Epistulae

Libanius

Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.

Ὅτι τε ὑγιαίνεις, χαίρω καὶ ὅτι σοι τοῦ πονεῖν πλέον ἐρᾷ Τιτιανὸς ἢ ῥᾳθυμίας ἄλλοι. σοφιστοῦ δὲ εἰ μὲν οὗτος 20 μετέχει βελτίονος ἢ σὺ πρότερον, οὐκ οἶδα· λέγων δὲ χρῆναι [*](4. Vii β', λς'. Vo α', κθ. pr 17 Vii α', κς' Vo α', λ. S α, πη΄. Vi σλς΄. pr p. 43, 3 Ἐγὼ — 17 δέχεσθαι G fol. 86) [*](1 Aesop. fab. 206 ed. Halm. Greg. Naz. ep. 1 p. 768 B. Apostol. prov. XVI 84 6 Seeck 196. 12. 364. Silomon 24 16 Seeck 237. cf. ep. 89 18 Sievers 224. Seeck 48. 12. 366. Silomon 24) [*](20 Seeck 43 cf. ep. 26) [*](9 βραδέως. προσαγορεύω Wolf | προσαγορεύω Vo sed ω ειν corr m 3 11 σοφοὶ V Vo sed in hoc in σοὶ in ras corr m 3) [*](13 μὴ δὲ Vo 15 καλῶ φίλον coni Re 19 ιὲ V)

42
τοῦτον τὴν πατρῴαν παρελθεῖν δεινότητα καὶ πτερὰ μικρὸν ὕστερον ἀξιώσεις γενέσθαι σου τῷ παιδί.

καίτοι ῥᾷον ἂν τύχοι πτερῶν ὥσπερ ὁ Περσεὺς ἢ τὸν πατέρα παρέλθοι τοῖς λόγοις, οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνος τὸν Δία. καὶ τοῦτο οὐκ ἀδίκημα τοῦ νέου, εἰ μὴ καὶ τὸν Ὕλλον γράψῃ, διότι παῖς ὢν Ἡρακλέους οὐκ ἀπέκρυψε τὸν πατέρα.

μαντεύομαι δὲ καὶ οἷς χρήσεται πρὸς σέ· καλὸς μὲν ἐπανῆλθον, σοὶ δὲ οὐκ ἴσος, ὦ πάτερ. εἰ μἐν τούτων, οἷς ὑπῆναι βαθεῖαι καὶ θρόνοι, τὴν σὴν γλῶτταν νενίκηκε, λάμβανε παρ’ ἐμοῦ τῆς ἥττης δίκην· εἰ δὲ κοινὸν τοῦτο τῶν νῦν ἐν λόγοις, μὴ ἐμὲ αἰτιῶ μόνον ἐν πολλοῖς ἡττημένοις.

ἂν ταῦτα λέγῃ, ἐροῦμεν ἢ τί φήσομεν; φησὶν ὃν μιμῇ, Δημοσθένης. σὺ μὲν οὗν ὅ τι ἀποκρινῇ σκόπει, Μαρ- κελλον δὲ εὐθὺς τε βέλτιστον εἶναι ἐπείσθην, σὺ γὰρ ἐπῄνεις, χρόνῳ τε διδόντα πεῖραν εὗρον οὐ χείρω τῶν ἐπαίνων τὸ γὰρ τῆς σκιᾶς πιεῖ πρὸς τὸν νέον. οὐκ ἔστιν ὅτε οὐ σύνεστι.

καίτοι μοι δοκεῖ καὶ Μαπκέλλου γε ἀπόντος εἶναι ἂν οἷόσ- πέρ ἐστι παρόντος Τιτιανός· οὐ δύναμαι γὰρ διαστήσασθαι τόν τε ἐΜεν ἠναγκασμένον καὶ τὸν ἐξ ἐπιθυμίας. ὅ τε οὖν παιδαγωγὸς καὶ τὸν ἀργότατον ἐπήγειρεν ἂν ὅ τε τῶν λόγων ἔρως ἤρκεσεν ἂν ἀντὶ παιδαγωγοῦ τῷ παιδί.

Μάρκελλος μὶν οὖν ἐν ᾧπερ ἐστὶν ἴστω, καὶ γὰρ εἰ μὴ παρακλήσεως γε [*](13 Dem. Chers. § 37 p. 99,8 22 cf. ep. 26) [*](1 πατρῶαν Vi 8 πτεροῦ S | ὡς περσεὺς S Vi | τοὺς λόγους Vo 5 ὕλλαν V | ἡρακλέους Vo sed ου ex o corr m 2 μαν- τεύομαι Vo sed ομαι ex εται corr m 2 μαντεύεται VS Vi pr | καὶ insemi e V om VoSVi edd 7 καλῶς Vi | ἐπανῆλθον scripsi ἐπανελθὼν libri edd | δ᾿ Wolf | ἶσος VoS Wolf 11 μὴ ἐμὲ scripsi μή με libri edd | ἡττημένον Vi 18 ἀποκρίνῃ Wolf 15 xfivov Vi 16 ὅτε οὐ] οῦτε Vi 18 Τατιανός pr 19 ὅ τε—20 ἂν om Vi ὅτε VVoS Wolf) [*](3 Περσεὺς ὑπόπτερος υἱὸς Διὸς in marg Vo3) [*](5 Ὕλλος Ἡρακλέους in marg Vo3)

43
δεήσεται πρὸς αὐτόν, αλλ’ ἐπαίνοις γε χρήσεται πρὸς αὐτόν τὸ δέ ἐστι ὄν μέλιτος ἥδιον.

Ἐγὼ δέ σου γράμματα ἐν Ἑρμογένους τεθήρακα τόνδε τὸν τρόπον· εἰσελθὼν ἔστην αὐτοῦ πλησίον ἐν δεξιᾷ. ὁ δὲ ἀν- εγίνωσκεν ἐπιστολὴν, ἤδη δὲ ἦν ἐπὶ τῷ τέλει. ὅστις μὲν οὖν ὁ ἐπιστείλας, ἰδεῖν οὐκ εἶχον, ἐκέκρυπτο γὰρ ἐν θατέρᾳ ταῖν χεροῖν, στήσας δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν τῶν γραμμάτων τύπον εἴκαζον ἥκειν αὐτὰ παρὰ σοῦ.

τῷ δ’ ἔδοξεν αὖθις ἀπολαῦσαι τῆς ἐπιστολῆς καὶ οὕτως ἐξεφάνη τοὔνομα. καί με ποιεῖται τῆς ἀναγνώσεως κοινωνόν, τῇ δὲ ἀνεμέμικτο θαῦμα διαπαυσαμένων δὲ μεθίσταται πρὸς λόγον Ἑρμογένης μακρόν, μᾶλλον δὲ μικρόν, περὶ γὰρ τῶν σῶν καλῶν καὶ τὸ μῆκος μικρόν. ἔλεγε δὲ φιλίας τε ἀρχὴν καὶ αὔξην καὶ τἄλλα ἃ δί- δως λέγειν καὶ ὡς ἀχθεσθείη τε ἀρρωστοῦντος ἐπισκέψαιτό τε ὡς ἐνῆν αὐτῷ.

ταῦτα ὁ μὲν ἔλεγεν, ἐγὼ δὲ ἤκουον, ἐχαριζόμεθα δὲ ἀλλήλοις, ὁ μὲν ἐμοὶ διὰ τῆς διηγήσεως, ἐγὼ δὲ ἐκείνῳ τῷ σὺν ἡδονὴ τὴν διήγησιν δέχεσθαι.