In XII Prophetas

Καὶ Κύριος Κύριος δ Θεὸς ὁ παντοράτωρ, ὁ ἐφαπτόμενος τῆς γῆς καὶ σαλεύων αὐτήν· καὶ πενθήσουσιν πάντες οἱ κατοικοῦντες αὐτὴν, καὶ ἀναβήσεται ὡς ποταμὸς συντέλεια αὐτῆς, καὶ καταβήσεται ὡς ποταμὸς Αἰγύπτου.

Εξ ἀγάπης ὁ Προφήτης οὐκ ἐᾷ τοῖς λεγομένοις ἀπιστεῖν, ὡς οὐκ ἐσομένοις, τοὺς ἀκροωμένους. τοῦτο δὲ ἦν ἀναπεί- [*](b) θοντος τὰ ἀμείνω μᾶλλον ἑλέσθαι μαθεῖν, καὶ δι’ αἰδοῦς ποιεῖσθαι τὸ χρήσιμον, ἵνα καὶ Θεὸς ἀποπαύσαι τὰ τῆς ὀργῆς καὶ ἀνασειράζοι τὴν συμφορὰν, καὶ μετανοοῦντας [*](1. αὐτῷ Edd. 2. ἔσθ’ ὅτε καὶ ἡμεῖς αὐτοὶ Β. καὶ ἡμεῖς ἀεί τοι Α. ἡμεῖς ἔσθ’ οτε Edd. 3, τε pro τι Edd. 4 . δὲ Α. γὰρ Edd. 6. κατεμβλέψεται Β. κατεμβλέψας τε Α. καταβλέψεται Edd. 7 . νέμοι Β. ἐμοὶ (sic) Α. νέμῃ Edd. 8. αὐτῶ Α. αὐτῶν Edd. 10, τοῦτο Α. 11. ἢ (= ἢ)—κατέγραψε pro ἡ—καταγράψασα Α. 16 . μικροὶ (sic) Α. τὰ om. Α. 18 . Κύριος om. Α. (22 al.) 19. διασαλεύων F. 20. συντελείας Α. (cf. 228.) 25. ἀποπαύσαι τὰ Α. ἀποπαύσῃ τὰ Β. ἀποπαύσαιτο Edd.)

Οὐκοῦν ἔσται τοῖς προσκρούουσι καὶ καταλυποῦσι Θεὸν ἄπορος μὲν ἡ φυγὴ, πανσθενὴς δὲ καὶ δυσδιάφυκτος ἡ πλήττουσα χεὶρ, καὶ τοῖς ἅπαξ ἐνειλημμένοις οὐκ ἂν γένοιτό τις ἐπικουρία καὶ παράκλησις· “Ἐὰν γὰρ κλείση κατὰ ἀνθρώ- [*](Hiob xii. 14.) “ που, τίς ἀνοίξει;” κατὰ τὸ γεγραμμένον. ἄμεινον δὲ δήπου παρὰ πολὺ τὸ ἀποσκευάζεσθαι τὴν ὀργὴν ταῖς εἰς [*](e) τὸ αὐτῷ δοκοῦν καὶ φίλον ἀναδρομαῖς. τοῦτο δ’ ἂν γένοιτο, καὶ μάλα ὀρθῶς, εἰ τῶν ὄπισθεν ἐπιλανθανόμενοι, καὶ τὸ [*](Phil. iii. 14.) φαῦλον ἀποσπουδάζοντες, ταῖς εἰς ἀρετὴν ἐπιδόσεσιν ἑαυτοὺς καταλαμπρύνοιμεν. διανηξόμεθα γὰρ τότε τὰ ἐκ θυμοῦ, καὶ ἀγαθὸν ὄντα τῇ φύσει τὸν Δημιουργὸν μεταθήσομεν [*](3. ἔφην (sic) Α. 5, ὑμᾶς Α. ἡμᾶς Edd. οἴεσθαι Edd. invitis Α. Β. 7. τῇ alt. assumptum ex Α. Β. 8. ἐπαφιεὶς Β. ἐπαφεὶς Α. Edd. καἰ alt. assumptum ex Α. Statim οὔτι—αὐτὴν om. Β. 11. δονεῖσθαι Β. 14. πάντα assumptum ex Α. post καθέλκουσα ponit Β. 15, τε assumptum ex Α. 16, κατ’ pro ὑπ’ Α. 19, ὅτε pro ἔσται Α. λυποῦσι Β. 24. δήπου. om. Β. τὸ assumptum ex Α. 28. καταλαμπρύνωμεν Edd. invitis Α. Β. Statim διανηξόμ.—ἀξιοῦν (fin. scholii) om. Β. τὰ om. Α.)

