Epistulae

Libanius

Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.

Φοίνικες μὲν ἀπολαύουσι τῶν ἀγαθῶν, ἐγὼ δὲ ὀνειρο- πολῶ τὰ Φοινίκων ἀγαθά, βουλευτὰς τιμωμένους, δήμους εὐ- θυμουμένους, ἐμπόρους οὐκ ἀδικουμένους, γεωργοὺς οὐ καταφρονουμένους, ῥήτορας ῥέοντας ὡς οὔπω πρότερον κοὶ τῷ Δημοσθένει συγγινομένους εἰδότας ὅτι παρ’ ἀνδρὶ γέ- μοντι τοῦ Δημοσθένους αἱ δίκαι.

ταῦτα ὁρᾶ καἰ τὰ τοιαῦτα δοκῶν ὁρῶμαι φαιδρότερος καὶ πρὸς τοὺς ἐρωτῶν τὰς, ὅτῳ γέγηθα, Φοίνικες εὖ πράττουσιν ἀποκρί- νομαι. καὶ τί τοῦτο πρὸς τὸν οὐ Θοίνικα; φασί. μάλι- στά γε φημί. τοῦ μὲν γὰρ εὖ πάσχειν τὸ εὖ ποιεῖν οὐ χεῖρον εὶς ἡδο νήν. ἔστι δὲ τρόπον τινὰ ἐκείνοις, ἃ νῦν ἔχουδι, καὶ παρ᾿ ἐμοῦ· τὰ γὰρ τοῦ ἄρχοντος καὶ ἐμά.

ταῦθ’ ὅταν εἴπω, πολλοὺς ἀνίστημί σοι πολλαχόθεν [*](4 VII β', ρος΄. Va ζ, ρξζ΄. Vo ζ΄), ρξζ΄. Mo .S α΄, ϥζ΄. Vi ρϥε΄]. Vind κα΄). R κα΄. D ρογ΄. Lib. ΧΧ epp. ed. Benzel n. XII) [*](2 cf. ad t. V 434. 5 5 cf. ep. 799. Sievers 252, 5 Seeck 160. 395) [*](1 ἀξία Va | πρᾶττε Va Vo S | μέγα Μο 3 ἢν reposui e libris εἰ Wolf | αὐξήσεις Va Mo 5 Ἰουλιανῶ D 6 ἐγὼ — 7 ἀγαθά praemissis verbis λαμβάνεται δὲ ὀνειροπολῶ καὶ μεταβατικῶς, ὡς καὶ Λιβάνιος citat Lacapenus epim. ed. Matthaei Lectt. Mosq. I 73, 20 G. Hermann. De emend. rat gramm. gr. p. 385, 21) [*](7 sq. ἐνθυμουμένους R 9 ῥέοντας scropsi τρέμοντας libri edd) [*](10 συγγιγνομένους SR sed in hoc γ(1) supra κ, D | εἰδότες Vo | τί Μο 11 ταῦθ’ S Vi R Wolf 12 τοὺς om Benz 15 τοῦ — 16 ἡδονήν omissis verbis μὲν γὰρ citat Macarius Chrysoc. Roset. fol. 95r 16 ἐκείνοις τρόπον τινὰ S | voce τρό- πον inc. Vind fol. 6 | ἐκείνων Benz 17 καὶ (1) om Wolf | ἐμοί VaVo 18 ὅταν V sed ν add m4 | πολλαχόθεν om Vi)

704
τοὺς κατηγόρους, οἳ οὐκ ἄλλους ἀνθ’ ἑαυτῶν εὐδαιμονεῖν ἤθελον. εἶτα ἀπολογεῖσθαι μὲν ἐπιχειρῶ, κραυγὴ δὲ καὶ θό- ρυβος ἀντικρούει καὶ κινδυνεύω πληγὰς λαμβάνων ἀπιέναι.

καὶ ταύτην τὴν λύπην ἔτεκεν εὐφροσύνη. σωθέντες γὰρ ὑπὸ σοῦ παρεδρεύοντος οἱ περὶ τὸν Ὀρόντην ἐνθυμούμενοι, τίς ἂν ἦσθα τὸ ἅρμα αὐτὸς ἐλαύνων, ὅσην τότε ἥδοντο ἡδο- νήν, τοσαύτῃ νῦν ἀθυμίᾳ συζῶσι. 5 τοιαῦτά σοι πράγματα πεφύτευται παρ’ ἡμῖν, ὦ μέλιτος γλυκίων τὴν αὐδήν, προσ- θείην δ’ ἂν καὶ τρόπον, ἃ οὐδὲν ἐκκόψει τῶν πάντων, ἴως ἂν ὕδωρ ᾖ καὶ δένδρα.