Epistulae

Οὐ μόνον τῷ πρὸς ἑκάτερον ἕλκεσθαι τῶν κομισθέντων ἔδειξας τὸν ἐραστὴν ἀπορῶν, ὁποτέρῳ δεῖ προτὲρῳ δοῦναι τοὺς ψαλμούς, ἀλλὰ καὶ ἡ <περὶ> τοῦ λόγου ψῆφος πάθος ἦν ἐρωτικόν

τῷ μέν γε κάλλος οὐκ ἔπεστι, σὺ δ᾿ αὐτὸν τῶν ἀμφὶ Πέλοπα καὶ Γανυμήδην ποιεῖς καὶ γέγονας ἐκείνων δὴ τῶν τοὺς σιμοὺς καὶ γρυποὺς καὶ μέλανας ἐπαινούντων ἐξ αὐτῶν ὧν ἂν ψεχθεῖεν ὑπ’ ἀνδρὸς οὐκ ἐρῶντος.

ἀλλ’ ἐκείνοις τε συγγνώμη καὶ σοί, τοιαῦτα γὰρ ὁ θεὸς ἐργάζεται, οὐ μέντοι πείσαις ἂν ὅτι ταῦτα οὕτως ἔχει, πρὶν ὂν ἐρῶν παύσῃ τοῦτο δὲ οὐδέποτε ποιήσεις, ὥστε οὐδέποτε πείσεις.