Epistulae

Libanius

Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.

Οἴα τετόλμηται οὐ περὶ τὸν Ἴστρον ἐγγὺς Σκυθῶν οὐδὲ ἐν τοῖς ἐσχάτοις Λιβύης, ἀλλ’ ἐν Φοινίκη, τῷ πάντων ἡμε- ρωτάτῳ χωρίῳ, νόμων ὄντων, ἀρχόντων ἐφεστηκότων, βασι- λέως ζῶντος ἐν ὅπλοις, ὅπως ἅπαν ἀπείη βίαιον.

Λου- κιανός τις, ἄνθρωπος ἐπὶ μικροῦ τινος σχήματος, χρήματα εἰσπράττων γεωργούς τινας, ὥσπερ Διονύσιος ὤν, ὁ Σικελίας δεσπότης, ἢ Γέλων ἐκεῖνος ὁ τὴν μεγάλην δύναμιν ἔχων, ἐκώ- μασεν εἰς τὸν γάμον Εὐσταθίου τουτουί, πένητος μὲν καὶ πένητι συνοικοῦντος, παρεμυθεῖτο δὲ αὐτὸν ἡ σωφροσύνη τῆς γυναικός, ἣν ἀπολωλυίας αὐτῷ τῆς πόλεως, ἔστι δὲ Νικομη- δεύς, ἄγεται, προῖκα δὲ εἰσέφερεν ἡ γυνὴ τὸν τρόπον.

ἀλλ’ ὁ μὲν Ἐλπιδίου κελεύοντος ᾤχετο ἄξων ἀνθρώπους ὡς ὑφέ- [*](1 VII α΄, σλζ΄. Va ζ΄, κβ΄. Vo (ζ΄), κβ΄. Μο. S β΄, λδ΄. Vi [σιε΄]. Vind σπε΄. D ζ΄. Ath. Be) [*](2 Sievers 82 not. 71. Seeck 66. 385 3 cf. ep. 515. 1200. Salzmann 44 6 Seeck 29 8 cf. ep. 390 10 Seeck 147 14 Seeck 169) [*](2 ἀνατολίω ὑπάρχω S Vi τῶ αὐτῶ (i. e. Ἀνατολίῳ) 3 Οἷα — Ἴστρον praemissis verbis λέγεται καὶ οἱον ἀντὶ ὑπερφυὲς καὶ ἡλίκον· ὡς καὶ Λιβάνιος citat Lacapenus γρ περὶ epimer. cod. Mosq. fol. 61 s. v. οἷον | παρὰ S παρὰ MoVi | οὐδ᾿ Vi D 3 οὐδὲ — 4 Λιβύης in marg S | Λιβύης reposui e libris ut coni Re Λιβύας Wolf 5 χωρίων V | βασιλέως ζῶν- τος scripsi e VaVoMoAthBe ζῶντος βασιλέως VSViVindD Wolf 6 ἂν post ὅπως ViVindDAth Wolf delevi | ἀπίη Va VoMoBe sed in hoc ι in et corr 7 τίς Ath 9 γέλων post ἐκεῖ- νος iterant V Mo S Vi Vind D Ath sed in hoc inser, Wolf, ante ἐκεῖνος Be delevi 11 δ’ MoSViVind Wolf 12 ἣν — 13 ἄγεται praemissis verbia ἄγομαι ἀντὶ εἰς γάμον ἄγω ἐπὶ ενερ- γείας ὡς λιβάνιος citat Lacapenus epimer. cod. Mosq. fol. 23 s. V. ἀγω (= G. Hermann, De emend. rat. gramm. graec. p. 360, 4) [*](12 πόλεως reposui e libris sed supra πατρίδος suprascr V4, Lacap (sed γυναικὸς γυναῖκα ed. Herm.) πατρίδος Wolf | ἔστι δὲ Νικομηδεύς om Lacap 13 χρήματα Vind)

584
ξοντας λόγον, Λουκιανὸς δὲ τὴν ἄνθρωπον ἰδὼν ἀδίκοις ὄμ- μασι πλησίον οἰκοῦσαν προσπέμψαι μὲν καὶ μνησθῆναι πρὸς αὐτὴν ἔρωτος οὐκ ἐτόλμησεν, ᾔδει γὰρ οὐ πείσων, τὴν θυγα- τέρα δὲ ἐκέλευε χρῆσθαι τῇ γυναικί.

