Epistulae
Libanius
Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.
Ἀλλὰ καλὸν μέν, <ὅτι> α ἀδελφὸν ἐπένθεις, ἐπεὶ καὶ οὐκ ὄντα ἡμῖν ἀδελφόν, ἐπειδὴ φίλος ἦν ἀγαθός· καλῶς δὲ ἐποίησας ἀφελὼν τῆς λύπης, ἣ τὸν οἰχόμενον οὐκ ὠφελοῦσα τὸν ζῶντα ἔκοπτεν.
ἰατρὸν μὲν οὖν σοι πείθομαι τὸν τῶν λόγων προστάτην γεγονέναι θεόν, ὅπως μὴ τοῦ λυπεῖσθαι μᾶλλον ἢ τῶν λόγων εἴης· εἰ δ’ ὄντως σοι παρ’ ἡμῶν τοῦτο ἥκει, κέρδος ἐμὸν τὸ σέ τινος λελύσθαι κακοῦ.
λόγους δὲ ἐμοὺς θαυμάζω μὲν ἥκιστα, κάλλους γὰρ ἀφεστᾶσιν, εὐδαι- μονίζω α δὲ σοῦ περὶ αὐτῶν τοιαῦτα ψηφιζομένου.
τμβ΄.
[*](W 346)Σελευκίω. (358/59?)
Εἰ μὲν ἐλάττω σοι πέμπειν εἶχε καλῶς, ἤδη ἂν ἔπεμπον· ἐπεὶ δὲ δεῖ τι τῆς ὑμετέρας ἐπιθυμίας ἄξιον ὑμῖν ἐλθεῖν, 15 ἐπειδὰν τοσαῦτα γένηται, πέμψομεν. τοῦ δὲ ταχέως φαῦλα λαβεῖν τὸ βραδέως ἀμείνω μακρῷ που βέλτιον.
[*](1 Vi γ΄, λα΄. Va δ΄, λα΄. Vo δ΄, λα΄. S β΄, η΄. Vi οε΄ γ΄, λβ΄. Va δ΄, λβ΄. Vo σ΄, λβ΄. S ς΄, πγ)[*](2 Sievers 244,4. Seeck 117. 347. 354. Silomon 15 3 Hiero- clem cf. Seeck 117 13 Seeck 354. Silomon 15)[*](3 οτι inserui om libri Wolf 5 ἐποίησεν VaVo sed in hoc εν eras et ας suprascr m3 Ι ἣ in ras V5 ἣν Vo sed ν eras 6 μὲν οὖν scripai e V sed ὲν οὖν in ras m5, S Vi μέν VaVo Wolf Ι σῶν post τῶν Wolf delevi 8 δὲ V Wolf Ι οὕτως Vi sed γρ΄ ὄντως in marg m3 Ι τοῦθ’ Vi 9 ἐπιλελῆσθαι S Vi | κακοῦ om SVi 10 θαυμάζομεν S 11 τὰ ante περὶ V sed del m1, VaVo sed in hoc in ταῦτα corr m4 ταῦτα Wolf de- levi Ι τοιαῦτα inserui e VSVi om VaVo Wolf 13 Σελευκίω om S Σελεύκῳ Seeck 273 15 τι om S 16 ἐπειδ’ὰν VVa 17 ποῦ Va)τμγ.
Κληματίῳ. (357/58)
Μικρὸν α μὲν οὐδὲ τὸ τοὺς ἄλλους περὶ σοῦ παρ’ φέρειν λόγους, ὧν τοὺς μὲν ἠλπίζομεν, οἱ δὲ καὶ κρείττους ἦσαν ἐλπίδος· μέγα δὲ καὶ Μεῖζον ὅτου βούλει καὶ κολοφών, φασιν, ἐγκράτιον τὸν καλὸν μετὰ σῆς εὐφημίας ἐπιέναι τὴν πόλιν.
ἰδεῖν τε γὰρ ἄρχοντος ἀρετὴν μᾶλλον ἑτέρου δεινὸς καὶ πόρρω κολακείας καὶ φίλος ἀληθείας καὶ δὴ καὶ λόγου κέκτηται δύναμιν εἰς ἔπαινον ἔργων καλῶν. οὗτος ἥκων οὐκ ἔφθη μοι συμβαλὼν καὶ διηγεῖτο τὰ σὰ προστιθεὶς εὐχὴν μακρὰν γενέσθαι σοι τὴν ἀρχήν. τοῦτο δὲ ἦν οὐ σὲ βουλο- μένου πονεῖν, ἀλλὰ μὴ πονεῖσθαι τὰς πόλεις.
ἐξήγγειλέ σου καὶ τὸν πόθοι τὸν περὶ τὰ γράμματά μου καὶ δεινὰ πεπονθέναι λέγων, ἐπειδήπερ οὐκ εἶχεν αἰτοῦντι δοῦναι, γράιειν ἐκέλευεν, ἐγὼ δὲ οὐκ ἀντέλεγον.