Scholia in Lucianum

ὁ καλὸς Μέγιλλος*] οὗτος ὁ Μέγιλλος Κορίνθιος ἦν. ~ ΓVφΟΩΔ. Addunt VφΟ ΩΔ: ὑπερφέρων κάλλει τοὺς κατ’ αὐτόν. ~

ἢ τῷ*] ἢ τίνι, ὅ ἐστι διὰ τίνος. ~ VΔ

Φρύνης* Σιμμίχη] ὀνόματα πορνῶν. ~ ΓVΟΩΔ

πρότερον τέως: παρέλκει ὁπότερον τῶν δύο, ἤτοι τὸ πρότερον ἢ τὸ τέως· ἄμφω γὰρ ταὐτὸ σημαίνει. ~ ΔVφΟΩ

Ἐλευσίνια*] ἑορτὴ ἦν παρὰ τοῖς Ἀθηναίοις τὰ Ἐλευσίνια ἐπιτελουμένη Δήμητρι καὶ Περσεφόνῃ, ἐν ᾗ ἐγίνοντο ἀνόητά τινα τῶν Ἑλλήνων μυστήρια, ἅπερ ὁ Λουκιανὸς συνδιαπαίζει. ~ ΓVφΟΩΔ

δᾳδουχοῦσα: λαμπάδα φέρουσα. ~ ΔV

ἡ Τισιφόνη μία ἐστὶ τῶν Ἐρινύων. Ἐρινύας δὲ λέγουσι θεάς τινας ἐπιτετραμμένας κολάζειν τοὺς πλημμελοῦντας κατὰ τὸν βίον. ~ ΓCVφΟΩΔ

πρὸς* τοῦ πατρός] ἐνορκῶ σε κατὰ τοῦ πατρός, λέγει δὲ τοῦ Διός· πατέρα γὰρ λέγουσι τοῦ Ῥαδαμάνθυος τὸν Δία. ~ VΔ

στιγματίας καλοῦσι τοὺς οἰκέτας τοὺς στιζομένους ὡς ἀχρησίμους. πρὸς τοῦτο οὖν ἀφορῶν ὁ Κυνίσκος ποῦ στιγματίας ἐγενόμην; πρῶτον ἠρώτησεν. ~ ΓCVφΟΩΔ

ὁπόσα ἄν τις ὑμῶν πονηρὰ ἐργάσηται παρὰ τὸν βίον, καθ’ ἕκαστον αὐτῶν ἀφανῆ στίγματα ἐπὶ τῆς ψυχῆς περιφέρει] εἴθε, Λουκιανέ, μὴ διαπαίζοις, ἀλλ’ ὡς ἀληθὲς τοῦτο δοξάζοις. ~ Δ

ὁπόσα* κτλ.] σχόλιον βασιλείου Ἀδάδων. ἄντικρυς, ὧ Λουκιανέ, τοῦτο ἀληθὲς εἴρηκας καὶ λίαν σοφώτατα. οἱ γὰρ μὴ προεκκαθάραντες τὰ πεπλημμελημένα καὶ διὰ μετανοίας καὶ δακρύων ταῦτα ἀπονιψάμενοι σαφῆ γνωρίσματα καὶ τύπους τινὰς περιφέρουσιν, αἱ τούτων ψυχαὶ ὥσπερ τινὰς βαφὰς καὶ μελανώματα ἐκκεκολαμμένα ἔχουσαι καὶ γνώριμα πᾶσιν ὄντα διαδείκνυνται, ὧν τὴν αἰσχύνην μὴ φέρουσαι δεινῶς ὀδυνῶνται ἀνόνητα μεταμελούμεναι, καθὼς

καίτοι* τί τοῦτο κτλ.] φρονίμως αἰνίττεται πάνυ, ὡς ὁ φιλόσοφος εἰ καί τι ἔχει πρῴην ἁμάρτημα, δυνατὸν διὰ τῶν πόνων ἀποκαθᾶραι αὐτό. ~ ΓVφΟΩΔ

ἐξ ὑπαρχῆς*] ἄνωθεν. ~ ΓV

ἐμπολήσας*] κερδάνας, συνάξας. ~ ΓVφΟΔ

μακάρων νήσους λέγουσιν, ἔνθα διάγουσιν αἱ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν ψυχαὶ μετὰ θάνατον. ~ VφΔ

