Epistulae
Libanius
Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.
Ὥσπερ πᾶσι πράγμασι πλὴν ἑνὸς πέρυσιν ἠχθόμην — σὺ δὲ οἶσθα τοῦτο τὸ ἕν, ὁπότε γὰρ ἔλθοιμι παρὰ σὲ καὶ διαλεγοίμην, ἑορτὴν ἡγούμην — οὕτω νῦν πᾶσι χαίρων ὑφ’ ἑνὸς ἀνιῶμαι τοῦ μὴ πάλιν ὑμᾶς ἀφῖχθαι.
καίτοι τὸν γεν- ναῖον Σέλευκον ἀκούων κεκομίσθαι τὴν ζώνην ἤλπιζον τὸν [*](13 VII β΄, ρλβ΄. Va ζ΄, ρκ΄. Vo (ζ΄), ρκ΄. Μο. S y΄, κα΄. Αth) [*](14 Seeck 56. 392 19 Seeck 273 | cf. ep. 959) [*](3 ἐποίεις Ath 4 τοῖς τε ἐπαίνοις, οὕς Re | γε scripsi e V τε VaVo MoAth Wolf 5 αὐτῶ libri Wolf 6 δὲ scripsi τε libri Wolf 7 προσέθηκε Va Wolf | ἡμετέρᾳ V sed ex ᾐμέρα corr m5 10 πᾶσιν reposui e libris πατράσιν Wolf πατράσιν <τοῦ> Re sed dubito num locus plane sit restitutus 14 ἀλεξάνδρω V sed α supra ὢ m4, MoSAth 16 ὁπότε scripsi e VaMoAth ὁπόταν VVoS et coni Re ὁπόθεν Wolt 17 ἡγούμην scripsi e Μο ἡγοῦ reliqui libri sed μὴν supra οὐ V4, Wolf „fort. ἡγοῦ- μαι aut ἡγούμην“ Re | δὲ ante οὕτω Μο sed del)
ἐμοὶ δὲ τὸ μὲν δῶρον οὐκ ἐφάνη καινόν, πολλὰ γὰρ παρ’ ἡμῖν ὑμέτερα καὶ ὅ γε τὸν νόθον μοι παιδα- γωγῶν ἔτι καὶ νῦν ὁ Σελεύκου καλεῖται· ἕμην δὲ ὅτι δεῖ προσεῖναὶ τῷ δώρῳ κάλλιον αὐτοῦ τοῦ δώρου, γράμματα σά.
ὡς δὲ τὰ μὲν ἀνδράποδα εἰσήγετο, γράμματα δὲ οὐκ έφαί- νετο, τὸ μὲν δῶρον καὶ οὕτως ἐλάμβανον, ἡδονὴ δὲ οὐκ ἦν, ὅσηπερ ἂν ἦν, εἰ καὶ τὰ γράμματα προσῆν.
σὺ δ’ εἰ ῥᾴθυ- μος ἡμῖν γέγονας ἐπὶ τῷ τόκῳ, τήν γε θυγατέρα κέλευε γρά- φειν καὶ βοηθεῖν τῇ μητρί. θεοὶ δέ μοι δοῖεν καὶ περὶ σῶν υἱέων τοιαῦτα ἐπιστεῖλαι.