καὶ ἦσαν ἐν συνη- θείᾳ καὶ πολλάκις ἦλθε παρ’ ἐκείνην ἡ τούτου θυγάτηρ εἰ- δυῖα, ὅτου χάριν ταῦτα ἐπράττετο τοιαῦτα γὰρ ἐπαίδευε τὴν θυγατέρα. καλεῖ δή ποτε καὶ ταύτην ἐκείνη παρ’ αὑτὴν ἀξιοῦσα τῶν ἴσων τυχεῖν, ἡ δέ, ὧν γὰρ ἀφειστήκει τοῖς ἔρ- γοις, οὐδὲ ὑποπτεύειν ἠξίου, καὶ ὑπήκουσε καὶ ἦν εἴσω θυ- ρῶν, μᾶλλον δὲ ἐν δικτύῳ.

κατακλείσας γὰρ αὐτὴν ὁ ὑβρι- στὴς ἐκεῖνος ἐν δωματίῳ καὶ φήσας δεῖν προσκυνεῖν τὴν Τύ- χην, εἰ τὸν βίον ἐκ τῶν χειρῶν ποιουμένη συγκατακλίνοιτο τῷ δοῦναι δυναμένῳ, ἐπειδὴ καλῶς εὕρισκεν ὡπλισμένην [*](1 cf. t. V 377, 5; 435, 5 10 Plat. Euthyd. p. 302 B) [*](1 ἰδὼν ἀδίκοις scripsi e VSViVindDAth ἀδίκοις ἰδὼν Va Vo Mo Be Wolf 2 προσπέμψαι scripsie V sed σ inser m5, VaMo SAthBe ut praeferendum censuit Re cf. ep. 1446 προπέμψαι VoViVindD Wolf 3 ἤ(??)ει Ath εἴδει Be 4 δ’ SD | ἐκέλευσε S sed ευε suprascr, Vi ἐκέλευε | χρῆσθαι Vo et φιλιοῦσθαι suprascr m5 6 τοιαῦτα γὰρ scripsi e VS ViD καὶ γὰρ ταῦτα Va VoMoVindAth Wolf καὶ γὰρ τοιαῦτα Be 7 καλεῖ— αὑτὴν praemissis verbis καλεῖν ἀντὶ τοῦ (vel καὶ) εἰσκαλεῖσθαι αἰτια- τικῇ, ὡς καὶ Λιβάνιος citat Lacapenus epimer. ed. Matthaei Lect. Mosq. Ip. 69, 28; G. Hermann, De emend, rat. gramm. p. 377, 19; Lindstam p. 43, 23 | καὶ ταύτην ἐκείνη scripsi e V sed κἀκείνη ταύτην suprascr m5, VaVoMo AthBe κἀκείνη ταύτην SViVind D Lacap Wolf | αὐτὴν libri sed ’ in ῾ corr V5 ἑαυτῇ Lacap 8 ἀξιοῦσαν Vi 9 ὑποπτεύειν V sed ν add m5 | καὶ — θυρῶν praemissis verbis εἴσω καὶ ἐπὶ κινήσεως καὶ ἐπὶ στάσεως. Λιβά- νιος ἐν ἐπιστολῇ τῇ Οἷα τετόλμηται citat Thomas Mag. s. v. εἴσω p. 112, 4 R 10 δικτύοις Μο 12 εἰ — 13 δυναμένῳ praemissis verbis τὸν βίον ἐκ χειρῶν ποιεῖται ἐρεῖς, οὐ τὰ πρὸς τροφήν Λιβάνιος ἐν τῇ Οἷα τετόλμηται ἐπιστολὴ citat Thomas Mag. s. v. βίος p. 59, 2 R 12 τῶν inserui e V sed τ corr m5, VaVoMoBe om SViVindDAth Thom Wolf cf. t. VIII 473,6 γρ ἐπειδὴ) [*](13 τὸ Vi | ἐπειδὴ Vo sed ex ἐπεὶ δὲ corr m5 ἐπεὶ SVi ἐπεὶ δὲ Ath sed δὲ inser ἐπεὶ MoD)

585
τῇ σωφροσύνῃ καὶ οὔτε ὑπισχνούμενος ἔπειθεν οὔτε ἀπειλῶν κατέπληττε, χεῖρας προσῆγε καὶ ἰσχύν. ἡ δὲ ἀπεωθεῖτο καὶ ὁ τρόπος αὐτὴν ἐποίει μείζω τῆς φύσεως δεικνύειν.

ξίφος ἐνταῦθα ἐγύμνωσε Λουκιανός, ὦ θεοί. ἡ δὲ τοῦτο ἐπῄνεσε μόνον, εἰ ἀποθανεῖται πρὸ αἰσχροῦ τινος. ὡς δὲ ἔγνω καὶ τῆς ψυχῆς ἀφισταμένην, οἰκέτας καλεῖ καὶ σχοινία κομίζειν ἐκέλευεν, ἡ δὲ ἦν ἐπὶ κλίνης ἐν δεσμοῖς καὶ βοώσης ὑβρίζετο τὸ σῶμα.

