De Resurrectione

ἐὰν δὲ προσαπορήσωμεν συμπεριφερόμενοι τῇ ἀκεραιότητι αὐτῶν, εἰ συναναστήσεται τὰ ἀπορρεύσαντα ἐν φλεβοτομίαις αἵματα καὶ σάρκες καὶ τρίχες αἱ πώποτε γενόμεναι, ἢ μόναι αἱ πρὸς τῇ ἐξόδῳ, — θλιβόμενοι εἰς τὸ τὸν θεὸν ποιεῖν ἃ βούλεται προστρέχουσιν. οἱ δὲ γενναιότεροι αὐτῶν, ἵνα μὴ ἀναγκάζωνται τὰ αὐτὰ αἵματα συναγαγεῖν τῷ λόγῳ, ἃ πολλάκις ἀπεκκρι- [*](8 vgl. Justin De res., S. Parall. Nr. 107, 49 Holl 1 Epiphan. Panar. haer. 64, 12 S. 534 D Petav., vgl. schon 64, 10 — 7 Dial. Adam. V, 16 S. 204, 5 — 10 Dial. Adam. V, 17 S. 208, 15 1 Es beginnt der Abschnitt bei Epiphanius; ἐκ τῶν Μεθοδίου + Epiph. 3 τοὺς ἀσεβεῖς < U in Epiph. 64, 10 | 64, 10 + καὶ τῆς θείας κρίσεως μὴ καταξιοῦσθαι 4 ἀνάστ.] καὶ ποταπὴν etc. — σαφηνίζοντες + 64, 10 | δοκοῦσι U; 64, 10 προσδοκῶσι V, δόξωσι U | βάσανος: ἀνάστασις (vŭstanie) S (aber wohl vŭstanie aus ispytanie) 5 αὐτοὺς w. e. sch. S | διελέγξει U u. 64, 10: διελέγχει VS | τὰ ἑξεῖς U: τὸ ἑξῆς 64, 10 | σῴζειν] vgl. 23, 1 σῷσαι παράδοσιν | μὴ] οὐ 64, 10 | δυναμένους] μὴ κεκρατηκότας τὸν περὶ ἀναστάσεως τρόπον (τόπων V) + 64, 10 5 f δ᾿ οὖν S: οὖν U u. 64, 10: δὲ V 6 πυνθανόμεθα U | τίνος (τινος S) αὐτῶν US: αὐτῶν < 64, 10 | γίνονται S — ἀποκρίν. < S; φησὶν + 64, 10 7 ὧν US: ἃ V | νῦν < U in 64, 10 | προσεπερ.] ἐπηρωτῆσθαι Symp. 49, 24. τὸ ἐπερώτημα ἐστίν 121, 21 8 πότερον] πάλιν S | αὐτῶν < S u. V in 64, 10 10 αὐτῶν] καὶ οὐδὲν περὶ τοῦ ῥευστὴν εἶναι τὴν οὐσίαν ἐξετάζοντες + 64, 10 | συναναστήσονται 64, 40 10 f ἐκ φλεβοτομίας (»vom Ablassen«) w. e. sch. S 11 καὶ σ.: ἢ σάρκες S | 64, 10 αἱ ἐκτακεῖσαι ἐν νόσοις σ. κ. τρ. πᾶσαι | αἱ τρίχες αἱ U | ἀπογενόμεναι w. e. sch. S; ἡμῶν + 64, 10 11 f αἱ καὶ πρὸς w. e. sch. S 12 πρὸς] ἐπὶ τῷ τέλει πρὸς V in 64, 10 | τῇ ἐξόδῳ] θανάτῳ las schwerl. S, aber + τρίχες καὶ σάρκες | θλιβόμεναι U | εἰς — βούλ.] »zu dem Willen u. der Macht Gottes« S | εἰς — προστρέχουσιν Z. 13] abweichend Epiph. 64, 10 | τὸν θεὸν Gataker Md: τῶ θεῶ VU 12 f βούλ.] δεῖν ἐπιτρέπειν + Pet aus 64, 10 13 προτρέχουσιν V | οἱ δὲ S 61v 13 f ἀναγκάζονται U 14 αὐτὰ αἵματα: αἵματα αὐτῶν 64, 10 | συνάγειν U u. 64, 10 S | ἃ — συνέβη] τὰ .. ἀπεκκριθέντα 64, 10 u. + Abweichendes | ἃ] οἷς las schwerl. S 14 f ἀποκριθῆναι U )

