Scholia in Iliadem

463. λικριφίς] παρὰ τὸ λέχριον, ὃ δηλοῖ τὸ πλάγιον. ἅπαξ δὲ νῦν καὶ ἐν Ὀδυσσείᾳ (19, 451). ὁ δὲ τόνος ὁμοίως τῷ ἀπρίξ. οἱ δὲ, λίαν ἐγχρίμπτων καὶ προσπελάζων τῇ γῇ.

464. τῷ γάρ ῥα θεοί] τούτῳ γὰρ ἐπεκλώσθη τὸ εἱμαρμένον.

465. ἐν συνεοχμῷ] τῷ συνέχοντι τὸν τράχηλον πρὸς τῇ κεφαλῇ τόπῳ, τουτέστι τῷ τελευταίῳ σπονδύλῳ. γίνεται δὲ παρὰ τὸ ἔχω, ἐχμός, ἐοχμός, συνεοχμός. νείατον δὲ ἀστράγαλον τὸν συνά- πτοντα τὸν τράχηλον τῷ ἰνίῳ, ὃ καλεῖται παρὰ τῶν ἰατρῶν θέσις ἐγκεφάλου. τοὺς δὲ ἐν τοῖς ποσὶν ἀστραγάλους Ἀριστοτέλης φησὶν οὔτε ἄνθρωπον ἔχειν οὔτε ἄλλο τι τῶν μονωνύχων καὶ ἀκεράτων.

467. τοῦ δὲ πολὺ πρότερον] ἐπεὶ τὸ ἡγεμονικὸν περὶ καρδίαν, φησὶν ὅτι τῆς κεφαλῆς πεσούσης ἀκέραιον σὺν τῇ καρδίᾳ ἔμενε τὸ σῶμα. μήποτε δὲ ὑπερβολικῶς τὸ τῆς ἀναιρέσεως τάχος ἐνέ- φηνεν.

470. οὐκ ἀκαίρως καυχᾶται, ἐκείνου κομπάζειν προαρξαμένου.

473. κασίγνητος Ἀντήνορος] εἰκὸς ἀνοχὰς πρὸ τῆς μήνιδος γεγε- νῆσθαι διʼ ὧν συνῄεσαν ἀλλήλοις, ὡς καὶ ἐν τῇ συλλογῇ τῶν νεκρῶν καὶ ταῖς ταφαῖς Ἕκτορος.

475. ἦ ῤ᾿ εὖ γινώσκων] διὰ τῆς ἐπιφωνήσεως τὸ τῶν λόγων ἦθος παρέστησεν ὁ ποιητὴς, ὅτι τὸ ὅλον ἐν εἰρωνείᾳ ἐξέφερεν ὡς ἀμφιβάλλοντος ἐκείνου, ὅτι τῶν δευτέραν ἐχόντων τάξιν οὗτός ἐστιν.

476. ποικίλως πάνυ ἀνέστρεψε τὰ πράγματα, προτάξας μὲν τὴν ἀναίρεσιν, ἐπαγαγὼν δὲ τί πράττων ἀνῃρέθη.

479. ἰόμωροι] ἰοῖς μοῖραν διδόντες, ἢ περὶ αὐτοὺς κακοπαθοῦντες, ἢ ἰοὺς ὀξεῖς ἔχοντες· μόρον γὰρ τὸ ὀξὺ Κύπριοι, ὅθεν καὶ ὑλακό- μωροι. ὅρα δὲ οἷόν ἐστι τὸ βάρβαρον ἦθος, ἀκρίτως τοῖς ὀνείδεσι χρώμενον.

ἀπειλάων ἀκόρητοι] μὴ πληροῦντες τὰς ἀπειλὰς, ἀτελείωτα καυχώμενοι.

485. Ἄρεως] τοῦ ἐν πολέμῳ θανάτου. οἱ δὲ περὶ Ζηνόδοτον ἀρῆς, ἵν᾿ ἐπὶ πάσης βλάβης λαμβάνοιτο.

488. Ἀκάμαντος] λείπει ἡ κατά. διὰ δὲ τοῦ ὡρμήθη τὴν ἐρωὴν ἐπέφρασεν.

