Argumenta

Joannes Zonaras

Joannes Zonaras. Ioannis Zonarae Epitome Historiarum, Volume 4. Dindorf, Ludwig, editor. Leipzig: Teubner, 1871.

Ὅτι Ἀξαρίαν μετωνόμασεν ἑαυτὸν ὁ ἄλλελος Ῥαφαήλ. ὅς ὁ Τωβίας ἰάσατο τὰ λευκώματα τοῦ πατρός. ὅτι ὁ Ῥαφαὴλ ἀπήγγειλε τῷ Τωβὶτ ἄγγελος εἶναι θεοῦ, καὶ ἀποσταλῆναι πρὸς αὐτούς. διήγησις τῶν ἐσομένων Νινευὶ τῇ πόλει κατὰ τὴν πρόρρησιν Ἰωνᾶ ἀπὸ Τωβὶτ πρὸς Τωβίαν τὸν ὒ ἰὸν αὐτοῦ ὑπὸ 3) Ἰερουσαλήμ. ὅτι ἑκατὸν πεντήκοντα καὶ ὀκτὼ ἐτῶν γενόμενος ὁ 4) Τωβὶτ τέθνηκεν. ὅτι τὰ Ἐκβάτανα πόλις τῆς Μηδίας ἐστίν.

[*](1) θαλλῷ] θαλῷ 2) ἐφρόντιζεν pro ἐφρόντισεν 3) ὑπὸ] addit 4) ὁ] addit.)
289

Περὶ τῆς βασιλείας Μηδῶν καὶ Περσῶν, καὶ ὅτι Ἀστυάγης ἦρχε Μηδῶν, ὁ Καμβύσης δὲ περσῶν. ὅπως οἱ Πέρσαι ἐπολιτεύοντο λίαν ἐννόμως καὶ δικαίως. ὅπως οἱ παῖδες παρὰ Πέρσαις διῆγον. ὅτι μέχρι τοῦ ἑπτακαιδεκάτου ἑκάτου ἐνιαυτοῦ παῖδες ἐλέγοντο, ἑξῆς δ’ ἔφηβοι. ὅπως περὶ τὴν θήραν ἠσχό- ληντο Πέρσαι. ὅτι ἔστιν οὗ καὶ κάρδαμον εἶχον ὄψον. ὅτι κε ἐτῶν οἱ τέλειοι ἦσαν. ὅτι μετὰ τὰ πεντήκοντα ἔτη εἰς τοὺς γηραιοὺς ἐτάττοντο καἰ οὐκέτι ἐστρατεύοντο, ἀλλ’ ἐδίκαζον. ὅτι τοῖς Πέρσαις αἰσχρὸν τὸ ἔχειν περιττώματα.

ὅτι μητροπάτωρ Κύρου ὁ Ἀστυάγης ἄρχων μὲν Μηδῶν, πενθερὸς δὲ Καμβύσου ἄρχοντος Περσῶν καὶ πατρὸς Κύρου, καὶ ὅτι ἕτεροι Ἀσσύριοι καὶ ἕτεροι Σύροι. ὅτι ὁ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεὺς πολκρατήσας ἐθνῶν καὶ κατὰ Μηδῶν ἐστράτευσεν. ὅτι πρὸς Κυαξάρην ἄρχοντα Μηδῶν τὸν καὶ Δαρεῖον ὁ Καμβύσης ὁ ἄρχων Περσῶν Κῦρον τὸν υἱὸν ἀπέστειλε σύμμαχον κατὰ Ἀσσυρίων. ὅτι λιτότητι οἱ Πέρσαι χαίρουσιν. ὅπως ὁ Κῦρος ἠθέλησε κατὰ Ἀρμενίων ἐλθεῖν. ὅτι ἐγγίζουσι τὰ ὅρια Μηδῶν καὶ Ἀρμενίων. περὶ Χρυσάντα καὶ ὅπως πρὸς τὸν Ἀρμένιον ὁ Κῦρος. ὅτι οὐκ ἦν πόλις ἐν Ἀρμενίᾳ ἑάλωσαν πάντες οἱ οἰκεῖοι τοῦ Ἀρμενίου καὶ αὐτὸς προσῆλθεν.