ἀνεπίγραφος*] μηδεμίαν γραφὴν ἢ στίγμα ἔχων. ~ ΓVφΟΩΔ

τύραννον*] εἴρηται τύραννος ἀπὸ τῶν Τυρρηνῶν τῶν βιαίων καὶ λῃστῶν γενομένων ἐξ ἀρχῆς, ὥς φησι Φιλόχορος [fr. 5. F. Η. G. I p. 384 Müller]. Τυρρηνοὶ γὰρ ὀλίγον τινὰ χρόνον οἰκήσαντες ἐν ταῖς Ἀθήναις ὤφθησαν ἐπανιστάμενοι τῇ πόλει. καὶ πολλοὶ μὲν αὐτῶν ἀπώλοντο ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων, ἄλλοι δὲ ἐκφυγόντες Λῆμνον καὶ Ἴμβρον ᾤκησαν. χρόνῳ δὲ ὕστερον ἀπὸ ταύτης τῆς αἰτίας ἐχθρωδῶς διακείμενοι τοῖς Ἀθηναίοις ὥρμησαν εἰς πλοῖα καὶ κατασχόντες Βραύρωνα τῆς Ἀττικῆς ἥρπασαν παρθένους ἀρκτευομένας τῇ θεῷ τοῖς Βραυρωνίοις· αἷς συνῴκησαν. οἱ οὖν ἐν Ἀθήνησι ῥήτορες ὡς ἐν δημοκρατίᾳ πολιτευόμενοι ἔθος ἔχουσι τοὺς βασιλέας τυράννους καλεῖν ἀντὶ τῆς παρ’ αὐτοῖς γενομένης βίας τῶν Τυρρηνῶν. ~ Δ

πρόβαλ’ αὐτόν] πρὸ τῶν ἄλλων βάλε, προσάγαγε. ~ VΔ

κἀκ τοῦ λόγου κτλ.] ὡραῖον. ~ ΓV

ἐμπαροινῶν] ἐνυβρίζων. ~ VΔ

ἀσκαρδαμυκτί*] μὴ μύων τοὺς ὀφθαλμούς. ~ ΔV

καινουργόν*] τὸ ἐπινοοῦν ξένα. ~ ΔV

ἄλλως*] μάτην, ὡς ἔτυχεν. ~ ΔΓV

κενή*] ψευδής. ~ ΓV

σὺ ἡ Κλίνη* λέγε] καὶ τοῦτο πρὸς πλείονα τῶν Ἑλλήνων ἐποίησε καταγέλωτα· ἐπειδὴ γὰρ ἐκεῖνοι καὶ τὰ φυτὰ λέγουσιν ἔμψυχα, ἐπίτηδες οὕτως ἐμπαίζων λύχνον καὶ κλίνην μαρτυροῦντας παρήγαγεν. ~ ΓVφΟΩΔ

τὰ μεθ’ ἡμέραν*] τὰ ἐν τῇ ἡμέρᾳ. ~ ΓV

ὑπερπεπαικότα*] ὑπερβαλλόμενον. ~ ΓVφΟΩΔ

Πυριφλεγέθοντα*] ποταμὸν πυρὸς λέγουσι τοῦτον ἐν τοῖς καταχθονίοις. ~ ΓVφΟΩΔ

Κερβέρῳ*] κύων ἐστὶν ὁ Κέρβερος τρεῖς ἔχων, ὡς λέγουσι, κεφαλάς, φύλαξ τοῦ Ἅιδου. ~ ΓVΟΔ

χάριν* εἴσομαι] ἀντὶ τοῦ εὐχαριστήσω· τὸ γὰρ εὐχαριστῶ παρὰ τοῖς ἀρχαίοις οὐ λέγεται. ~ VΦΔ

ἀναπεμπαζόμενος*] ἀναλογιζόμενος. ΔΓV

Τάνταλον*] λέγουσι γὰρ οἱ Ἕλληνες, ὅτι ὁ Τάνταλος ἄνθρωπος ὢν ἠξιώθη γενέσθαι τοῖς θεοῖς ὁμοτράπεζος. καὶ ἀκούων τὰ λαλούμενα παρ’ αὐτῶν κατερχόμενος ἔλεγε τοῖς ἀνθρώποις καὶ διὰ τοῦτο οἱ θεοὶ ὀργισθέντες κολάζουσιν αὐτὸν ἐν τῷ Ἅιδῃ· θεωρῶν γὰρ δένδρα πεπληρωμένα καρπῶν καὶ ποταμοὺς παραρρέοντας οὐδενὸς αὐτῶν δύναται γεύσασθαι· αὐτοῦ γὰρ προσιόντος ἐκεῖνα φεύγουσιν. ~ ΓVφΟΩΔ

ἐρραψῳδήκασιν*] εἶπον, ἐξηγήσαντο. ~ Δ

οἱ ποιηταὶ δὲ ὁπόσα μὲν ἂν ἐκ τῶν Μουσῶν κατεχόμενοι ᾄδωσιν, ἀληθῆ ταῦτά ἐστιν] Πλατωνικὸν [cf. Ion. 533 E cet.] τὸ θεώρημα. ~ ΓVΟΩΔ