491. Ἑρμείας] τὰς εὐποτμίας καὶ τὸ εὖ βιοῦν καὶ πλουσίως εἰς τοῦτον ἀνάγουσι. μυθολογοῦσι γὰρ ἄγγελον εἶναι καὶ πομπὸν ψυχῶν. οἱ οὖν πολλὰ κεκτημένοι καὶ ζῶντες πλεῖστα τούτῳ τὴν χάριν ἀναφέρουσι. διὸ καὶ τὸ κοινὸν τῶν θεῶν εἰδικὸν αὑτοῦ ἔχει· διάκτορος γὰρ καὶ δώτωρ ἑάων. καὶ κλέπτης δέ ἐστιν, ἐπεὶ εὐχερές ἐστιν αὐτῷ, ὡς τὸ δοῦναι, καὶ τὸ ἀφελέσθαι. ἐπιμελῶς δὲ ἐκτηνοτρόφουν οἱ παλαιοί.

492. μοῦνον τέκεν Ἰλιονῆα] πιθανῶς εἰς τὸ παθητικὸν αὐτὸν μόνον φησὶ γενέσθαι τῷ πατρὶ, καὶ ὅτι τἄλλα αὐτῷ εὖ ἔχει πράγ- ματα, καὶ τετίμηται ὑφ᾿ Ἕρμοῦ. συνιστὰς δὲ τοὺς ἀναιρουμένους θεραπεύει τοὺς ἀναιροῦντας.

493. θέμεθλα] θέσιν, ῥίζαν, θεμέλια. γλήνην δὲ τὴν κόρην, παρὰ τὸ αἰγλήεσσαν εἶναι.

497. φῆ] τὸ ἔφη ῥῆμά ἐστιν, οὐχ ὡς Ζηνόδοτος ἀντὶ τοῦ ως, ἀλλὰ τὸ ἔφη· πέφραδεν ηὔδα ἐκ παραλλήλου ταὐτά. κώδεια δέ ἐστιν ἡ τῆς μήκωνος κεφαλή. εἰκάζει δὲ τὴν ἐπʼ ἄκρου τοῦ δόρατος ἐμπεπαρμένην κεφαλὴν τῇ τῷ ἰδίῳ καυλῷ συνημμένῃ κωδείᾳ. λείπει δὲ μετὰ τὸ ἔφη τὸ ως.

504. γανύσσεται] μεταφορικῶς· γάνος γὰρ ἡ χαρὰ καὶ τὸ λάμ- πρυσίμα.

508. ἔσπετε νῦν μοι] οὐκ ἀτόπως τῷ προοιμίῳ χρῆται· καινότης γὰρ γέγονε μάχης ἀμειψάντων τῶν ἀριστέων τὰ ὅπλα.

509. ἀνδράγρια] ἀθετοῦσι διὰ τὸ ξένον τῆς λέξεως καὶ μὴ κείμενον ἀλλαχοῦ. ἤτοι δὲ τὰ σκῦλα τὰ ἀπὸ ἀνδρῶν ἀγρευόμενα, ἢ ἀντʼ ἀνδρῶν· ὅταν γὰρ μὴ δυνηθῶσιν ἀνελεῖν, ἀλλ᾿ οὖν τὸν ἀναιρεθέντα σκυλεύουσιν. ἐκ δὲ τοῦ παρακολουθοῦντος τὸ προηγούμενον, ἀντὶ τοῦ τίς πρῶτος τῶν Ἑλλήνων ἀνεῖλέ τινα τῶν πολεμίων; τοῦτο γὰρ ἀποκρίνονται αἱ Μοῦσαι. σημαίνει δὲ σκῦλα ἠγρευμένα παρὰ ἀνδρῶν· ἀγρεῖν γὰρ τὸ λαμβάνειν. δεῖ δὲ νοεῖν ὅτι κατὰ τὸ σιωπώμενον τοὺς προπεσόν- τας ἐσκύλευσαν.

518. κατʼ οὐταμένην] ἐτυμολογικὸς ὁ τρόπος· οὕτως δέ φησιν ἐξιέναι τὴν ψυχὴν διὰ τὸ ἅμα τῷ αἵματι χωρίζεσθαι αὐτήν.

521. ἐπισπέσθαι] ἐπιδιῶξαι, ἐπακολουθῆσαι τῇ τῶν ποδῶν ὁρμῇ. παροξύνεται δὲ τὸ ἐπισπέσθαι. καὶ τὸ ὅμοιος προπαροξύνεται· τὸ γὰρ ὁμοῖος μεταγενεστέρων Ἀττικῶν ἐστὶν ἐφεύρημα.