Epistulae

Ἐνετύχομεν ἀλλήλοις ἑσπέρας ἐγώ τε καὶ Μαρτιάλης ὁ χρηστὸς ἐφ’ ἵππων φερόμενοι, καί με πρότερος ἐπιγνούς, ἴσως μὲν ὀξύτερον ὁρῶν, ἴσως δὲ καὶ παρὰ τοῦ τρίβωνος τοῦτο λαβών, βοήσας ἀπέβη, κἀγὼ ταὐτὸ ποιῶ. εἰπὼν δὲ ὅθεν τε ἤκοι καὶ πορεύοιτο γράψον ἔφη τῷ φιλοῦντι σὲ δὴ λέγων.

ἐγὼ δὲ αὐτὸν ἠξίουν διορθοῦσθαι τὸ ῥῆμα καὶ μὴ πρᾶγμα πάλαι πεπαυμένον ἔτι νῦν εἶναι λέγειν. σὺ γὰρ ὅτι μὲν τῷ πρὸς ἐμὲ φίλτρῳ μικροῦ καὶ τὸν Ἀρισταίνετον παρ- ῆλθες, οἶσά τε καὶ πολλοὺς ἐδίδαξα. τοῦτο δὲ πότε μὲν κατέ- λυσας, ἔχω λέγειν, ἀνθ’ ὅτου δέ, εἰπεῖν οὐκ ἔχω.

γενο- μένῃς γὰρ σοὶ μὲν τῆς ἐνταῦθα ἀρχῆς, τῆς μείζονος λέγω, ἐμοὶ δὲ τῆς οὐ πάντα εὐτυχοῦς ἐπανόδου, — τὰ μὲν γὰρ ἄλλα οὐκ αἰτιῶμαι, τὸ σῶμα δέ μοι διόλωλε — τότ’ οὖν ἐκείνου τοῦ χειμῶνος ἐγηγερμένου σοί τε οὐχ ὑπῆρξεν ὅσα διενοοῦ πρᾶξαι περὶ ἡμᾶς ἐγώ τε πολλῶν μὲν ἀγαθῶν ἀπεστερήθην, πολλῶν δὲ δεινῶν εἰς πεῖραν ἦλθον. κείσθω δὴ ταῦτα εἶναι τοῦ και- ροῦ.

μετὰ ταῦτα σὺ καλούμενος ἐκ Κιλικίας ἐπὶ λαμπρο- [*](1 Vi γ΄, ος΄. Va δ΄, οζ΄. Vo δ΄, οζ΄. S β΄, [ιε΄]. Vi [οη΄]. Vind ρνα΄. D σν') [*](2 Sievers 288, 3. Seeck 179. 339. 349. Silomon 17 10 Seeck 85 cf. t. IV 465 7 13 Comes Orientis) [*](2 ὀνωράτῳ VaVoSViVind ὀνηράτω D cf. ad ep. 251 4 πρό- τερον V sed ον in ος corr m5, Vi 5 μὲν scripsi e VVoSVi VindD ut coni Re δὲ Va Wolf sed corr Add 862 Ι καὶ ante ὀξύτερον libri sed inser V5, Wolf delevi cum Re 6 ποιῶν Vi et coni Re | τε inser V5 7 ἥκει V sed e in o corr m5 9 πάλαι inserui e V om VaVoSViVindD Wolf 10 προῆλ- θες S 12 ἀνθότου V sed in ἀνθ᾿ ὅτου corr m4, VaVoVind 14 γὰρ inser V4 16 διόλωλεν V sed εν in ε corr m4, Va Ι τότε V sed ε ´ corr m5, VaVo Wolf Ι ἐκείνου V sed ex ἐκεῖνος corr m5 16 τε V sed ε ex ι corr m4 et 5 17 μὲν inserui e VVaVoS Vind D om Vi Wolf 18 δὴ] δὲ Vi)

τοῦτό με πρῶτον ἐτάραξε καὶ παρεῖχεν ὑπονοεῖν, ὡς ἄρα τἀρχαῖα κεκίνηται. καὶ ἐφαίνου δή μοι τῷ μὲν μὴ πρὸς ἐμὲ γεγραφέναι μεταβεβλῆσθαι, τῷ δὲ ἐν τῇ πρὸς ἄλλον ἐπιστολῇ μνησθῆναι κατὰ μικρὸν λύειν ἐθέλειν τὰ πρὸς ἐμὲ τοῦ μὴ τοὺς ἀνθρώπους ἐκπλαγῆναι τῇ μετα- στάσει. φέρειν ᾤμην δεῖν καὶ τοῦτο καῐ μήπω πάντα ἡγεῖ σθαι διακεκόφθαι