οὐ θεός ἐνδεής Ζεύς θεός οὐδείς Ζεύς οὐδείς τις ἐνδεής ~ Δ

πολυθρύλητοι* κτλ.] ⸢πάνυ γενναίως καὶ⸣ τοῦτο καθ’ Ἑλλήνων ἠπόρησεν, εἴτε ἄλλο τι δύναται ἡ Εἱμαρμένη καὶ Τύχη παρὰ τὰς Μοίρας εἴτε ἰσοδυναμοῦσι. διὸ ⸢καὶ⸣ ὡς μεγάλης οὔσης τῆς ἀπορίας ἐποίησε τὸν Δία μηδὲν περὶ αὐτῶν ἀποκριθῆναι δυνάμενον. ~ Γ⸢V⸣ΟΩΔ

τί δ’ οὖν ἐμειδίασας; ἀνεμνήσθην* κτλ.] τοῦ Διὸς εἰπόντος ὅτι καὶ ἡμεῖς οἱ θεοὶ τοῦ νήματος ἠρτήμεθα τῶν Μοιρῶν’ ὁ Κυνίσκος ἐγέλασεν. ~ ΓVΟΩΔ

καθήσειν] κρεμάσαι. ~ V

βίαν*] δύναμιν. ~ ΓVΟΩ

νῦν δὲ αὐτόν σε κτλ.] ὡραῖον. ~ ΓV

εἰκαῖον*| μάταιον. ~ V

τὰς θυσίας φησίν*] δηλονότι ὁ λόγος. ~ ΓVΟΩ

μὴ ὀκνήσῃς*] ἀπὸ κοινοῦ τὸ μὴ ὀκνήσῃς, ἵν’ ᾖ καὶ ὅπως ἀσφαλέστερον ἀποκρίνῃ, μὴ ὀκνήσῃς. ~ VΟΩΔ

ἀντίδοσιν*] ἀνθ’ ὧν λαμβάνουσιν ἀγαθῶν τὰς θυσίας παρέχοντες. ~ ΓVΟΩΔ

οὐ γὰρ ἀποχρήσει αὐτοῖς κτλ.] ὡραῖον. ~ ΓV

μακρῷ*] πάνυ. ~ ΓΟ

ἱμονιάν*] ἱμονιὰ λέγεται τὸ σχοινίον, εἰς ὃ δεσμεῖται ὁ κάδος, δι’ οὗ τὸ ὕδωρ ἐκ τῶν φρεάτν ἀνέλκουσιν. ~ ΓVΟΩΔ. Addunt VΩ: ἱμονιὰ λέγεται καὶ ἡ διὰ κάδων ἢ πως ἄλλως διὰ σχοινίων γοῦν ἄντλησις, διότι καὶ ἱμὰς λέγεται κυρίως μὲν ὁ λῶρος, καταχρηστικῶς δὲ καὶ τὸ σχοινίον. ~

Προμηθεύς*] λέγουσιν, ὅτι ὁ Ζεὺς τὸ πῦρ ἔκρυπτεν καὶ οὐκ ἠνείχετο παρασχεῖν αὐτὸ τοῖς ἀνθρώποις, ὁ δὲ Προμηθεὺς κλέψας αὐτὸ τούτοις δέδωκε καὶ ὀργισθεὶς ὁ Ζεὺς ἔδησεν αὐτὸν ἐν τῷ Καυκάσῳ ὄρει καὶ ἐποίησεν ἀετὸν ἐσθίειν τὸ ἧπαρ αὐτοῦ. ~ ΓVΟΩΔ

πατέρα*] πατὴρ τοῦ Διὸς ὑπῆρχεν ὁ Κρόνος. οὗτος ἐγνωκώς, ὡς εἷς τῶν ἀπ’ αὐτοῦ γεννωμένων τῆς βασιλείας ἐκβαλεῖ αὐτόν, ἐπειδὰν ἔσχεν υἱόν, κατήσθιεν αὐτόν. τοῦτο ἐποίησε δύο υἱοῖς, τῷ Ἅιδῃ καὶ τῷ Ποσειδῶνι. ὅτε δὲ ἐγεννήθη ὁ Ζεύς, ἡ Ῥέα, ἡ γυνὴ τοῦ Κρόνου, δέδωκεν αὐτῷ λίθον ἀντὶ τοῦ Διός, ὁ δὲ Κρόνος καταπιὼν καὶ τοὺς προτέρους παῖδας ἐξήρασεν. αὐξηθεὶς οὖν Ζεὺς τὸν ἑαυτοῦ πατέρα τῆς βασιλείας ἐδίωξε καὶ δεσμοὺς βαλὼν αὐτῷ ἐν τῷ Ταρτάρῳ ἀπέθετο. ~ ΓVΟΩΔ

