Epistulae

ἕως ἂν ἡ σὴ περὶ ἡμᾶς εὔνοια λαμβάνῃ προσθήκην, καὶ ἡμὶν ἡ τοῦ γράφειν σοι περὶ τῶν φίλων ἀνάγκη. Μακε- δόνιος δὲ οὑτοσὶ καὶ δι’ ἐπιείκειαν καἰ σωφροσύνην καὶ βε- βαιότητα τρόπων πάλαι θαυμάζεται παρ’ ἡμῖν, ‘ὲν δὲ αὐτὸν μέμφομαι μόνον, ὅτι δὴ σκιρτήσας έν Μουσῶν κήποις ἐξη- 10 νέχθη πρὸς βίον ἐν ᾧπέρ ἐστι νῦν. εἰ γὰρ πλουτεῖν ἐντεῦθεν ἔστιν, ἀλλ’ ἐκεῖθέν γ’ εὐδοκιμεῖν.

τῷ δὲ ἐλπίδες μέν εἰσι χρημάτων, χρήματα δέ οὔπω, γένοιτο δ’ ἂν σοῦ βουλομένου. δίκαιον δὲ μήτοι τὸν ἄνδρα περιιδεῖν καὶ τοῦ βήματος ἐκπε- σόντα καὶ δι’ ἃ τοῦ βήματος ὑπερεῖδεν.