδενὶ ἴσην ἀποφανεῖ, εἴ τις τὸ χύμα τἀ⸤ριθμητικὸν⸥ αὐτὸς μὲν τὸν καθ’ ἑαυτὸν ἀποφανεῖ ἀριθμόν (τὸν ἀριθμοῦντά φημι), ἄλλος δὲ τὸν ἐν σχέσει καὶ ἀριθμούμενον· οὐδὲ εἰ τοῦ ἀριθμουμένου ὁ μὲν ἐπὶ χρυσίνων τοῦτο λογίζ⸤οιτο⸥, ὁ δὲ ἐπί τινος ἄλλης ὕλης, οὐδὲ εἰ ὁ μὲν τὸ ὑγρὸν καὶ συνεχὲς ὑποπίπτειν λέγοι τῷ ἀριθμῷ, τὸ ξηρὸν δὲ καὶ καθ’ ἑαυτὸ διῃρημένον (καὶ ὁ σῖτος φέρε ὁ ἐν τῷ μεδίμνῳ) ἐκβάλλειν πειρῷτο τοῦ κατά τι κοινὸν μέτρον τῶν κόκκων συνεκτικὸν ἀριθμεῖσθαι. ὡς γὰρ ἐνταῦθα περὶ τὴν ὕλην τὸ διάφορον μιᾶς οὔσης τῆς ἐπιστήμης, οὕτω καὶ ἐπὶ φιλοσοφίας μία μὲν ἡ φιλοσοφία ἤτοι ἡ ἐπιστήμη, ἀφ’ ἧς ἐνδίδοται δογματίζειν τὸ διάφορον περὶ τὴν ὕλην. οἱ μὲν γὰρ τήνδε τὴν ζωὴν ἐπέκρινάν τε καὶ ἠσπάσαντο, οἱ δὲ τήνδε, ἐπέκριναν δὲ φιλοσοφί⸤ᾳ⸥ καὶ τοῖς τῆς φιλοσοφίας ὀργάνοις μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς παρὰ πᾶσι τῆς μεθόδου οὔσης. ~ ⸤Γ2⸥

μία μὲν οὐκ ἔστι φιλοσοφία, ἐπειδὴ ὁρῶ καὶ ἄπειρον

τὸ γὰρ* περὶ ἑνὸς προκειμένου κτλ.] αὐτὸ φάσκεις τὸ εἰδοποιοῦν τὴν ῥητορικὴν εἰς ἀναίρεσιν ταύτης παραλαμβάνων, ὥσπερ εἴ τις καὶ τὸ ζῷον ὁριζόμενον οὐσίαν ἔμψυχον αἰσθητικὴν πειρῷτο ἀναιρεῖν, ὅτι κατὰ διαφόρων τῷ εἴδει εὑρίσκεται τοῦτο ἓν ὄν. εἰ οὖν καὶ ἡ ῥητορικὴ δύναμίς ἐστιν εἰς ἑκάτερα τὰ ἀντιδοξούμενα ἐπιχειρεῖν πεφυκυῖα, οὐκ ἂν ἔμφρονι λόγῳ τὸ συνιστῶν αὐτὴν ἐπ’ ἀναιρέσει ταύτης παραληφθείη· ἀναιρεῖ μὲν γὰρ τὸ προκείμενον εἰς ἐξέτασιν ἢ κατασκευάζει, αὐτὴ δὲ μᾶλλον ὑφέστηκε τὸ ἑαυτῆς ἐπιτελοῦσα ἅτε ἑδραία καὶ ἀναλλοίωτος διαμένουσα· οὐδὲ γὰρ οὐδὲ τέκτων ὁ τὴν αὐτὴν οἰκίαν ἔσθ’ ὅτε μὲν 25 συνοικοδομῶν ἄλλοτε δὲ καταλύων ἤδη καὶ αὐτὸς τὸ εἶναι οἰκοδόμος ἀναιρεθήσεται. ~ Γ2

μηδέποτε ὁμολογεῖν*] scholion erasum est; signum m 1. positum ~ Γ