εἰ μὲν οὖν ταῦτα εἰργασμένος εἰς φρέαρ ἐνέβαλε ἠδικημένην, ὥσπερ ἐν Λεύκτροις Λάκωνες ἃς ἐβιάσαντο, πονηρὸς μὲν ἂν ἦν τῇ μοιχείᾳ, πειρώμενος δὲ ἀφανίζειν τὸ πραχθὲν ἐδόκει ἂν φοβεῖσθαι τοὺς νόμους· νῦν δ’ ὥσπερ ἐν- δεικνύμενος ὅτι, κἂν σύ, κἂν Μόδεστος, κἂν Ἐλπίδιος, κἂν ἅπαντες γνῶσιν ἄνθρωποι τὸ ἀδίκημα, δέος οὐδέν, ἐκπέμπει τὴν ἄνθρωπον καταγελῶν.

ἡ δὲ πρὸς τὸν ἄνδρα, καὶ γὰρ εὐθὺς ἀφῖκτο κατὰ τύχην, ἐποῦσα τὸ πᾶν ἐδεῖτο αὑτὴν ἀπο- κτεῖναι, μηδὲ γὰρ ἂν ἀτυχησάσῃ τὰ τοιαῦτα ζῆν ἔχειν καλῶς. [*](9 Plut. Pelop. 20, 3; amator. narr. III 1 p. 773 D; de Her. mal. 11 p. 856 F 12 Seeck 379. 380) [*](1 τὴν σωφροσύνην Be | οὔθ’(1) Mo S Vi Vind D Ath Wolf | οὔτ᾿ (2) MoSViVindAth Wolf 3 δεικνύναι τῆς φύσεως ViD | δεικνύναι V sed ante ν(2) ras 1 — 2 litt et αι suprascr m5, S Bed γρ δεικνύειν suprascr, Ath 4 ἐγύμνωσεν Va | τοῦτ’ MoS ViVindD Wolf 5 δ’ MoSViVind D Wolf | εἶδε S sed γρ ἔγνω suprascr, ViD ἐγὼ ταύτην Μο 7 ἡ δ’ S Wolf ἥδ᾿ Μο ViVindD | ἐκείνης post βοώσης VindD et inser S Wolf de- levi cum Boissonadio Marin. 117 8 εἰ — 10 μοιχεία praemissis verbis ἐμβάλλω σε εἰς τόδε μετὰ προθέσεως ἄπο αἰτιατικῆς, ὡς καὶ Λιβάνιος citat Lacapenus epim. ed. G. Hermann de emend. rat. gramm. p. 364, 15 8 ἐνέβαλλε D 9 ὤσπερ — ἐβιάσαντο om Lacap 10 πονηρὸς 11 πραχθὲν praemissis verbis ἀφα- νίζειν καὶ τὸ συσκιάζειν καὶ ἀφανῆ ποιεῖν ὡς καὶ Λιβάνιος citat Lacapenus epim. ed. Matthaei Lect. Mosq. I p. 57, 36 10 τὴν μοιχείαν V 11 πρᾶχγμα Be | δὲ VVo Wolf 13 πάντες SVi VindD 15 αὐτὴν libri Wolf 16 μὴ δὲ VoVindDAthBe | γὰρ iuser Ath | ἂν inser V5 Ath om VaVoBe | ἀτυχούσῃ Vind AthBe τύχη σώσῃ Μο cum ras 1 litt ante τ | ἔχοι Boissonadius Anecd. II 441)

586
ὁ δὲ τὴν μὲν παρέδωκεν, οἳ φυλάξουσιν, ὅπως μὴ αὑτὴν ἀποσφάξῃ δεῦρο δὲ ἥκων εἰδὼς ὅτι Νικομήδειαν καὶ οὖσαν ἐφίλουν καὶ κειμένην δακρύω, ἐδεῖτό μου καὶ διδάξαι καὶ παροξῦναι διὰ γραμμάτων Μόδεστον ὡς ἐκεῖ γραψόμενος τὸν μοιχόν.

ἐγὼ δὲ αὐτὸν πέμπω παρὰ σὲ νομίσας τὸ μὲν ἔχειν πολὺν πόνον, τὸ δὲ ἴσην τὴν ἀκρίβειαν ἄνευ πόνων. ἀλλ’, ὦ σωφρονέστατε καὶ δικαιότατε καὶ γυναικὶ συνοικῶν καὶ παῖδας γνησίους τρέφων, δεῖξον ὡς ἔστιν ὁ κωλύσων ταῦτα τολμᾶσθαι.