Epistulae

Ὤιμην ἀφεῖσθαι πάσης αἰτίας μετ’ ἐκείνην τὴν ἐπιστο- Λὴν καὶ γνώμην εἶναι σοὶ πρὸς ἐμὲ τὴν πρὸ τῶν ἐγκλημάτων. σὺ δ’ ἄρα ἐχθρόν τέ με ἡγοῦ καὶ δίκην ἐπιθήσειν ἔμελλες.

καίτοι ὅ γε θαυμαστὸς Ἁρποκρατίων μένειν ἔφασκε τὴν παλαιὰν φιλίαν θαρρεῖν τε ἐκέλευεν ὡς σοῦ γε οὐ μεταβεβλη- μένου. ἐξηπατώμεθα δέ, ὡς ἔοικεν, ἐγώ τε κἀκεῖνος οὐ μι- κρόν τινα χρόνον, καὶ ἴσως ἐκέρδαινον ἀπατώμενος, εἰ τὸ μὴ λυπεῖσθαι κέρδος ἦν.

ὡς δὲ ἦλθεν ὁ λόγος καὶ διεδόθη [*](1 VII β΄, σιγ΄. Va ζ΄, σδ΄. Vo (ζ΄), σδ΄. Μο β΄., σιδ΄. Va ζ΄, δε΄. Vo (ζ΄), σε΄. Μο S α΄, μα΄. κ΄]. Αth) [*](2 Seeck 216. 397 3 sq. [Isocr.] Dem. § 29 p. 8 b 11 Sie- vers 76 not. 36. Seeck 301. 397 13 ep. 793 16 Seeck 298 19 Φιλόπολις cf. ep. 1430. Seeck et Schenkl, Mus. Rhen. LXI 564 sq.) [*](4 οὕτος in lac 3 litt om Aih 6 τὴν inserui e libris om Wolf 7 ἡμῶν scripsi e VaMoAth ὑμῶν VVo Wolft | ὑμέτερον scripsi e VaVoAth ἡμέτερον VMo Wolf 8 „aut eg. σὸν aut totus locus ita constituendus ὦν παρ’ ἡμῶν λήφεται μετὰ τὸ ὑμέτερον, μὴ ἔλαττον εἶναι τὸ ὑμέτερον sed malo prius Re | τὰ δῶρα μείζω Ath sed δῶρα inser 11 θεομίστω in θεμιστίω corr Vi2 12 μετ᾿ om Vi 14 δὲ Vi 16 γε ὁ Αth γε ὅγε Wolf 16 δὲ Vi | γε Vo sed γ e τ corr om Vi 18 εἰ] ὡς Vi 19 λυπεῖν Aih | δ᾿ ViAth)

εἰ μὲν οὖν ἔτι χαλεπαίνειν οἴει δεῖν, μὴ ἐπίστελλε μηδ’ εἰρωνεύου τῆς ὀργῆς δὲ πέπαυσαι, πρόσθες ἐπιστολῇ τὸν λόγον. ἥδιον γὰρ ἀναγνώσομαι πέμποντος αὐτοῦ τοῦ δη- μιουργοῦ τὸ τέχνημα.