De Resurrectione
Methodius
Methodius, De Resurrectione, Bonwetsch, Hinrichs, 1917
ἡ δὲ ἀπὸ τοῦ πλοίου εἰς τὴν θάλασσαν ἔκριψις τοῦ Ἰωνᾶ γεγενημένη τὴν ἀπὸ τοῦ ζῆν εἰς τὸ τελευτῆσαι τοῦ πρωτοπλάστου δηλοῖ μετάπτωσιν, ἀποφάσεως τυχόντος, ἀνθ᾿ ὧν ἁμαρτήσας ἀπέδρα τῆς δικαιοσύνης, τῷ »γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ«.
τὸ δὲ καταποθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τοῦ κήτους τὴν ὑπὸ τοῦ χρόνου γεγενημένην ἀπαραίτητον ἡμῶν δηλοῖ ἀναίρεσιν. ἡ γὰρ κοιλία < τοῦ κήτους<, ὑφ᾿ ἧς ἐκαλύφθη καταποθεὶς ὁ Ἰωνᾶς, ἡ παντοδόχος ἐστὶ γῆ, τὰ ὑπὸ τοῦ χρόνου δαπανώμενα <σώματα< δεχομένη.
[*](17 Gen. 3, 19; vgl. De res. II, 18, 6 S. 369, 10f. Symp. 3, 3. 6 S. 29, 19 ff. 33, 12f)[*](1 ἑστώς S 132 1f τὰ γεννώμενα: »alles« S 2 vor ὁ δὲ »Was die flucht des Jonas bedeutet« + S 3 ἀπὸ προσ. τ. θεοῦ nach ἄνθρωπος S 4 ὃς ἀθετ.? | ἔφυγεν] καὶ S | ὀφθῆναι — παρρησίαν Ζ. 5 < S | ὀφθῆναι? Md 5 vor τὸ δὲ »Was das Schiff« + S 6 εἰς ὁ ἐπ. ἐχειμάζετο: »in welchem er versinken wollte« S | κατὰ τ. παρ. καιρὸν < S 6f βραχύβιος: »eitle« S 7 καὶ δυσάρ. < S 7f τραπέντων . . κ. μεταναστ.: »übergegangen« übersetzt S 8 μακαριότητος Vat. | ἐκείνης κ. ἀκινδύνου < S 9 τὸν — ἀκατ.: »dies rauhe und dies traurig u. stürmische« S 11 ἀθάνατον: »jenem« S | vor ὁ δὲ »Was der Sturm, was aber das Hinauswerfen ins Meer« + S χειμὼν] »das Hinauswerfen« | aus der Überschrift S | καὶ αἱ ἐπισυνιστ.] οἱ ἐπισυνιστάμενοι w. e. sch. S 12 λαίλαπες . . οἱ ἐνταῦθα < S | ὥσπερ — ἐπιτρέποντες Ζ. 14 < S 14 ἀπὸ—θάλασσαν < S 15 τοῦ Ἰωνᾶ γεγεν. < S | εἰς τὸ τελευτῆσαι: »vom Leben in den Tod« S 15f πρωτοπλ. S 132v 16 ἀποφάσεως — ἀπελεύσῃ Ζ. 17 < S | τὸ γῆ Vat. 18 vor τὸ δὲ »Was das Verschlungenwerden des Jonas« + S |αὐτὸν ὑπὸ τοῦ κήτους < S 19 ἀναίρ.: »Strafe des Todes« S 19f τ. κητ. + S 20 ὑφ᾿ ἧς — Ἰωνᾶς < S 21 δαπ.: »endenden« S)καθάπερ οὖν Ἰωνᾶς »ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας« ἐνδιατρίψας »καὶ νύκτας« τοσαύτας αἶθις ὑγιὴς ἀπεδόθη, οὕτω δὴ καὶ <ἡμεῖς> πάντες τὰς τρεῖς τοῦ παρόντος αἰῶνος διαστάσεις ποιήσαντες ἐν τῇ γῇ, ἀρχὴν λέγω καὶ μεσότητα καὶ τέλος, ἐξ ὧν σύγκειται πᾶς οὗτος ὁ παρὼν χρόνος, ἀναστησόμεθα. τρία γὰρ καθολικὰ χρόνου διαστήματα, παρῳκηκὼς καὶ μέλλων καὶ παρών.
καὶ διὰ τοῦτο καὶ ὁ κύριος τοσαύτας ἡμέρας συμβολικῶς ποιήσας ἐν τῇ γῇ ἐδίδαξε σαφῶς ὅτι πληρωθέντων τῶν προειρημένων τοῦ χρόνου διαστημάτων ἔσται ἡμῶν ἡ ἀνάστασις, τοῦ μέλλοντος μὲν ἀρχὴ αἰῶνος ὑπάρχουσα, τούτου δὲ τέλος. ἐν αἰῶνι γὰρ οὔτε παρῴχηκέ τι οὔτε μέλλει, ἀλλὰ μόνον ὑφέστηκεν.