Epistulae

Παῦσαι μεγάλα περὶ μικρῶν λέγωι, τῶν ἐμῶν ἐπιστολῶν παῦσαι δὲ καὶ πείθων ἑτέρους ταὐτὰ περὶ αὐτῶν λέγειν δείσας τὸν νόμον ὃς κεῖται περὶ τῶν ἀπατώντων, κοὶ μετένεγκε τὸ τῶν ἐγκωμίων μέγεθος ἐπὶ τὸν γενναῖον Φωτεινόν, ᾧ φρένας ὀξείας καὶ λῆμα ὑψηλὸν κοὶ χάριν ἐμμελῆ καὶ γλώτταν ἱκανὴν ὁ θεὸς ἔδωκεν.

τῆς γλώττης δὲ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς εἰς τὰ μέγιστα ἀπολαύεις· δι’ ὅσης γὰρ ἔρχεται, πᾶσαν τῆς περὶ σοῦ δόξης πίμπλησι διηγούμενος, οἵας ἐποίησας Ἀρμενίοις τὰς πόλεις.

εὔχου δὴ τὸν ἄνδρα μέχρι τερμάτων ἀφικέσθαι τῆς γῆς· οἴτῳ γὰρ οὐδεὶς ἀνθρώπων ἀνήκοος ἔσται τῶν Μαξί- μου καλῶν.