Epistulae

Τύραννος οὑτοσὶ καὶ ἀνὴρ χρηστὸς καὶ ἰατρὸς ἀγαθὸς καὶ ἡμῖν φίλος καὶ τῶν διὰ τὴν τέχνην ἐν βασιλείοις οὐκ ὀλί- γον δὴ χρόνον βεβιωκότων. ἠδίκησε δὲ ἄλλον μὲν οὐδένα οὐδεπώποτε ἀνθρώπων, αὑτὸν δὲ νῦν πιστεύσας ἀνθρώπῳ δεινῷ γοητεῦσαι λόγοις καὶ πεῖσαι τὸν ἀκούοντα δοῦναι χάριν ἐκείνῳ μὲν συμφέρουσαν, αὑτῷ δὲ βλαβεράν.

νῦν οὖν ἥκει [*](1 VII β΄, ροθ΄. Va ζ'. ρο΄. Vo (ζ΄), ρο΄. β΄, ρπ΄. Va ζ΄, ροά. Vo ζ΄), ροά. ΜΟ. Ath) [*](2 Sievers 90 not. 29. Seeck 105. 395 17 Seeck 91. 395) [*](5 σὺν inser V4 9 ῥαθνμεῖς libri Wolf | δάκνεις, ἐγκαλῇ scripsi e VMo δάκνῃς ἐγκαλεῖ Va Vo Wolf δάκνεις, ἐγκαλεῖ Re 10 μὴ δὲ Vo | ψέγων ante ἀνὴρ Vo sed inser m4, Wolf delevi 12 Κιλίκων inserui e libris om Wolf 14 ἔλαττον, ὧν ἢ Μο 21 Με πώποτε V οὐδὲ πώποτε Vo | αὐτὸν Va 23 αὐτῶ libri Wolf)

ἐνθυμοῦ δέ, ὦ ἄριστε, τὴν περιεστηκυῖαν ἀνάγκην εἴς τε τὸ σῶμα τοῦ Τύραν νοῦ καὶ τὸν χειμῶνα βλέπων. οὐ γὰρ ἂν νῦν τε καὶ οὕτως ἔχων ἔφερε τὸ μεῖζον φεύγων κακόν.

ὅπως οὖν αὐτὸν ἡμὶν ἀποπέμψῃς χαίροντα τὴν λύπην ἀποθίμενον περὶ τὸν Εὐφρά- τὴν, ἣν τῆς ἀφελείας ἱκανὴν ἔτισε δίκην· ὡς, εἰ περιοφθείη, τὴν μὲν λύπην ἀποθήσεται, τρόπον δὲ οὔθ’ ἡμῖν οὔτε σοὶ πρέποντα. κείσεται γὰρ αἰτοῦ που κουφοτέραν τοῦ ζῶντα περιέλκεσθαι τὴν τελευτὴν ἡγησάμενος.