Γαλατῶν ἀρχὴ τῶν ἑσπερίων, καὶ Κυ- ρἰνου κλῆσις εἰς κοινωνίαν πόνων καὶ γράμματα πρὸς ἐκεῖ- νον, ἐμοὶ δὲ οὔ. τί δὴ νομίζειν ἐχρῆν τὸν πάλαι μὲν πρὸ τῶν ἄλλων ἁπάντων, ὕστερον δὲ ἐν οὐδενὶ λόγῳ;

Κυρίνῳ μὲν οὖν παρῄνουν ὑπακούειν καὶ ταῦτα ἀτιμαζόμενος, ἀλλ’, οἶμαι, τῆς ἐμῆς ἐκράτει συμβουλῆς ὁ περὶ τῷ παιδὶ φόβος. ἀκούων δέ σου τὰ πολλὰ καὶ μεγάλα, εἰ γὰρ ἐν μικροῖς σὺ μέ- ίας, τίς ἂν ἦσθα τηλικοῦτον ἅρμα ἐλαύνων; φιλῶν ἔτι τῷ λήξαντι τοῦ φιλεῖν συνηδόμην.

ἐκβαίνεις δὴ πάλιν εἰς ἰδιώτην διὰ σπουδῆς, μεθ’ ἦς ἀεὶ τὸ ἄρχειν ἀπέθου, καὶ Βι- θυνίας ἐπιβὰς οὐδ’ ὑπὸ τοῦ χωρίου πρὸς μνήμην ἡμῶν ἐκι- νήθης. ἐν ᾧ δὴ χωρίῳ μικρὰς μὲν ἐδέξω παρ’ ἡμῶν ᾠδάς, ἴσως δὲ οὐ φαύλας.

ἀλλὰ χρόνοις ὕστερον ἀφικνεῖταί τις [*](1 Plat. Phaedr. p. 257 E. Dem. p. 997, 6; 1237, 5 cf. ep. 678 9 Seeck 250 16 Arist. nub. 69) [*](1 ἀπαίρεις Vi ἀπαίρεις S 4 τὰ ἀρχαῖα V sed td ἁ in τἀ in ras corr m5, D cf. t. II 272,2; 360, 15; t. III 178, 2 5 τῷ(2)] τὸ Vi 8 πάνθ’ V sed θ’ e τα in ras corr m5, Vi Vind 9 „mallem ἀρχὴν et κλῆσίν“ Re 10 γρ΄ V γράμμα Va VoVind 11 ἐμοὶ scripsi e VaVoVindD ἐμε S ἐμὲ V sed ε in ras m5, Vi Wolf Ι δ’ Va Wolf Ι οὔ· τὶ ex οὔτι corr Vi | δεῖ Vi 12 Κυρίνω — 17 συνηδόμην om Vind 15 δή V sed ex ε corr m4, Va Vo Ι εἰ scripsi e V sed in ras e καὶ corr m5, SD καὶ VaVo Wolf 16 τίς scripsi e VVoSD ut coni Re τὶς Vi τις Va Wolf Ι οὖν post ἂν V sed del, VaVo Wolf delevi 18 αἰεὶ V sed ι eras, VaVo Vind D Wolf 21 δ’ V sed | ex ὲ corr m5, SD)

ἐγὼ μὲν οὖν ἐμεμψάμην τὴν ἐπιστολήν, ἐκεῖνος δὲ τὴν ἐμὴν οὐκ ἐμέμ- ψατο προθυμίαν. ἀπὸ τούτων ἐγνώκειν μὲν σιωπᾶν, τί γὰρ δεῖ μὴ βουλομένῳ γράφειν; Μαρτιάλης δὲ κελεύων οὐκ ἐπέ- τρεπεν ἀρνεῖσθαι.

σὺ δὲ ἂν μὲν τὴν οὖσαν ἐθέλῃς αἰτίαν εἰπεῖν, ἥ σε μετέστησεν, οὐκ ἂν δέοιο μακρῶν λόγων· κρύ- πτων δὲ ἐκείνην ἀεὶ μὲν ἐρεῖς, ἀεὶ δὲ δεήσῃ λόγων. οὕτως οὐ λύσεις τὴν αἰτίαν.

βούλει μαθεῖν ἃ τοῖς φίλοις εἰκά- ζοῦσι παρέστη; νομίζουσιν Εὔρυμόν τινα ταῦτα εἰργάσθαι. ὁ δὲ Εὔρυμος ἐκεῖνος διέβαλλε τῷ Κάστορι τὸν ἀδελφόν, ἀλλ’ οὐχ ὁ Κάστωρ ἐσίγησεν, ἀλλ’ ὁ μὲν ἔφρασεν, ὁ δὲ Πολυδεύ- κης ἀγαθὸς ἐγένετο πύκτης ἐπὶ τὸν Εὔρυμον.