Epistulae

Σὺ μὲν ἐπῄνεις τοὺς ἐμοὺς λόγους, οἱ δ’ ἄλλοι τὴν σὴν εἰς λόγους ἐπιθυμίαν. οὐ τοίνυν ἡδέως ἠκροῶ, τούτῳ δὸς αἰτοῦντι χάριν. ἡ δὲ χάρις οὐκ ἔξω τῶν νόμων, ὥστε οὐκ ἀρνήσῃ.

Εὐσέβιος αὐτὸς μὲν ἐμοὶ συνεφοίτησεν, οἱ δὲ τούτου παῖδες φοιτῶσιν εἰς ἐμέ. τούτους μὲν οὖν αὐτὸς εὑ ποιῶ διδοὺς ἃ παρ’ ἐμοῦ λάβοι τις ἄν· τῷ δὲ τούτων πατρὶ παρὰ σοῦ γένοιτ’ ἄν, εἰ βουληθείης, εὖ παθεῖν. ἔστι δὲ εὐερ- γεσία γνῶναι πάντας ὅτι αὐτὸν ἡμέτερον ἑταῖρον οἶσθα.

Ἠισχύνθην οἷς ἔγραψας περὶ τῶν θηρίων· οὐ γὰρ ἐῴκεις ὅτι σοι μὴ χαρίσασθαι παρῆν ἡμῖν ἀνιωμένῳ, ποιου- μένῳ δὲ μᾶλλον τὴν ἀπορίαν παιδιάν. ἤδη δέ τις οὐδ’ ἀπο- ρεῖν σε ἔφη σημείῳ τῇ παιδιᾷ χρώμενος.