Epistulae

Ὤιμην σὲ ὑπὸ τῆς ἀρχῆς καὶ τῶν περικεχυμένων πραγ- μάτων οὐκέθ’ ὁμοίως ἀγαθὸν ἐπιστέλλειν εἶναι· σὺ δὲ ἄρα καὶ τοῦτο πράττεις κἀκεῖνο ἐφύλαξας. ἐμὲ γοῦν τὸν οὐδὲν ἄλλο ἢ γράφοντα νενίκηκας τῷ πλήθει.

τὸ δέ γε κάλλος ἴσον, καὶ [*](15 VII β΄, ρϥς'. ζ', ρπζ΄. Vo (ζ΄), ρπζ΄. Mo. SI γ΄, κς ε'. λβ΄. Αth) [*](8 Amm. M. XVIII 6, 3. Nonn. Dion. XVIII 1. cf. t. II 477, 2; VII 273, 16; ep. 142 p. 140,2; ep. 278 p. 263, 13; ep. 999 16 Sievers 83 not. 74; 252, 5. Seeck 160. 396) [*](3 ὡς] καὶ V 5 αὐτόν VaVo sed in hoc ' in ’ corr, Μο Ath | κἀκεῖνον Ath sed ὂν dilut 6 οἶδεν Va 7 ἡ] ἣ S 9 αὐτῆς libri Wolf 10 ἦλθεν Ath 11 ὁ δὲ] ὅτι δὲ VVaVo sed in hoc τι eras, S ὅτι δὲ καὶ Ath 12 καί που τί VaAth 13 κρότον συνεισηνέγκαμεν Ath | ὃν om VS | εἶδε VVoMoS | του S 16 Γαϊανῶ SII 17 ὑπὸ scripsi e VSI.II ἐπὶ VaVo Mo Ath 20 ἶσον VaVo Ath Wolf)

αἰσθάνομαι δὲ ὅτι γελᾷς ὑπὸ σαυτῷ με λαβὼν καὶ γεγονὼς κύριος παίζειν τι καὶ τιμὰς τάττειν πυρῶν καὶ κριθῶν ἀλλ’, εὖ ἴσθι, μᾶλλον ἴσῃ μου κύ- ριος αὐτίκα καὶ δώσεις τι μεῖζον ὁ τὰ παρόντα θαυμάσας. τότε σύ τε ἐμοῦ λέγοντος ἀκούση καθήμενος, οὗ σοι πρέπει, καἰ ἐγὼ σοῦ τὰς ἴριδας τῶν ἐν ταῖς δίκαις ῥεούσῃ φωνῇ δια- λύοντος, καὶ ἐπαινεσόμεθα, σὺ μὲν εὐνοίᾳ τἀμά, ἐγὼ δὲ ἀλη- θεία τὰ σά.