Epistulae

Καινῆ γε ἡ κλοπὴ προειπόντα οὗ τις ὑφαιρήσεται ὅτι κλέψει, ἔπειτα ἐπιχειρεῖν τῇ κλοπῇ· σὺ δὲ ἁρπάζων φανερῶς κλέπτειν λέγεις, ὅπως σοι τὸ ἀδίκημα μὴ δοκῇ τυραννικόν, κοινωνῇ δέ τινος εὐλαβείας.

ἐγὼ δὲ Τιτιανὸν οὐχ ἠτ- τον μὲν <ἂν> ἡδέως κατεῖχον ἢ σὺ καλεῖς· ἀποπέμπω [*](1 Vi α΄, λθ΄. Vo α΄, μδ. S γ΄, πη΄. Vi ρλεε΄. Vind ρξη΄ .D ριβ΄. pr 11 Vi α, μ΄. Vo α, με΄. S ε΄, ιδ΄. pr) [*](2 Seeck 214. 356. Silomon 26 9 Thuc. III 89, 2 12 Sie- vers 277. Seeck 43. 8. 356. Silomon 25 16 Seeck 43) [*](2 τῷ αὐτῷ (i. e. Μοδέστῳ) S (i. e. Ἀκακίῳ) Vi 4 τὸ V sed γε add m 5 Ι ὑπὸ S | ἥδιστος aut μέγιστος post καρπὸς inseren- dum coni Re 5 καὶ(2) om Vi 7 δὲ (1)] τε Vo Wolf | δὲ (2)] τε Wolf | προτιθείς Vo 8 ἐπικλύσαι VS Wolf | τὴν om Vind 18 οὖ τις reposui e libris sed οὖ in ὅς corr V 4 ὅ τις edd „aut εἴ τις leg. aut ὅτις aut οὖ τις“ Re cf. t. III 25,5 16 κοινωνεῖν VS 17 ἂν inserui om libri edd | ἀποπέμπω Vo sed ω ex ων corr m 2)

ὁ δέ σοι κουφιεῖ τὴν λύπην οὐ τῇ τῆς ὄψεως ἡδονῇ μόνον, τοῦτο δὴ τὸ κοινὸν τῶν υἱέων, ἀλλ᾿ ὅτι σοι καὶ δύναμίν τινα κομίζει λόγων ἣν αὐτὸς μὲν ἐφύτευσας, ἡμεῖς δὲ ἐθρέψαμεν. 4 ἀλλ’ ὅπως μεμνήσῃ τῶν συνθηκῶν, ἃς περὶ τοῦ χρόνου πεπςίησαι καὶ πρὶν τέλος τὴν ὡραίαν λαβεῖν ἀπό- δὸς ἡμῖν τὸν πῶλον. πάντως δὲ ἐκ τοῦ σαυτοῦ πάθους καὶ ἐμοὶ συγγνώσῃ. εἰ γὰρ σὺ ποθεῖς υἱόν. καὶ ἡμεῖς ποθοῦμεν υἱόν ἀμφότεροι γὰρ ἐθρέψαμεν.