Καὶ μετὰ ταύτας τὰς ἀπορίας ἐπὶ τὸ πάντα εἶναι δυνατὰ τῷ θεῷ καταφεύγουσι, καὶ λέξεις τῶν γραφῶν δυναμένας κατὰ τὴν πρόχειρον ἐκδοχὴν ὑποβάλλειν τὸ νοούμενον αὐτοῖς προφέρονται·

οἷον τὴν ἐν τῷ Ἰεζεκιήλ »καὶ ἐγένετο ἐπ᾿ ἐμὲ χεὶρ κυρίου, καὶ ἐξήγαγέ με ἐν πνεύματι καὶ ἔθηκέ με ἐν μέσῳ τοῦ πεδίου, καὶ τοῦτο ἦν μεστὸν ὀστέων ἀνθρωπίνων. καὶ περιήγαγέ με ἐπ᾿ αὐτὰ κυκλόθεν κύκλῳ· καὶ ἰδού, πολλὰ σφόδρα ἐπὶ προσώπου τοῦ πεδίου, καὶ ἰδού, αὐτὰ ξηρὰ λίαν. καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, εἰ ζήσεται τὰ ὀστᾶ ταῦτα; καὶ εἶπον· κύριε ὁ θεός, σὺ ἐπίστασαι ταῦτα. καὶ [*](5 vgl. Makar. Magn. IV, 24. Texte u. Unters. 37, 4 S. 92, 16 ff — 11 vgl. Plato Parm. 130 D — 15 Ezech. 37, 1—6 (12); vgl. De res. I, 23, 6 S. 247, 16 ff. III, 9 5 vgl. Greg. Nyss. De opif. hom. 26 1 ἡμῶν beidemale < S | τῶ V, τὰ U in 64, 10 2 προσηπορήσαμεν] ἠπορήσαμεν V, προηπορήσαμεν S | δὲ διὰ U 113 3 εἰς τὸ ἡμέτερον] »oben gesagt ist« las schwerl. S: aus »in unserer« v naše wurde »oben« vyše u. dann »gesagt ist« angefügt 4 καὶ μεταβάλλουσι: μεταβάλλουσαι S 5 καὶ vor ἐν + U | οἰω νοῖς καὶ V 346: < S 6 καὶ vor γίγνεται + S | γίγνονται U | μέρος častj st. μέρη časti las schwerl. S 7 ἑτέρων ζῴων ἢ ἀνθρώπων beidemale S | ἀντιμεταβάλλει U, ἀντιμεταβάλλονται w. e. sch. S 8 γίνεται V, γίγνονται viell. S | ἀλλὰ τούτου S 9 γινομένου V | πολλάκις < S 10 γενέσθαι U | μέρος: σῶμα S 11 εἰς βυθὸν] Pl εἴς τινα βυθὸν φλυαρίας ἐμπεσών | φλυαρ. ἡμᾶς U | ἀλόγους U 12 πάντας ταύτας S | δυνατὰ εἶναι U | εἶναι < S 13 zu καταφεύγουσι vergleicht Jh προστρέχουσι 20, 3 und die entgegengesetzten φεύγειν und ἀποφεύγειν De autex. 5, 5. 6, 5 | λέξεις] »zu den Worten« S 14 πρόχειρον S 62 | προφέρονται· οἷον: προσφέροντες S 15 ἐπ᾿ ἐμοὶ S 17 καὶ περιήγαγέν με — ἐφ᾿ ὑμᾶς δέρμα S. 244, 5 < S, aber + »Bis« | ἀνθρώπων U 17 f κύκλωθεν U 19 λίαν: σφόδρα V 20 ὀστέα U)

Χρὴ δὲ πάντα τὸν φιλαλήθη κατὰ ταὐτὸν τούτοις τὸν νοῦν ἐπιστήσαντα περὶ τῆς ἀναστάσεως ἀγωνίσασθαι, σῷσαί τε καὶ τὴν τῶν ἀρχαίων παράδοσιν, καὶ φυλάξασθαι μὴ ἐμπεσεῖν εἰς φλυαρίαν πτωχῶν νοημάτων, ἀδυνάτων τε ἅμα καὶ θεοῦ ἀναξίων.

τοῦτο οὖν εἰς τὸν τόπον <τοῦτον> διαληπτέον, ὅτι πᾶν σῶμα ὑπὸ φύσεως συνεχόμενον τῆς καταταττούσης ἔξωθέν τινα δίκην τροφῆς εἰς αὐτό, καὶ ἀπεκκρινούσης ἀντὶ τῶν ἐπεισαγομένων ἕτερα, ὥσπερ τὰ τῶν φυτῶν καὶ τῶν ζῴων, τὸ ὑλικὸν ὑποκείμενον οὐδέποτε ἔχει ταὐτόν.