Λαομέδοντι*] ὁ Ποσειδῶν, ἀδελφὸς ὢν τοῦ Διός, μὴ φέρων τὴν βασιλείαν τοῦ Διὸς διὰ τὸ βαρέως ἄρχειν αὐτόν, ἐβουλεύσατο μετὰ καὶ ἄλλων θεῶν ὑποτάξαι αὐτόν. γνοὺς δὲ τοῦτο ὁ Ζεὺς τοὺς βουλευομένους ἐτιμωρήσατο. τὸν οὖν Ποσειδῶνα ἔπεμψεν εἰς Τροίαν ἐπὶ τῷ δουλεῦσαι τῷ Λαομέδοντι. ~ ΓVΟΩΔ

Ἀδμήτῳ*] ὁ Ἀσκληπιὸς υἱὸς ἦν τοῦ Ἀπόλλωνος. οὗτος τῇ ἰδίᾳ τέχνῃ τῇ ἰατρικῇ χρώμενος, ὡς ματαιολογοῦσι, τοὺς ἀποθνῄσκοντας ἤγειρεν, καὶ ὀργισθεὶς ὁ Ζεὺς ἐκεραύνωσεν αὐτόν. ἐπὶ τούτῳ λυπηθεὶς ὁ Ἀπόλλων τοὺς Κύκλωπας τοὺς εἰωθότας κατασκευάζειν τοὺς κεραυνοὺς κατετόξευσεν, καὶ θυμωθεὶς ὁ Ζεὺς ἐποίησε τὸν Ἀπόλλωνα τῷ Ἀδμήτῳ δουλεῦσαι. ὁ δὲ Ἄδμητος ἦν βασιλεὺς Θετταλίας. ~ ΓVΟΩΔ

ἐν ἀκαρεῖ*] ἐν βραχυτάτῳ. λέγεται δὲ ἀκαρὲς τὸ βραχὺ

Εἱμαρμένην τιμῶντες κτλ.] ὡραῖον. ~ ΓV

ad c. 11-12

εἰ μὲν θεοὶ σθένουσιν, οὐκ ἔστιν τύχη, εἰ δ’ οὐ σθένουσιν, οὐδέν ἐστιν ἡ τύχη. εἰ μὲν θεοὶ σθένουσιν, ἔστιν ἡ τύχη, εἰ δ’ οὐ σθένουσιν, μᾶλλον ἔστιν ἡ τύχη.

εἰ μὴ παρὰ* τοῦτο] κατὰ τοῦτο. ~ ΓV

καθείρξας*] ἐγκλεισάμενος. ~Δ

Κροίσου* παῖδα] Κροῖσος ὁ Λυδῶν βασιλεὺς εἶδεν ὄνει ρον, ὡς ὁ υἱὸς αὐτοῦ Ἄτυς αἰχμῇ σιδηρᾷ τεθνήξεται. φοβηθεὶς οὖν οὐ συνεχώρει τῷ παιδὶ οὐτε κατὰ πολεμίων ἀπελθεῖν οὔτε διὰ τόπου παρελθεῖν, ἐν ᾧ ἐκρέματο σίδηρος. συὸς δὲ κατὰ τὴν χώραν φανέντος πεισθεὶς ἔπεμψεν εἰς θήραν τὸν παῖδα καὶ ἐν τῷ θηρεύειν Ἄδραστος εἷς τῶν θηρευόντων ῥίψας κατὰ τοῦ συὸς αὐτοῦ μὲν ἥμαρτεν, ἀναιρεῖ δὲ τὸν Κροίσου υἱὸν Ἄτυν. ~ΓVΟΩΔ

ἄλοκα: τὴν αὔλακα, ὅ ἐστιν ἀροτρευθεῖσαν γῆν· λέγει δὲ τὴν γυναῖκα. ~ΓVΟΩΔ

ἀποσαφοῦντες*] φανεροῦντες. ~ ΓV

ἄρνεια* κρέα] ὁ Κροῖσος θέλων πειραθῆναι, εἰ ἀλήθειαν μαντεύεται ὁ Ἀπόλλων, μίξας ἄρνεια κρέα καὶ ἀπὸ χελώνης ἥψει αὐτά. καὶ ἐποίησεν ἀπελθεῖν τινας πρὸς αὐτὸν καὶ ἐρωτῆσαι αὐτόν, τί ποιεῖ· ὁ δὲ ἀπεκρίθη

1. ὀδμή μ’ ἐς φρένας ἦλθε κραταιρίνοιο χελώνης
2. ἑψομένης ἐν χαλκῷ ἅμ’ ἀρνείοισι κρέασιν.

διηγκυλημένος] ἐν ἑτοίμῳ ἔχων. ~ ΓVΟΩ

διηγκυλωμένος] ἠγκασμένος. ~ Δ