Epistulae
Libanius
Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.
Ἔδωκεν ἡ ἀρχή σοι πλεονεκτῆσαι ἡμῶν καὶ προεντυχεῖν τῷ καλῷ Φουρτουνατιανῷ. ἡμῶν γὰρ ἴτ’ ἐν μαντείαις ὅντων καὶ ἄλλην ἄλλου λέγοντος ἡμέραν, εἰς ἣν αὐτὸν εἰκὸς φα- νεῖσθαι, σὺ τὸν ἄνδρα εἶχές τε καὶ εἱστίας, ἀνθειστία δὲ σὲ κἀκεῖνος, ὡς εἰκός, οἷς εἶχε, καλλίονι θοίνῃ, τοῖς πιρὶ τοῦ βασιλέως λόγοις, ἐν οἷς ἦν ὅτι καὶ σὲ φιλεῖ καὶ ἡμῶν οὐκ ἀμνημονεῖ.
κατηγορούμενος δὲ ἐπὶ τῷ μὴ γράψαι καὶ παρὰ τούτῳ καὶ ἔτι πρότερον παρὰ τοῖς πρέσβεσιν, οἶσθα γὰρ ἃ πρὸς ἑκατέρους εἶπεν, οὔπω δύναμαι καταγνῶναι τῆς ἐμαυτοῦ σιωπῆς οὐδ’ ὡς ἦν μοι κάλλιον ἐπεσταλκότα εἶναι πεισθῆναι τῆς γὰρ νῦν οὔσης αἰτίας ἡ τότ’ ἂν γενομένη χαλεπωτέρα τ’ ἂν ἦν καὶ οὐκ ἐῶσα τὸν φεύγοντα ἀντιβλέπειν τῷ διώκοντι.
πρότερον μὲν οὖν τὸ τῆς βασιλείας μέγεθος ὀκνεῖν ἐποίει γράφειν· νῦν δὲ δὴ καὶ τὸ κάλλος τῶν βασιλέως ἐπιστολῶν διπλοῦν ποιεῖ τὸν φόβον. καὶ γὰρ εἰ τὰ ἄλλα παρ’ ἡμῖν, ἀλλ’ οὐ τό γε φῶς ὅσον ἐν τοῖς ἐκείνου μάλιστα γὰρ ὧν ἴσμεν ἰσχὺν ἁνὴρ συνεκέρασε σαφηνείᾳ.
[*](1 VII β΄, ριδ΄. Va ζ΄, ρβ΄. Vo (ζ΄), α ρβ΄. Μο. Ath)[*](2 cf. ep. 697. Sievers 89 not. 22. Seeck 104. 391 4 Seeck 159 10 cf. ep. 700. 701)[*](4 φορτουνατιανῷ Va φουρτινιτιανῶ Μο | γὰρ inser V4 καθ’ 5 εἰς V καθ’ Μο 7 οἷς inserui e Μο om reliqui libri Wolf εἶχε· Vo sed del m4 εἶχεν Va εἴκε Wolf qui εἰ καὶ coni „aut delendum ut inutiliter e praecedenti repetitum aut leg. ὡς ἔοικε, καλλίονι· Re 8 φιλοῖ Va 10 τοῦτο Vo sed in τούτῳ corr m4, Μο 13 ἡ scripsi e MoAth ἡ VVaVo sed in hoc eras, Wolf | τότε Μο | ἂν om Μο | τε V 18 τό γε] τοσοῦτό γε Re 19 ἀνὴρ scripsi ἀνὴρ libri Wolf | συνεκέρασεν Va)