Epistulae

Libanius

Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.

Ἔτι μου λέγοντος πρὸς τοὺς φίλους τί τοῦτο; Θε- μίστιος οὐκ ἐπιστέλλει; φανεὶς Εὐάγριος, εἰ λάβοιμί σου γράμματα, ἤρετο. τὰ δ’, ὡς ἔοικεν, ὁ μὲν ἔπεμψε τὸν δώ- σοντα, πρὶν δ’ ἢ λαβεῖν αὐτὸς ἦν ἐπ’ ἀγορᾶς. εἶτα ἀναστρέψας εἶχον τὴν φίλην ἐπιστολὴν φράζουσαν ἃ πάλαι ἠπιστάμην, ὡς αὖθις συγγένοιο τῷ βασιλεῖ

σὺ μὲν ταυτὶ μόνα, παρὰ δὲ τῆς φήμης ταῦτά τε καὶ πλείω, τιμαί τε ὅτι σοι μείζους ἢ πρότερον γένοιντο τραπέζης τε κοινωνία πλείω δηλοῦσα τὴν οἰκειότητα καὶ ὡς ὅσα ἐπήγγελλες φίλων ἦν κηδομένου καὶ ὡς ὅσων μνησθείης εὐθὺς ἐν ἀμείνοσι καὶ ῶς ὁ διδοὺς παρ- ᾔει τὴν τοῦ λαμβάνοντος ἡδονή,

ἔγεμον δὴ καὶ αὐτὸς ἡδονῆς αὐτὸς ἡγούμενος ἥκειν τε ἐκεῖσε καὶ ὧνπερ σὺ τετυ- χηκέναι καὶ ὅσαπερ σὺ κεχαρίσθαι. καὶ τῶν δικαίων γε τού- [*](4 Vi α΄, μζ΄. Vo α΄, νβ΄. α΄, μζ΄. Vi ρ(??)β΄ Be δ΄. pr. Fabric. Bibl. gr. Vni 44 n. VII) [*](2 cf. t. VI 260,10 5 Sievers 82 not. 69. Seeck 357. Silo- mon 27 sq. 7 Sievers 137 not. 26. Seeck 128 13 Gothofr. ad Cod. Theodos. VI 13 tom. II p. 97 aq. ed. Lugd. 1665) [*](1 γὰρ om D | τῇ δυνάμει τῇ σῇ SI 3 ἀπονητὶ στεφανώσεται V sed ώ in ras, fort. ex ωθή, corr μ 5 6 Εἴτι Vi 8 τὰ δ’ V sed eras et ΄ postea pos τά δ’ Vo Vi Be Wolf 9 δὲ V Vi pr Fabr 11 γένοιο Vi 12 τε(2) om S Vi | σοῦ λ Wolf sed corr Add 860 14 ἐπήγγειλας V Wolf ἀπήγγειλες Vi | φιλῶν Vi pr 15 ὡς om Vi | ἀμείνοσιν Be 16 δὲ Wolf) [*](18 σοὶ V sed κἀμοὶ suprascr m 4 | γε scripBi e V δὲ VoS Vi edd δὴ Be)

66
τῶν μήτε σὺ παύσαιο διαύλων μήτε τῶν τιμῶν ὁ βασιλεύς.

τὸ δὲ μὴ μὲν δεῖν τὴν σὴν πρὸς ἐμὲ γνώμην τοῖς γράμ- μασι κρίνεσθαι καλῶς εἰρῆσθαί μοι φαίνεται, περὶ δὲ τοῦ μὴ τοὺς λόγους ἐλθεῖν ἡμῖν οὓς ἔδειξας τίς ἂν εἴη σοι λόγος καὶ ταῦτα ἐπὶ ταῖς ἐπαγγελίαις, ἐν αἷς ἦν ὡς αὐτίκα πέμψεις; καιρὸς δὲ ἀέ μὲν τούτου, νῦν δὲ οὐχ ἥκιστα τὸ μὲν λέγειν ἡμῶν ἀφαιρεθέντων ὑπὸ τῆς τῶν ἑταίρων τελευτῆς, τοῦ δὲ ἀκούειν δύνασθαι μένοντος ἴσως ἔτι.

τήν τε οὖν ὑπόσχε- σιν ἐπιτελεῖν καὶ εἴ τί σοι μετ’ ἐκεῖνα πεποίηται, μὴ φθονεῖν καὶ τό γε ᾆσμα προστιθέναι τοῦ τὸν ἀνδριάντα κεκοσμηκότος ποιητοῦ, μᾶλλον δὲ ᾧ τὸ ᾆσμα κεκόσμηκεν ὁ πρὸς τὸν σὸν τύπον ἀκολουθήσας χαλκός. τὸν μὲν γὰρ ὄνυχα εἴδομεν ἐκ τῶν πρὸς Εὐδαίμονα γραμμάτων, δεόμεθα δὲ τοῦ λέοντος.

Μητέριος δὲ εἷς ἦν τῶν ἀγγελλόντων τὰ σά, καὶ τοῦτο μὲν αὐτῷ κοινὸν πρὸς ἄλλους ἀλλὰ τό γε διηγούμενον χαί- ρειν καὶ μικροῦ γε ὑπὸ τοῦ χαίρειν πέτεσθαι, τοῦτο δὴ αὐτὸν ἐποίει βελτίω τῶν ἄλλων ἀγγέλων.