Ὁ οiκοδονῶ εἰς τὸν οὐρανὸν τὴν ἀνάβασιν αὐτοῦ, καὶ τὴν ἐπαγγελίαν αὐτοῦ ἐπὶ τῆς γῆς θεμελιῶν· ὁ προσκαλούμενος τό [*](345 Α. a) ὕδωρ τῆς θαλάσσης καὶ ἐκχέω αὐτὸ ἐΜ προσώπου τῆς γῆς· Κύριος ὁ Θεὸς ὁ Παντοκράτωρ ὄνομα αὐτῷ.

Kαὶ διὰ πλειόνων ἔτι καταδεδίττεται λόγων τοὺς ἀποφοιτῶντας Θεοῦ, καὶ μετασοβεῖ πρὸς τὸ ἄμεινον, εὐτέχνως τῆς θείω φύσεως τὴν ὑπεροχὴν καὶ τὸ παναλκὲς ἐξηγούμενος, καὶ ὅτι πάντη τε καὶ πάντως τοὺς ἰδίους λόγους ἀποπερανεῖ, παρεμποδίζοντος οὐδενὸς, πειρᾶται πληροφορεῖν. [*](Supra ver. 5. b) “ Ὁ γὰρ ἐφαπτόμενος, φησὶ, τῆς γῆς, καὶ σαλεύων αὐτὴν,” κατά γε τοὺς ἀρτίως ἡμῖν ἀποδοθέντας τρόπους· αὐτὸς δὴ οὗτός ἐστιν ὁ οἰκοδομῶν εἰς τὸν οὐρανὸν ἀνάβασιν αὐτοῦ· μόνον δὲ οὐχί φησιν Ὁ πᾶσαν ἔχων τὴν ἐξουσίαν, ὥστε καὶ αὐτοῖς ἐπιβαίνειν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ τὸ κατὰ πάντων κεκτῆσθαι κράτος, ὡς καὶ αὐτὴν ἔχειν ὑπεστρωμένην αὐτῷ τὴν ἄνω τε καὶ ἐν τοῖς οὐρανοῖς κτίσιν, ἤτοι τῶν ἁγίων ἀγγέλων τὴν μακαρίαν πληθύν. οὐρανοὺς δὲ εἶναί φαμεν τοὺς τὸν οὐρανὸν οἰκοῦντας ἀγγέλους. ἰστέον δὲ, ὅτι καὶ ὁ θεσπέσιος Ἰακὼβ αἰνιγματωδῶς τὸ χρῆμα τεθέαται. [*](c) κλῖμαξ γὰρ ἦν ἀπὸ γῆς διήκουσα μέχρις οὐρανοῦ, καὶ [*](Gen. xxviii. 13.) “Ὁ μὲν Κύριός φησιν ἐπεστήρικτο ἐπ’ αὐτῆς,” ἀναβαίνοντας [*](Ib. 12.) δὲ καὶ καταβαίνοντας δι’ αὐτῆς ἐθεᾶτο τοὺς ἀγγέ- [*](1. Hoc φημι assumptum ex Α. 3, τὴν prius assumptum ex Α. Β. (XII mg.) αὐτοῦ om. F. Edd. (Co.) 4. αὐτοῦ om. F. Edd. (Co.) τῆς assumptum ex A.B. (Vat.) deest in Edd. (Alex.) προκαλούμενος Α. Edd. 6. Haec ὁ Θεὸς ὁ accesserunt ex A.B. (Alex.) 7. καταδέδεικται Α. 11. παραποδίζοντος Α. 13, κατά γε] Sic correxi. κατά τε Α. κατὰ Edd. δὴ οὗτος om. Β. 14. τὸν om. Α. οὐρανὸν] + τὴν Edd. invitis Α. Β. cf. infra c. 346 a. 15. δὲ assumptum ex Α. post οὐχὶ ponit B. 17. ὡς om. B. 18. κτίσιν assumptum ex A.B. 19. οὐρανὸν Edd. Statim δὲ Α. γὰρ B. Edd. 21. Haec ὁ θεσπέσιος accesserunt ex A.B. 22. ἦν assumptum ex Α. μέχρις Α. Β. ἄχρις Edd.)