ὅπως ὁ Κῦρος λαβὼν χρήματα παρὰ τοῦ Ἀρμενίου καὶ συμμαχίαν διέλυσε τὴν μάχην. ὅτι ὅμοροι Ἀρμένιοι καὶ Χαλδαῖοι. συνέλευσις Μηδῶν καὶ Ἀσσυρίων εἰς πόλεμον. τί ἐστι παρασάγγης. συμβολὴ Περσῶν καὶ Μηδῶν μετὰ Ἀσσυρίων, καὶ ἧττα Ἀσσυρίων. ὅτι ἀφέντες νυκτὸς οἱ Ἀσσύριοι

290
ἔφυγον καὶ ὁ 1) Κῦρος σὺν Κυαξάρῃ διέβησαν τὸ τῶν Ἀσσυρίων χαράκωμα, καὶ ὁ Κῦρος ἐδίωξεν ὀπίσω αὐτῶν, προσελθόντων αὐτῷ καὶ τῶν Ὑρκα- νίων, οὑς συνομόρους εἶχον καὶ συμμάχους Ἀσσύ- ριοι. ὅτι κατέλαβε τοὺς Ἀσσυρίους ὁ Κῦρος , οἱ δὲ καὶ ἔτι ἔφευγον.

ὅτι καὶ γυναῖκες εἵποντο Κροίσῳ τῷ συμ- μάχῳ τῶν Ἀσσυρίων. ἅμαξαι καὶ ἁρμάμαξαι. ὅτι, ὡς ἔοικε, μέχρι τότε οὐκ ἦν παρὰ Πέρσαις ἱππικόν. τί διελέχθη πρὸς τοὺς αἰχμαλώτους Ἀσσυρίους ὁ Κῦρος. διαμερισμὸς τῶν ἐξ Ἀσσυρίων λαφύρων, ἐξ ὧν τοὺς ἵππους οἶ Πέρσαι ἔλαβον, ἴνα καὶ αὐτοὶ ἱππεῖς γένωνται, μὴ πρὶν ὄντες.

Περὶ προσελεύσεως Γωβρύου πρὸς Κῦρον· ὁ δὲ Γωβρύας Ἀσσύριος ἦν. ὅρα εἰς ὅρκου τύπον τὸ λαμβάνειν καὶ διδόναι τὴν δεξιάν. τὰ ἐπινεμηθέντα τῷ Κύρῳ λάφυρα, ἐν οἶς ἦν καὶ ἡ τοῦ Ἀβραδάτου γυνή. ὅτι εἰς Βαβυλῶνα ἔρχεται πάλιν Κῦρος κατὰ Ἀσσυρίων. ὅτι ἐζήτησε Κῦρος μονομαχῆσαι μετὰ τοῦ ἄρχοντος Βαβυλῶνος. ὁ δὲ εἶπε μὴ εἶναι παρεσκευασμένος , καὶ ἀνέμεινε τὴν παρασκευὴν ἐκείνου Κῦρος. περὶ Γαδάτα, ὃς εὐνοῦχος ὢν ἦΝ χεν. προσέλευσις πρὸς Κῦρον τοῦ Γαδάτα, ὃς τῶν Ἀσσυρίων ἦν. ἑτέρων ἐθνῶν προσέλευσις πρὸς Κῦρον. ὅτι ἀρχαῖον τοῖς βασιλεῦσι τὸ δέσποτα.

ὅπως εὐζώνως ἐξήλασε Κῦρος συμμαχῆσαι Γαδάτᾳ, καὶ ὅπως αὐτὸν ἀνελπίστως ἐρρύσατο τῆς ἐνέδρας. ἧττα Καδουσίων 2) συμμάχων Κύρου. δῶρα παρὰ Γαδάτου τῷ Κύρῳ, ἐν οἷς καὶ ἵπποι, δι’ ὧν μυρίους τοὺς οἰκείους ἱππεῖς ὁ Κῦρος ἐποίη- [*](1) ὁ] addit 2) καδουσίων pro Καδδουσίων.)

291
σὸν. ὅτι φρούρια κατέσχε Σύρων ἐν μεθορίοις Σύρων καὶ Μηδῶν ὁ Κῦρος. ὅτι ἠχθέσθη ὁ Κυαξά- ρης ἰδὼν τῷ Κύρῳ τῷ οἰκείῳ 1) συμμάχῳ πσρεπομένην πολλὴν δύναμιν ὑπὲρ τὴν ἑαυτοῦ , καὶ ὅπως αὐτοῦ τὴν λύπην κατέπαυσεν ὁ Κῦρος.