Epistulae

Ὡν ἐδεήθης ἔχων ἃ δώσειν ἔφης ἀπόστελλε καὶ χαρίζου τῇ πατρίδι τοῖς ἐρχομένοις ἐκ τῆς πατρίδος κεχαρισμένα. λόγος δὲ παρ’ ἡμᾶς ἀφῖκται θαυμαστὰ παρ’ ὑμῖν τὰς ἄρκτους ἐργάζεσθαι καὶ εἶναι τοσαύτας ὥστε καὶ ἐκπέμπειν ἔχειν. [*](1 VI γ', σκέ. Va ς', ρδ'. Vo ς', ρδ' γ', σπς'. Va ς', ρε'. Vo ς', ρε') [*](2 cf. ep. 688. Sievers 84 not. 81. Seeck 52. 337 7 Plat. Phaed. p. 65 A 10 cf. ep. 688. 699 11 cf. ep. 644 14 cf. ep. 698. Sievers 84 not. 81. Seeck 190. 337) [*](3 σώιζη V σώζει Va | ἐστιν Va 5 περὶ τῶν ἄρκτων suppl Va5 7 τι scripsi e VVo coll Plat. l. l. τί Va τε Wolf quod „delendum aut potius ἔγγιστα legendum“ censuit Re | στήκεισαν libri sed ι(2) eras V, Woif 9 πλέουσιν VaVo Wolf | καί in ras 1 litt (ut videtur ν vocis antecedentis) V5 10 πλῷ] „subaudi δεξιῷ vel οὐρίῳ vel simile quid, nisi potius tale quid ex- ciderit“ Re at cf. Aristid. or. XXVI t. I 612, 2 Dind. Plut. Cam. 4,4 | δὲ Wolf 11 κυνηγέταις V sed ἔταις in ras (αις ex ας corr) m5 16 κεχαρισμένος V κεχαρισμ. Va 17 θαυμαστὰς V sed ἁ supra στ m3)

καίτοι μίαν οὖσαν πάντως ἂν σύ γε τῶν σῶν πολιτῶν τὴν μίαν ταύτην ἐποίησας συγγνώμην ἔχων καὶ παρ’ αὐτῶν ἐκεί- νων οὓς ἀφῃροῦ, μᾶλλον δὲ ἔπαινον, οὐ συγγνώμην, εἰ τιμῶν ἐφαίνου τὴν σαυτοῦ.

λογίζου δὲ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, ἐν ᾗ πᾶσα μὲν ἤθροισται πόλις ἐπὶ τὴν θέαν, ἄρκτος δὲ βοὴν ἐκκαλεῖται, ζητεῖ δὲ ὁ θεωρός, παρ’ ὅτου τὸ θηρίον, σὲ δὲ ἀκούει καὶ πρὸς ἕτερον λέγει καὶ γίγνῃ τῷ λειτουργοῦντι τῶν ἐπαίνων κοινωνός.