Epistulae

Libanius

Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.

Πάλαι σου τὴν περὶ τὸ ἄρχειν ἐπιστήμην εἰδώς, ὅτι Καὶ τὴν παροῦσαν μετὰ παντὸς ἄρχεις τοῦ προςήκοντος, οἶδα. Εἰ δὲ μὴ καὶ πάλαι σε ἐτύγχανον εἰδώς, εὗρον ἄν σου τὴν ἀρετὴν ἀπὸ τοῦ φίλου. ὅστις γὰρ ὁμιλῶν ἥδεται Θεμιστίῳ, Οὐ πώποτ᾿ ἠρώτησα γινώσκων, ὅτι τοῦ ζῆν ὡς ἄριστα Ποιεῖται λόγον.

Διὸ δὴ καὶ αὐτὸς ἐκεῖ τε συνέζων αὐτῷ [*](10 VI γ’, σια’. Va ς’, κγ’. Vo ς’, κγ. S γβ’. Vi [σξθ’]) [*](1 Salzmann 44 3 Il. Ι 636 5 Salzmann 26 11 Sievers 239,2. 213,4 Seeck 83. 331 15 Eur. Fr. Phoen. 812,7. N2. Dem. Fals. Feg. § 245 p. 417,25 17 cf. ep. 793) [*](1 γένωνται Va sed ωνται suppl m5, Vo | εἶπεν et 2 ἔδρασεν V sed ν eras, Va | δ’ VVa edd 2 δ’ V edd | ἐπῆλθε Vo Vind edd 3 δὲ libri | ἄληκτόν VVoSViVind 4 στήθεσσι V sed σ(2) inser m4 στήθεσι Vi | οὕνεκα Vi 5 τὸ inser V3 Om VaVoSVind | τοῦ ante κινύρου D | κιννύρου Vo sed ν(2) Inser m2, S Vind κυρήνου in κυνίρου corr Vi2 7 λάβοι D | ὁ Μὴ δοὺς inserui e V sed inser m3, D om VaVoSViVind edd | Κακῶς scripsi e VSViVindD ut coni Re κακὸς VaVo edd 8 λύσον VoD cf. ad ep. 959 14 καὶ μὴ Vi 15 εὐριπίδη (εὑ- Ρικίδη Vi) post ὁμιλῶν (ὁμιλεῖν Vi) VaVoS Vi Wolf delevi ut Scholion cum Re κατ᾿ Εὐριπίδην Valckenaer diatr. In Eur. Dram. Rell. 270 16 πῶποτ᾿ Vo | γινώσκων scripsi e VSVi ut Coni Re γιγνώσκειν VaVo Wolf 17 ἐκεῖ τε] ἐκεῖσε Vi)

491
καθάπερ συμπεφυκὼς καὶ τῇδε ταὐτὸν ἐποίησα. συνὼν οὐκ ἐπαυσάμην, ὅπως τε ἀκούοιμί τι χρηστὸν καὶ δοκοίην τοῖς πολίταις εἶναι μὴ κακὸς ἀπὸ τοῦ χαίρειν τῷ καλῷ.

γράμ- ματα δέ μοι σὰ κομίζων διπλῆν ἐποίει τὴν ἡδονήν, αὐτοῖς τε τοῖς δοθεῖσι καὶ ὅτι τοιοῦτος ἦν ὁ φέρων. καὶ δή με καὶ μετεωρίσας τοῖς περὶ σοῦ λόγοις ὥρμησε πρὸς τὴν ὁδόν. καὶ νῦν ἔ σοι διελεγόμην, εἰ μή με τὸ γῆρας τῆς μητρὸς ἔκαμψε πάνυ χρῇζον ἐπικουρίας. εἰ δὲ μὴ τοῦτο μένειν ἔπειθεν, οὐ- δὲν ἄν με τῶν ἄλλων μᾶλλον ἔπειθεν ἢ σοὶ βαδίζειν.

ἴσως μὲν οὖν καὶ μένων ὄψομαί σε, τὴν γὰρ Τύχην ὁρῶ σε κομί- ζουσαν οἷ δεῖ σε ἐλθεῖν· ἴσως δὲ καὶ τῆσδέ σοι τῆς ἀρχῆς μηκυνομένης ἐμέ τις ὄψεται παρὰ σοί.

τῆς δὲ ὕβρεως ἣν ὕβρισμαι, πρὸς θεῶν, ἀπαίτησον δίκας καὶ μὴ τὸ γνῶναι πολλοὺς τὴν συκοφαντίαν μᾶλλον ἡγήσῃ φοβερὸν ἢ τὸ μὴ λαβεῖν με δίκην τοιούτων ὑβρισμάτων.

ὅπως δὲ ταῦτα ἔσται, καλῶς εἴσῃ τά τε ἄλλα ἐπιστάμενος καὶ δικῶν ὁδούς. οὐ γὰρ ἔγωγε οἴσω τὰ τῶν κακῶς πεπλουτηκότων ἀκούων ἐν πενία.